@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/6 วันที่ 22 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/6 วันที่ 22 ม.ค. 56

ภูวดลสวมแหวนเข้าที่นิ้วของรวีพรรณทันที ศรีพิไลและรมณีต่างโล่งใจกันไป แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กันอย่างพอใจ
“รู้สึกว่าจะคับไปหน่อย เดี๋ยวป้าให้คนเอาไปแก้ให้ หนูรวีใส่ จะได้ไม่อึดอัด” ศรีพิไลว่า
รวีพรรณมองภูวดลอย่างไม่พอใจ อยากจะชักมือออก แต่ภูวดลแกล้งจับมือไว้ไม่ปล่อย ทันใดนั้นมือถือของศรีพิไลดังขึ้น ศรีพิไลดูที่หน้าจอแล้วหันไปรับสาย
“ค่ะ ศรีพิไลพูดค่ะ คุณแต๋ม มีเรื่องอะไรเหรอคะ”

รวีพรรณดึงมือออกจากภูวดลจนได้ แต่ภูวดลก็ไม่ยอมแพ้ พูดกับรมณี
“คุณน้าครับ เสร็จจากนี่ ผมขอพาคุณรวีไปรับประทานอาหารด้วยกันข้างนอกได้มั้ยครับ”
“แหม ทำไมจะไม่ได้ล่ะจ๊ะ”



รวีพรรณเสียงแข็ง
“ไม่ได้ค่ะ รวีติดธุระ”
รมณีจิกตาเขียวใส่รวีพรรณ แต่เธอส่งสายตาไม่ยอมตอบมา ศรีพิไลที่วางสายแล้วหันมาบอกทุกคน
“ไม่เป็นไรจ้ะ ถ้าหนูรวีไม่ว่าง ครั้งนี้ป้ายอมให้ปฏิเสธได้ แต่หนูห้ามปฏิเสธเรื่องที่ป้าจะขอให้ช่วยนะ”
รวีพรรณ ภูวดล และรมณีต่างชะงักกันไป ทุกคนสงสัยว่าเป็นเรื่องอะไร

รวีพรรณกับรมณียืนส่งอยู่ รถของศรีพิไลกับภูวดลแล่นออกไปจากบ้านรวีพรรณไปแล้ว รมณีพูดอย่างโล่งอก
“ดีแล้วล่ะลูก ที่เรายอมไปงานเดินแบบการกุศลตามที่คุณป้าขอ รู้จักโอนอ่อนผ่อนตามผู้ใหญ่แบบเนี้ยะ ท่านจะได้เอ็นดูเรามากๆ”
รมณีสบายใจหลงนึกว่ารวีพรรณว่าง่ายขึ้นมาแล้ว แต่เธอกลับครุ่นคิดบางอย่าง

ภูวดลหัวเสีย จ้ำเดินเข้ามาในบ้าน ศรีพิไลเดินตามเข้ามา
“จะบ่นอะไรนักหนา แม่แค่ขอให้เรากับหนูรวีไปเดินแบบให้แค่นี้”
“ทั้งงานมีแต่พวกชอบสาระแนเรื่องชาวบ้าน เฟค เสียเวลา!”
“แล้วเราใช้เวลาคุ้มค่านักนี่ หนูรวีซะอีก รู้งานว่าอะไรเป็นอะไร”
ภูวดลบ่นคนเดียวอย่างรู้ทัน
“มีแผนอะไรล่ะมากกว่า”
ศรีพิไลบ่นขึ้นมาเอง
“งานนี้อะไรๆก็ดูดีอยู่หรอก เสียอย่างเดียว ไปเชิญยัยคุณหนูใจแตกกับสามีรากหญ้ามาด้วย”
“คุณแม่ว่าไงนะ คู่ไอ้พิทยาก็มาด้วยเหรอ”
“ใช่น่ะสิ พวกจัดงานก็บ้าสร้างกระแส ยอมเอาพวกเหลวแหลกมาดึงเรตติ้ง นี่ถ้าไม่ใช่งานใหญ่ แม่ไม่ให้เรากับหนูรวีไปร่วมสังฆกรรมด้วยหรอก แต่ถ้าเราไม่ไปแชร์รีตี้งานนี้ คนเค้าก็จะนินทาเอา”
ภูวดลฟังศรีพิไลแล้วชะงักไป แววตาเซ็งๆ เปลี่ยนเป็นมีเล่ห์เหลี่ยมรู้ทันขึ้นมา !

หลายวันต่อมา เวลากลางวัน ณ สถานที่จัดงานแชร์ริตี้ฟอร์ไชล์ด บรรยากาศการเตรียมงานการกุศลเพื่อเด็กไร้บ้าน เห็นป้ายงาน และสตาฟวิ่งวุ่น มีการจัดดอกไม้ เคลื่อนย้ายข้าวของมาประดับประดารอบงานดูหรูหรา คู่รักเซเลปทยอยกันเข้ามาในงาน
บนแคตวอล์ก ลูกนัทกับดีไซเนอร์กำลังกำกับภูวดลและรวีพรรณที่ซ้อมท่าเดินกันอยู่
“เริ่ดค่ะเริ่ด อู๊ย คู่นี้เค้าเหมาะกันม๊ากมากนะฮะ”
ดีไซเนอร์ยิ้มหวานให้ภูวดลกับรวีพรรณ แต่กระซิบกับลูกนัท
“อะไรๆก็ดี แต่ทำไมชีเกร็งเหมือนไม่อยากเข้าใกล้ว่าที่สวามีล่ะ”
ภูวดลเห็นรวีพรรณคอยแต่จะเขยิบออกห่าง เลยแอบเสียงเขียวใส่
“นี่มันต่อหน้าคนอื่นทำตัวให้น่ารักหน่อย”
“อายเหรอที่คนเค้าจะรู้ว่าตัวเองน่ารังเกียจแค่ไหน”
ภูวดลจะกระชากแขนวรวีพรรณ แต่เห็นดีไซเนอร์กับลูกนัทมองมาเลยเปลี่ยนท่าเป็นโอบไหล่ จ้องตาสวีต
ลูกนัทรีบปรบมือ
“เยส แบบนี้แหละค่ะ”
ลูกนัทหันไปพูดกับดีไซเนอร์
“สงสัยเครื่องเพิ่งร้อน”
ภูวดลได้ใจดึงรวีพรรณเข้ามาแนบตัวยิ่งขึ้น ยิ่งรวีพรรณรังเกียจ ภูวดลก็ยิ่งแกล้ง
“ยิ้มหวานให้พวกสาระแนนั่นหน่อยสิ หรืออยากให้ฉันจูบโชว์”
รวีพรรณเม้มปากสนิท เมื่อเห็นภูวดลโน้มลงมาทำท่าจะเอาจริง ลูกนัท ดีไซเนอร์ และบรรดาสตาฟเห็น ก็อ้าปากเหวอ
“ตายแล้ว...หนังสด!”
รวีพรรณยอมฝืนยิ้มออกมา ภูวดลเลยหยุดแค่นั้น สองคนแค่สบตากันระยะใกล้
“แหม อะดรีนาลีนหลั่งเลยฮ่ะ”ลูกนัทพูดพลางปาดเหงื่อ
แล้วเหล่าสตาฟก็หันเหความสนใจไปทางด้านหลัง ภูวดล รวีพรรณหันไปมองว่าเกิดอะไรขึ้น??

อีกมุมหนึ่ง พิทยากับสุอาภาเพิ่งมาถึง ลูกนัทรีบเข้าไปทักทาย
“มาได้เวลาพอดีเลยนะคะ กำลังซ้อมกันอยู่เลย”
รวีพรรณเดินมาหาสุอาภากับพิทยา ทั้งคู่ต่างประหลาดใจ
“รวีก็มางานนี้ด้วยเหรอ ทำไมผมไม่ยักรู้”
รวีพรรณไม่ทันจะตอบ ภูวดลก็เอื้อมมาโอบไหล่รวีพรรณรีบเสนอหน้าทันที
“รวีเค้าอยากมาเซอร์ไพรส์ พอรู้ว่าแกกับคุณสุอาภามา เค้าก็รีบตกลงมางานเลยนะ”
รวีพรรณมองภูวดลที่เข้ามาอย่างไม่ไว้ใจ
“แหม งั้นเชิญทักตามสบายนะฮะ แล้วเดี๋ยวพี่ค่อยให้สตาฟมาตาม”
ลูกนัทผละออกไป
“ผมเองก็ไม่อยากขัดใจ ในเมื่อคู่หมั้นอยากจะเปิดตัวคู่เราทั้งที”
ภูวดลลูบไล้ไหล่รวีพรรณอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ พิทยาเห็นสีหน้ารวีพรรณอึดอัดเต็มทีก็ไม่พอใจ
“กรุณาสุภาพด้วย คุณรวีอาจจะไม่ได้คิดเหมือนคุณ”
“นายไม่รู้หรอกว่ารวีกับฉัน คิดลึกซึ้งแนบชิดกันแค่ไหน”
พิทยาขบกรามไม่พอใจมากๆ สุอาภามองพิทยาที่ดูเหมือนหึงรวีพรรณก็เจ็บแปลบ
“ถ้าพูดอะไรดีๆไม่ได้ หยุดพูดก็ไม่มีใครเค้าว่า”
“ฉันไม่หยุด แกมีสิทธิ์อะไรมาห้าม”
พิทยาเลือดขึ้นหน้าจะเข้าไป แต่สุอาภาดึงเอาไว้
สุอาภาพูดเสียงดัง จงใจเสียงดังให้คนได้ยิน
“ให้เค้าพูดไปเถอะ ใครๆเค้าก็รู้ ว่าผู้ชายขี้โม้ จริงๆแล้วเป็นพวกไร้น้ำยา”
คนในงานได้ยินเสียงสุอาภาดังขึ้นต่างหันมา ภูวดลชักหน้าเสีย
“ทำไมไม่พูดอีกล่ะคะ ยิ่งพ่นออกมามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งประจานธาตุแท้ของตัวเอง”
ภูวดลขู่เสียงเบา
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“ก็อย่ามาเสียมารยาทกับเพื่อนฉัน ต่อหน้าพวกฉัน คุณรวีเธอเป็นผู้ดี ไม่สมควรได้รับกิริยาต่ำๆแบบที่นายแสดง”
ภูวดลขึ้นจะเข้ามาหาสุอาภา แต่พิทยาสีหน้าเอาจริงรีบมาขวางไว้ สายตาคนในงานจับจ้องมา ภูวดลพูดไม่ออก...แล้วก็ลากรวีพรรณให้เดินออกไป พิทยาได้แต่ถอนใจ อย่างเป็นห่วงรวีพรรณ

สุอาภากระแทกกระเป๋าถือลงบนโต๊ะในมุมแต่งตัวอย่างหัวเสีย
“ยังแสบไม่ทิ้งลายคุณหนูกระแตเหมือนเดิม”
“นี่นายชม หรือว่าด่าฉันกันแน่”
“ขอบคุณที่ช่วยปกป้องรวี”
สุอาภาชะงัก ไม่นึกว่าพิทยาจะมาขอบคุณ
“ก็มันทนไม่ได้ คนอะไร มีปากสักแต่เอาไว้พ่นของเน่าเสีย นรกเรียกพ่อ”
“ก็เลยต้องเจอตัวแม่อย่างคุณ แต่ห่วงตัวเองไว้บ้างก็ดี ผมไม่อยากให้นายนั่นนึกอาฆาตอะไรคุณขึ้นมาอีก”
ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน
“นายจะว่าฉัน...” / “ผมเป็นห่วงคุณ”

สุอาภาชะงัก เมื่อสายตาห่วงใยของพิทยามองมา สุอาภาสะเทิ้นเบาๆก่อนจะพยักหน้าให้พิทยาอย่างว่าง่าย
“ฉันต้องแต่งตัวแล้ว”
“อือ...”
พิทยาจะออกไป แต่กลับเห็นสุอาภาทำท่าจะถอดแหวนออก
“ทำอะไร”
“ถอดเก็บไว้ เดี๋ยวเค้าต้องให้ใส่เครื่องประดับอย่างอื่น”
“ผมจะบอกดีไซเนอร์เองว่าเปลี่ยนอะไรได้ทุกอย่าง แต่ห้ามคุณถอดแหวนของผม”
สุอาภาชะงัก พิทยาเดินไป สุอาภามองตามหลังแล้วยิ้มอย่างเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่
ที่มุมหนึ่ง รวีพรรณแอบฟังอยู่
“ที่แท้เธอก็อยากจะเอาหน้ากับพิท เธอมันร้ายกว่าที่ฉันคิด แต่หลังจากงานนี้ ฉันต้องได้พิทคืนมา!”
รวีพรรณสีหน้าเจ้าเล่ห์ มองสุอาภาอย่างมีแผนร้ายในใจ

เวลาเย็น นพ บวร และวรรณวดีเข้ามาในงาน ทุกคนสีหน้าชื่นมื่น แต่แล้วความหมองมาเยือนเมื่อรมณีกับศรีพิไลมองเหยียดมา
“น่าเสียดาย งานเกือบจะเพอร์เฟกอยู่แล้ว ไม่น่ามีหญ้าคามาขึ้นปะปนบนพรมทองคำเลยจริงๆ”
ทั้งสามคนชะงัก รู้ว่ารมณีจงใจเหน็บพิทยา
“คุณรมณี คุณศรีพิไลนี่เอง ผมนึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องเจอพวกคุณ” นพบอก
“แต่ทีแรกฉันไม่นึกเลย ว่าต้องเจอพวกคุณ เพราะคุณสมบัติคู่รักที่ได้รับเชิญมางาน ไม่น่าจะผ่าน” ศรีพิไลว่า
“แล้วคุณสมบัติของคู่รักที่โดนพ่อแม่หัวโบราณมัดมือชกให้แต่งงานกันนี่ ผ่านกว่ายังไงเหรอครับ” บวรถาม
“แก...!”
รมณีเถียงแทน
“ใจเย็นๆค่ะ พ่อแม่เลือกคู่ที่เหมาะสมให้ลูก ยังไงก็ดีกว่าบางคน ที่ต้องคว้าผู้ชายจนๆมาคอยกลบรอยมลทินให้ลูกที่ใจแตก”
บวรกับวรรรวดีชะงัก รีบหันไปมองนพอย่างเป็นห่วง
“อย่าไปฟังนะคะป๋า”
นพแตะไหล่ลูกว่าไม่เป็นไร แล้วหันไปส่งสายตาเอาจริงบอกรมณี
“ถ้าผู้ชายจนๆที่คุณพูด หมายถึงพิทยาล่ะก็ เค้าไม่ใช่คนจนในสายตาของผม สำหรับผม พิทคือคนร่ำรวยที่สุด เพราะความสามารถและความดีในตัวเค้าตีค่าออกมาเป็นตัวเงินไม่ได้”
ศรีพิไลกับรมณีชะงัก
“แต่อย่างว่า คนที่มองคนแต่เปลือกมีเยอะ จะพูดอะไรก็เชิญเถอะครับ แต่อย่ามาพูดให้คนที่ไม่คิดคับแคบเหมือนกันได้ยินเลย”
ศรีพิไลกับรมณีแค้นจนตัวสั่น วรรณวดีกลัวจะมีเรื่องมากกว่านี้จึงเข้าไปแตะแขนนพ และพาพ่อออกมากับบวร
“อย่าไปสนใจค่ะ อีกหน่อยพวกนี้ก็ต้องเสียใจที่ไปเอาลูกเสือลูกตะเข้มาเลี้ยง !”
ศรีพิไลรีบลูบแขนรมณีอย่างปลอบและเอาใจ

หลังเวที รวีพรรณที่เปลี่ยนชุดแล้ว ดวงตามีแววร้ายลึก เพราะคิดเรื่องแก้แค้นอยู่ กำลังยืนให้สตาฟเย็บแก้ชุดให้ เห็นสตาฟเก็บงานแล้วปักเข็มเย็บผ้าไว้ใกล้ๆแถวนั้น
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณรวี เดี๋ยวเตรียมตัวเลยนะคะ โชว์ใกล้จะเริ่มแล้ว”
สตาฟเดินไป รวีพรรณเหลือบมองเห็นทุกคนมัวยุ่งกับการแต่งตัว ไม่มีใครมาสนใจ ก็หยิบเข็มเย็บผ้าขึ้นมาไว้ในมือก่อนเดินมุ่งตรงไป...
สุอาภาหันหลังเตรียมตัวอยู่ ไม่ได้สังเกตว่ามีใครมาทางด้านหลัง
สุอาภาเริ่มรู้สึกว่ามีใครมา หันไป ปรากฎว่าไม่มี สุอาภาหันกลับ รีบเปลี่ยนมาใส่รองเท้าเดินแบบ แล้วก็ชะงัก นิ่วหน้า ยกเท้าขึ้น ค่อยดึงเอาบางอย่างออกมา ปรากฎว่าสายหนังที่รัดข้อเท้า....เข้าไปอยู่ใต้เท้าเพราะรีบใส่เกินไป สุอาภาใส่ใหม่ให้ดี พอเงยหน้าขึ้นก็ชะงัก
รวีพรรณยืนหน้าซีดอยู่ใกล้ๆ ที่ข้อมือด้านในมีรอยโดนของมีคมข่วนเลือดออกซิป
“คุณรวี !”
สุอาภาตกใจหน้าซีดไม่แพ้กัน

ภายในห้องน้ำ สุอาภาช่วยเอาน้ำล้างแผลให้รวีพรรณ
“ขอบคุณนะคะคุณแต เลยต้องรบกวนคุณ”
“ไม่รบกวนหรอกค่ะ คุณรวีดีขึ้นมั้ยคะ”
รวีพรรณลังเลก่อนบอก
“รู้สึกปวดๆค่ะ ไม่รู้ว่าเข็มนั่น สะอาดรึเปล่า”
สุอาภาเป็นห่วง
“ใส่ยาฆ่าเชื้อดีกว่า เดี๋ยวฉันไปถามให้ว่าเค้าเก็บยาไว้ที่ไหน”
สุอาภาจะรีบไป
“เดี๋ยวค่ะคุณแต ฉันรู้ว่าเค้าเก็บยาไว้ที่ไหน”

สุอาภาเดินเข้ามาในห้องที่ใช้สำหรับเก็บของ ทั้งอับทั้งรก ทั้งทึบและไม่มีใครอยู่
“ห้องเนี่ยเหรอที่เก็บกล่องยา”
สุอาภาลงมือค้นหาที่โต๊ะและตามชั้นวางของแต่ก็ไม่เจอ ด้านหลังภูวดลแต่งตัวพร้อมเดินแบบเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“เรียกผมมาที่นี่ทำไม”
สุอาภาเงยหน้ามองผู้มาใหม่ แล้วก็ผงะไปอย่างแรง
ภูวดลแปลกใจพอกัน
“คุณ”
ทันใดเสียงประตูหน้าห้องปิดดังปัง!! สองคนหันขวับ สุอาภาไปที่ประตูปรากฎว่าโดนปิดล็อกจากข้างนอกแล้ว
“เปิดไม่ได้...นี่...! มีคนอยู่ในนี้ เปิดประตูให้ที!”
สุอาภาร้อนรน อยากจะออกไปให้ได้ ภูวดลรู้สึกแปลกๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

รวีพรรณยืนอยู่หน้าห้อง แล้วนึกย้อนกลับไป
กดข้อความส่งไปหาภูวดล เขียนว่า “มีเรื่องจะคุยด้วย มาเจอที่ห้องด้านหลังหน่อย” รวีพรรณยิ้มมุมปาก เธอกดลบข้อความนั้น แววตาสะใจเล็กๆ มองไปที่ประตูห้อง
“อยู่ในนั้นซักครึ่งชั่วโมงก็จะได้ออกมา อดทนกันหน่อยนะ”
รวีพรรณพูดจบก็เดินออกไป

หลังเวที พิทยาหล่อเป๊ะอยู่ในชุดพร้อมเดินแบบ ดีไซเนอร์คอยเช็กความเรียบร้อยอยู่
“เลือกถูกจริงๆ! ที่ให้คู่คุณเดินชุดฟินนาเล่ หล๊อ หล่ออ่ะ”
ความหล่อของพิทยาเล่นเอาดีไซเนอร์เคลิ้มไป พิทยายิ้มเกรงใจ ดีไซเนอร์หันไปบอกสตาฟ
“ตามคุณสุภาอามาได้แล้ว”
สตาฟรีบวิ่งไปตามคำสั่ง ดีไซเนอร์ไม่วายหันมายิ้มเคลิ้มใส่พิทยาอีกหน พิทยาหลบสายตาด้วยความไม่คุ้น

สุอาภาทั้งทุบประตู ทั้งร้องโวยวาย แต่เสียงเพลงจากข้างนอกกระหึ่มเข้ามากลบหมด
“มีคนติดอยู่ข้างใน ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
ภูวดลกำลังดูข้อความที่รวีพรรณส่งมาก็ได้แต่เคียดแค้นที่เสียรู้ สุอาภาหันมาเห็นมือถือในมือภูวดลก็ดีใจ
“นายมีมือถือ รีบโทรไปเรียกใครก็ได้ให้มาเปิดประตูสิ ฉันบอกไม่ได้ยินรึไง”
ภูวดลยังนิ่ง
“หยุดเห่าเดี๋ยวนี้คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้ามาสั่งห๊ะ!”
สุอาภาไม่กล้า ภูวดลจะโทรออกแต่สัญญาณไม่มี
“ไม่มีสัญญาณ”
สุอาภาหน้าเสีย ภูวดลเซ็งมาก

บริเวณหลังเวที สตาฟสีหน้าซีดเซียวประหนึ่งกำลังจะโดนเชือด
“หาทั่วแถวนี้แล้ว ไม่เจอจริงๆค่ะ โทรไปก็ไม่รับสาย”
“หรือว่าคุณแตจะออกไปหาพวกคุณอาข้างนอกรึเปล่าครับ” พิทยาว่า
วรรณวดีเดินเข้ามาด้านใน เห็นพิทยาหล่อหรูก็ยิ้มให้
“ป๋าให้พี่มาช่วยดู ว่าพิทกับแตเรียบร้อยดีรึเปล่า”
พิทยา ดีไซเนอร์ ลูกนัท สตาฟชะงัก
“คุณน้องแตไม่ได้อยู่กับคุณป๋าข้างนอกเหรอคะ”
วรรณวดีส่ายหน้า
“โชว์จะเริ่มแล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“โอย...ฉันอยากจะเป็นลม”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 11/6 วันที่ 22 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager