อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/2 วันที่ 21 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/2 วันที่ 21 ม.ค. 56

แต่พิทยาไม่ยอมดึงรวีพรรณขึ้นมาแล้วประคองพาเดินออกไป รวีพรรณสีหน้าไม่พอใจที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน พิทยาพาเธอเดินออกไป สวนกับสุอาภาที่เดินเข้ามาจากอีกทางพอดี
สุอาภามองหารวีพรรณไปรอบๆ แต่ไม่เห็นก็แปลกใจ
“คุณรวีอยู่ไหน”

พิทยาประคองรวีพรรณออกมา รวีพรรณทำเป็นโวยวาย
“พิทพารวีออกมาทำไม รวีบอกแล้วไงว่าไม่กลับบ้าน”
“ผมโทรเรียกสิให้มารับคุณแล้ว เค้าบอกว่าอยู่แถวนี้ อีกไม่นานคงมาถึง”
รวีพรรณตกใจ

สุอาภาเร่งเดินออกมาที่ลอบบี้ด้วยความเป็นห่วงรวีพรรณที่หายตัวไปไหน?

รวีพรรณสีหน้าแย่ไม่รู้จะทำยังไงที่ผิดแผน พิทยาชะเง้อมองที่ประตูทางเข้าว่าเ มื่อไหร่สินีนาฎจะมา
ขณะที่รวีพรรณคิดว่าแผนพังแน่แล้ว แต่กลับเหลือบไปเห็นสุอาภาออกมาจากโรงแรมพอดี
รวีพรรณยิ้มสีหน้าร้ายแล้วก็แกล้งซบพิทยาทันที
“พิท...พิทหย่ากับคุณแตแล้วมาแต่งงานกับรวีแทนได้มั้ย”
พิทยาอึ้งไม่นึกว่ารวีจะพูดประโยคนี้ออกมา
“รวี”
รวีพรรณกอดพิทยา
“มันเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย ถึงรวีรู้ว่าเรื่องของเราไม่มีหวัง แต่รวีก็สวดมนต์อ้อนวอนอยู่ทุกวันเพื่อให้เราได้มีโอกาสกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง”
พิทยามองรวีพรรณด้วยความเศร้าใจและรู้สึกแย่มากๆ เขายกมือขึ้นมากอดรวีพรรณเพื่อปลอบใจ สุอาภาเดินออกมาหันไปเห็นพิทยากับรวีพรรณกอดกันก็อึ้งมาก...ได้แต่ยืนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น
รวีพรรณผละออกจากพิทยาเห็นว่าสุอาภายังยืนมองอยู่ ก็ยกมือขึ้นมาคล้องคอพิทยาเอาไว้
“รวีรักพิทนะคะ ยังรักอยู่เสมอ รักไม่เคยลืม พิทเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่ในหัวใจของรวี”
พิทยาเสียใจมาก รวีพรรณยื่นหน้าขึ้นมาจูบปากพิทยาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว สุอาภาแทบช็อกกับภาพที่เห็น...รีบหันหลัง น้ำตาคลอเบ้าด้วยความเสียใจแล้วก็จ้ำเดินออกไปทันที
พิทยารีบดึงรวีพรรณให้ออกห่างด้วยความตกใจ แล้วรวีพรรณก็แกล้งหมดสติ เขารีบประคองเธอเอาไว้ในอ้อมกอด...สีหน้ายังอึ้งไม่หาย พลันรถสินีนาฎแล่นมาจอดตรงหน้า สินีนาฎรีบลงจากรถ
“ตายแล้วยัยรวี สิไม่นึกว่าจะดื่มหนักขนาดนี้”
“รีบพารวีขึ้นไปนั่งในรถก่อนเถอะ” พิทยาบอก
สินีนาฎเปิดประตู พิทยาพารวีพรรณเข้าไปนั่งในรถ
“ขอบใจมากนะพิท”
พิทยาพยักหน้า สินีนาฎรีบขึ้นรถแล้วขับออกไป พิทยายืนนิ่งแล้วก็ถอนหายใจออกมา รู้สึกผิดกับสุอาภามาก

สุอาภากลับเข้ามาในบ้านเดินมานั่งที่โซฟา ภาพที่รวีพรรณกับพิทยาจูบกันผุดขึ้นมา เธอน้ำตาไหลด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจ
ฝ่ายพิทยากลับเข้ามาในห้องทำงานด้วยสีหน้ายังรู้สึกไม่ดี ปวีณารีบเดินเข้ามาหา
“คุณพิทคะ เราติดปัญหานิดหน่อยค่ะ”
พิทยาหันไปมองแล้วก็รีบตั้งสติ ก่อนจะทำงานต่อ

ที่บ้านพิทยา เวลาเช้า … พิทยากลับเข้ามาเจอสุอาภาเดินลงมาจากบันได เธอมองหน้าเขาไม่ติด พิทยาเองก็รู้สึกผิดกับเธอมากเช่นเดียวกัน
“คุณแต..ผมมีเรื่องจะคุย”
สุอาภารีบตัดบท
“ฉันไม่ว่าง ต้องรีบออกไป”
สุอาภาพูดจบก็จ้ำเดินออกไปจากบ้านทันที พิทยาเซ็งที่บอกเธอไม่ทัน

ภายในร้านกาแฟ เวลาเช้า สุอาภานั่งนิ่ง พราวพิไลกำลังจะดื่มกาแฟร้อน
“พราว...”
“ฮึ”
“ฉันเห็นคุณรวีกับพิทจูบกัน”
พราวพิไลทำกาแฟร้อนลวกปาก หันไปมองสุอาภาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

วันและเวลาเดียวกัน รวีพรรณดูมีความสุขมาก สินีนาฎเอากาแฟดำมาให้รวีพรรณ
“กาแฟดำช่วยแก้เมาค้าง”
รวีพรรณรับแก้วมาวางบนโต๊ะ
“ขอบใจ”
สินีนาฎหรี่ตามองรวีอย่างสงสัย
“เมื่อคืนเธอเมาจริง หรือว่าแกล้งเมา”
รวีพรรณชะงักหันไปมองสินีนาฎ
“ฉันเห็นเธอจูบพิท”
รวีพรรณยิ้ม
“คนอย่างฉันดื่มไวน์แค่แก้วเดียว ก็หลับไม่รู้เรื่องแล้ว เธอคิดว่าไงล่ะ”
สินีนาฎอึ้ง รวีพรรณยิ้มมีความสุข สินีนาฎลอบมองเพื่อนอย่างไม่พอใจ

สุอาภาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟัง พราวพิไลนิ่วหน้าสงสัย
“ทำไมยัยแฟนเก่าต้องโทรหาแกให้มารับด้วย แสดงว่านังนั่นจงใจจะให้แกเห็นเค้ากับคุณพิท”
“ฉันไม่รู้”
“แกจะมามัวนั่งตายซากแบบนี้ไม่ได้ ถามคุณพิทไปเลยถามให้รู้เรื่อง”
“เมื่อเช้าเค้าก็พยายามจะคุยกับฉัน แต่ฉันไม่อยากฟัง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น”
“ไม่ได้สิแต ไม่คุยกันแล้วมันจะเคลียร์กันเหรอ คุณพิทอาจจะอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้แกฟัง เพื่อบอกว่ามันไม่มีอะไร”
“เห็นเต็มสองตาขนาดนั้น คงไม่มีอะไรไม่ได้หรอกมั้ง”
“อย่ามานั่งคิดเอาเอง แกต้องคุยกับเค้า”
“ไม่..ฉันไม่คุย!”
สุอาภาสีหน้าหนักแน่นมาก
สุอาภาเดินมาตามทางภายในนพอารฺคิเทค สีหน้ามีแววลังเลแล้วก็หยุดเดิน
“แล้วจะเข้าไปถามยังไง พูดออกไปตรงๆ มันจะดีเหรอ”
สุอาภาถอนใจ ตัดสินใจจะหันหลังกลับแต่เจอพิทยาเข้าพอดี เธอหน้าถอดสี แต่เขาดีใจสุดๆที่เห็นเธอมาที่นี่เลยรีบจ้ำเดินมาหา
“คุณแต...”
สุอาภารีบโกหก
“เออ ฉัน...ฉันมาหาพี่ใหญ่”
สุอาภาจะเดินไป แต่เขาจับแขนเธอรั้งเอาไว้
“คุยกับผมก่อน”
พิทยาลากสุอาภาเดินออกไป สุอาภาสีหน้าแย่มาก

พิทยาลากสุอาภาออกมาที่มุมหนึ่งภายในออฟฟิศ เธอดึงแขนออกจากเขา
“มีอะไรก็รีบๆพูดมา”
“เมื่อคืนรวีเมา” พิทยาเริ่มต้นพูด เธอผงะ แล้วรับฟังต่อไป
“ก็เลยให้พนักงานโทรตามผมให้มารับ แต่ผมโทรเรียกสิให้มาพารวีกลับบ้าน แล้ว...”
สุอาภามองพิทยาว่าจะพูดอย่างที่เธอเห็นมารึเปล่า เธอนิ่งฟัง คำพูดของพิทยาที่เริ่มอึกอัก
“รวีก็...ก็...เออ...จูบผมเพราะความเมา ไม่มีอะไรเกินเลยมากไปกว่านั้น”
“แค่นี้ใช่มั้ยที่จะบอก”
พิทยาอึ้ง
“คุณไม่เชื่อที่ผมพูดเหรอ”
“ฉันไม่รู้ นายกลับมาตอนเช้าแล้วจะให้ฉันคิดยังไง”
พิทยานึกอะไรออกก็จับแขนลากสุอาภาให้เดินตามเขาไป เธออดแปลกใจไม่ได้
“จะพาฉันไปไหน”
พิทยาไม่ตอบ พาสุอาภาเดินออกไป

พิทยาพาสุอาภาเข้ามาในห้องทำงานรวม แป๋วกับทีมงานหันไปมองอย่างแปลกใจ
“ผมรบกวนเวลาทุกคนซักครู่”
สุอาภานิ่วหน้ามองพิทยา
“ช่วยยืนยันกับภรรยาผมทีว่า เมื่อคืนหลังจากที่ผมออกไป ผมกลับมาทำงานที่นี่จนถึงตอนเช้า”
สุอาภาตกใจที่พิทยาพูดแบบนั้นออกไป พวกทีมงานพากันอมยิ้ม ยกเว้นปวีณา แล้วปวีณาก็ตัดสินใจ ลุกขึ้นยืน
“จริงค่ะคุณสุอาภา คุณพิทกลับมาทำงานกับพวกเราจนถึงตอนเช้า”
“ใช่ครับ พวกเราทุกคนเพิ่งกลับเข้ามาทำงานเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง” ทีมงานว่า
เขาหันไปทางเธอแล้วก็จับมือเธอเอาไว้
“เชื่อผมแล้วนะคุณแต”
“เชื่อคุณพิทเถอะค่ะ คุณพิทไม่ใช่คนขี้โกหก” ปวีณาบอกย้ำ
พิทยาหันไปมองปวีณาด้วยแววตาขอบคุณ ทุกคนเออออเห็นด้วย เขาหันไปมองเธอที่ทำหน้าไม่ถูก

บริเวณลานจอดรถ สุอาภากับพิทยาเดินออกมาด้วยกัน
“ความจริงเมื่อคืนฉันเห็นนายกับคุณรวี” สุอาภาบอก
พิทยาหันไปมองสุอาภาด้วยสีหน้าประหลาดใจมาก
“แต่ฉันไม่พูด เพราะอยากรู้ว่านายจะโกหกฉันรึเปล่า แต่นายก็ไม่ทำ”
สุอาภาหยุดเดินแล้วหันมา เขาหยุดเดินตาม
“ขอบคุณมากนะพิทที่ไม่ปิดบังฉัน”
“เราเป็นสามีภรรยากัน เราไม่ควรโกหกกัน สัญญานะว่าต่อไปนี้เราจะพูดกันแต่ความจริง”
สุอาภายิ้มรับแล้วยื่นนิ้วก้อยออกไป
“สัญญา”
พิทยาเกี่ยวก้อยสุอาภา สองคนยิ้มให้กัน แล้วก็ปล่อยมือออกจากกัน
“ว่าแต่ทำไมคุณถึงไปที่นั่นได้”
“คุณรวีโทรมาเพราะบอกว่าติดต่อนายไม่ได้ แต่หลังจากวางสายฉัน เค้าคงให้คนโทรหานายอีกล่ะมั้ง”
พิทยาฟังที่สุอาภาเล่าแล้วก็รู้สึกแปลกๆ

ในเวลากลางวัน พิทยาเข้ามาในร้านอาหาร รวีพรรณเห็นพิทยามาก็ดีใจมากรีบเดินเข้าไปหา แล้วแกล้งทำเป็นรู้สึกผิดทันที
“รวีดีใจจังเลยค่ะที่เห็นพิทมาหารวี รวีไม่กล้าโทรหาเพราะรู้ตัวว่าเมื่อคืนรวีทำตัวแย่มาก รวีนึกว่าพิทจะโกรธซะแล้ว”
“ผมไม่โกรธ ผมเข้าใจว่าทุกอย่างที่คุณทำลงไปเพราะความเมา ที่ผมมาก็เพราะอยากมาดูว่า คุณโอเคขึ้นเหรอยัง”
“ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ”
“คุณแตบอกว่าเมื่อคืนคุณก็โทรหาคุณแตด้วยเหรอครับ”
รวีพรรณตกใจรีบแก้ตัว
“ใช่ค่ะ ตอนแรกรวีติดต่อพิทไม่ได้ก็เลยโทรหาคุณแต แต่พนักงานที่นั่นก็ยังโทรไปหาพิทอีก คงเกิดจากการสื่อสารที่ผิดพลาด นี่คุณแตคงเข้าใจผิดพิทสินะคะ รวีจะไปอธิบายให้คุณแตเข้าใจเอง”
“ไม่ต้อง”
รวีดีใจลึกๆเพราะนึกว่ามีปัญหากัน
“ผมกับคุณแต..เราเข้าใจกัน”
รวีพรรณอึ้งมาก
“คุณแตไม่โกรธพิทเลยเหรอ”
“ไม่...เพราะผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เค้าฟัง ผมกับคุณแตเรียนรู้แล้วว่าการใช้ชีวิตคู่ให้มีความสุขก็คือการไม่โกหก และตอนนี้คุณแตก็โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ รู้จักใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์”
รวีพรรณกำมือแน่นด้วยความโมโหแล้วก็ลอบสังเกตเห็นพิทยาแววตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงสุอาภา จนเธอเริ่มเป็นกังวลใจ
“ดูท่าทางพิทกับคุณแตจะโอเคกันมากเลยนะคะ”
“ครับ...ตอนแรกเราก็ยังปรับตัวเข้ากันไม่ได้ แต่หลังจากที่กลับจากเขาใหญ่ ความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นมาก” พิทยาบอก
รวีพรรณทำเป็นยินดี
“ดีแล้วค่ะ รวีจะได้สบายใจว่าพิทจะไม่โดนคุณแตรังแกอีก นี่ก็เที่ยงแล้ว อยู่ทานข้าวกับรวีที่นี่ก่อนนะคะ”
“วันนี้ไม่ได้ครับ ผมมีธุระสำคัญต้องรีบไปทำต่อ เอาไว้วันหลังผมกับคุณแตจะมาทานกับรวีนะ”
รวีพรรณจำต้องฝืนใจทั้งๆที่ในใจเต็มไปด้วยความอารมณ์ที่คุกรุ่นพร้อมจะระเบิด

รวีพรรณสีหน้าหงุดหงิด โมโหสุดๆ เข้ามาในห้องน้ำ ปิดประตูดังปัง! เป็นการระบายความโกรธ ที่แผนของเธอพังไม่เป็นท่า
“มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
รวีพรรณเครียดมาก

ออฟฟิศภูวดล บริเวณโถงกลาง ยามบ่าย พิทยายื่นซองเอกสารให้เลขาฯที่ยืนอยู่
“ผมฝากเอกสารให้คุณภาสันต์เพื่อฝากส่งให้คุณทาคาโน่ด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะ”
เลขาฯยังไม่ทันรับซอง ภูวดลก็เดินอาดๆมาหา
“ฝากไว้ที่ฉันก็ได้”
พิทยาหันไป ภูวดลเดินมาตรงหน้า
“กลับไปทำงานได้แล้วไป”
เลขาฯจำต้องเดินกลับไป
“ส่งมาให้ฉันสิ”
“ไม่ได้ นี่เป็นเอกสารสำคัญ” พิทยาบอก
“เอกสารสำคัญแล้วไง แกคงไม่รู้ว่าฉันกับพ่อมีหุ้นเท่ากันเพราะฉะนั้นฉันก็มีสิทธิ์ที่จะดูเอกสารนี้”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะมาใหม่วันหลัง วันที่คุณภาสันต์อยู่”
พิทยาหันหลังจะเดินออกไป ภูวดลรีบเดินมาขวางตรงหน้า พิทยาหยุดเดิน
“ทำแบบนี้ คิดจะเอาหน้ากับพ่อฉันเหรอไง!เอามา..ฉันจะจัดการเอง”
ภูวดลยื่นมือมา แต่พิทยาไม่ให้ ภูวดลจับที่ซองเอกสารจะแย่งมา แต่พิทยายื้อเอาไว้
“นี่ไม่ใช่เล่นขายของ อย่ามาทำอะไรเป็นเด็ก”
ภูวดลฉุนเฉียว
“ฉันไม่ใช่เด็กนะเว๊ย!”
“คนเป็นผู้ใหญ่ต้องรู้จักควบคุมอารมณ์ ไม่ใช่พอไม่ได้ดั่งใจก็โวยวาย พูดคำหยาบ คุณคงต้องไปเรียนมารยาทเพิ่มอีกเยอะ ถึงจะทำงานเป็น”
ภูวดลกำมือแน่นที่เจอพิทยาใส่เป็นชุด แล้วจันทร์จำนงก็เดินเข้ามาพอดีพร้อมสีหน้าประหลาดใจ
“พิท...พ่อดล...”
พิทยากับภูวดลหันไปเห็นจันทร์จำนง ภูวดลก็สงบเสงี่ยมทันที
“ทำไมพิทถึงมาอยู่ที่นี่”
“บริษัทคุณอารับทำงานให้คุณทาคาโน่ซึ่งเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจกับคุณภาสันต์ครับ”
จันทร์จำนงดีใจมาก

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/2 วันที่ 21 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager