@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 2 วันที่ 25 ม.ค. 56

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 2 วันที่ 25 ม.ค. 56

“ความจริงน่ากลัวกว่านี้ค่ะ ความตายพรากทุกอย่างจากคนที่ยังอยู่...โดยเฉพาะจิตวิญญาณ คุณสุบรรณอยากลองไหม...รสชาติของการอยู่แต่เหมือนตายทั้งเป็น”

เจ้าอุรคาก้าวหาสุบรรณที่มองมาอย่างงุนงง ดวงตาของราชนิกุลสาวแลดูหยาดเยิ้มร้อนแรง กลิ่นหอมบางอย่างคล้ายกำยานผสมกลิ่นดอกจำปาอวลขึ้น ไฟในกายสุบรรณลุกวูบวาบ โน้มตัวหาริมฝีปากเชิญชวนนั้นอย่างอดใจไม่ไหว ใบหน้าทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ แต่ก่อนที่สุบรรณจะได้ดื่มด่ำความรู้สึกหวานล้ำ เสียงอำนาจแผดขึ้นเสียก่อนจากด้านหน้าเฮือน สุบรรณสะดุ้ง ผละตัวออกจากเจ้าอุรคา แต่ยังมองมาด้วยแววตาเสียดาย

“ขอโทษนะครับที่ผมเกือบทำรุ่มร่ามกับเจ้า”

“ถ้าดิฉันจะบอกว่ายินดีล่ะคะ”

สุบรรณสบตาอย่างคาดไม่ถึง เจ้าอุรคายังคงส่งสายตายั่วยวนเหมือนเดิม สุบรรณห้ามใจไม่ไหว จรดริมฝีปาก ลงไปอีกครั้ง เสียงอำนาจดังขึ้นอีก สุบรรณชะงักและถอนใจหนักหน่วง ผละไปดูลูกน้องคนสนิทอย่างหัวเสีย เจ้าอุรคาชักสีหน้าเพราะผิดแผน เดินตามไปอย่างเคืองๆ เห็นอำนาจยืนตัวสั่นชี้ให้สุบรรณดูงูยักษ์ นึกรู้ว่าเป็นชรายุแปลงตัวมาก็กระหยิ่มยิ้มและบอกว่าเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอ



“เก่ง เฉลียวฉลาด แถมเคยฆ่าคนตายด้วย...ว่าแต่ทำไมต้องตกใจคะ ใช่ว่าพวกคุณจะไม่เคย”

สุบรรณกับอำนาจมองหน้ากันเครียดๆ เสียว สันหลังวาบกับคำพูดเหมือนรู้ทันของหญิงสาว เจ้าอุรคายิ้มรับและส่งสายตาเชิญชวน สุบรรณหมดอารมณ์ซึ้ง ขอตัวกลับก่อนแต่ยังไม่วายทิ้งท้ายเสียงหวาน

“ถ้าผมมาหาใหม่คราวหน้า หวังว่าเจ้าจะต้อนรับด้วยความรู้สึกพิเศษอย่างคืนนี้อีก”

สุบรรณสบตาราชนิกุลสาวอย่างมีความหมายและเดินจากไป งูยักษ์กลับร่างเป็นชรายุทันทีที่ลับร่างแขกทั้งสอง เจ้าอุรคามองมาอย่างหงุดหงิดแล้วเอ่ยเสียงเย็น

“เจ้าทำผิดจังหวะไปหน่อยชรายุ ไม่เช่นนั้นคืนนี้พญาครุฑคงได้ลิ้มลองดำฤษนา รสชาติความอยากเสน่หาที่จะทำให้เขาตกอยู่ในความทุกข์ทรมานของตัณหาไปจนตาย”

นัยน์ตาของเจ้าอุรคาวาวโรจน์ไปด้วยเพลิงแค้น ชรายุมองเจ้านายสาวอย่างเห็นใจและเทิดทูน

ooooooo

ทุกคนที่วังนาเคนทร์มองภุชคินทร์นอนกระสับ-กระส่าย ร้อนรนทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดอย่างกังวล หม่อมภาณีให้นารีวรรณโทร.ตามหมอแต่ไม่ทันได้ไป ชายหนุ่มรู้สึกตัวก่อนและอ้างว่าแค่ฝันร้าย นึกถึงสิ่งสุดท้ายที่เห็นว่าคือรอยเท้าประหลาดหน้าวังจึงยืนยันกับแม่และน้องสาวว่ามีพญานาคมาที่วัง

เวลาเดียวกัน...เจ้าอุรคารับรู้ได้ด้วยญาณพิเศษ พอใจมากที่ทำให้ภุชคินทร์รู้ถึงเรื่องราวในอดีตชาติ ราชนิกุลสาวยิ้มด้วยความมั่นใจ...อีกไม่นานความจริง และความแค้นจะได้รับการสะสางเสียที

เรื่องรอยเท้าพญานาคที่วังนาเคนทร์กลายเป็นข่าวใหญ่เช้าวันถัดมา ชาวบ้านและนักข่าวรุมล้อมถ่ายรูปและขอหวยกันโกลาหล เฟื่องฟ้ากับเฟื่องวลีที่มาหาหม่อมภาณีพลอยตื่นเต้นไปด้วย ไพศิษฐ์ที่มาตรวจสอบที่เกิดเหตุตามคำขอของภุชคินทร์อดแขวะไม่ได้ด้วยความหมั่นไส้ สองแม่ลูกของขึ้น สะบัดหน้าเข้าวังไปฟ้องหม่อมภาณี ผู้กองหนุ่มยักไหล่ไม่ยี่หระ มองไปรอบๆแล้วชะงักเห็นเจ้าอุรคายืนมองรอยเท้าประหลาดท่ามกลางฝูงชน เขาเดินไปหาทันทีด้วยความสงสัย แต่ราชนิกุลสาวหายไปราวกับล่องหนได้

ไพศิษฐ์เล่าเรื่องคาใจที่เห็นเจ้าอุรคาท่ามกลางไทยมุงให้เพื่อนฟัง ภุชคินทร์นิ่วหน้า นึกถึงการหายตัวไปอย่างลึกลับของหญิงสาวเมื่อตอนคดีเสี่ยปิงแล้วอึ้งไปนิด ไพศิษฐ์เห็นท่าทางเพื่อนเครียดๆเลยพยายามพูดให้ขำ

“ท่าจะเจอดีเหมือนกันล่ะวะ จะเป็นคนหรือนางฟ้า เราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเห็นเจ้าอุรคาหายตัวไปเหมือนกัน”

ภุชคินทร์พูดไม่ออกเพราะที่เพื่อนพูดคือเรื่องจริงทั้งหมด ไพศิษฐ์นิ่งไปนิด ชักสังหรณ์ใจว่าการปรากฏตัวแบบลับๆล่อๆของราชนิกุลสาวอาจมาจากสาเหตุอื่น เช่นอยากเจอเพื่อนรักของเขา ภุชคินทร์หน้าเครียดทันทีที่ได้ยินข้อสันนิษฐานแต่ไม่ทันค้าน เสียงมือถือผู้กองหนุ่มดังขึ้น สายสืบโทร.มารายงานว่าพบเบาะแสคดีเสี่ยปิง สองหนุ่มสบตากันอย่างมีความหวัง...บางทีอะไรๆอาจไม่ได้เลวร้ายและไร้ทางออกขนาดนั้น

ขณะที่ทางตำรวจมีความคืบหน้าเรื่องคดี...สุบรรณไม่กังวลใจแม้แต่น้อยว่าเรื่องจะสาวถึงตัวเพราะเชื่อใจฝีมือสุรินทร์นักฆ่าที่จ้างมา อำนาจไม่วางใจ สุบรรณจึงคิดแผนซ้อนและบอกให้เรียกสุรินทร์ที่หนีไปกบดานกลับมาใหม่

“บอกสุรินทร์จัดหนักให้ตำรวจทำงานเล่นๆอีกสักคดี งานเปิดร้านเพชรของเจ้าประกายคำก็ได้ ฉันเชื่อว่าศัตรูของฉันคงพาผู้หญิงไปเดินเพ่นพ่านในงานนั้นสักคนสองคน”

สุบรรณหัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดีก่อนผละไป อำนาจจะตามแต่เขาห้ามไว้ บอกว่าจะไปหาเจ้าอุรคา มือขวาคนสนิททำหน้าแหยงๆ แย้มถามอย่างเกรงๆเรื่องงูยักษ์ของราชนิกุลสาว สุบรรณยิ้มอย่างมาดมั่น

“จะบอกว่าไม่กลัวคงโกหก เพียงแต่ตอนนี้ฉัน รู้สึกเหมือนเด็กหนุ่มเพิ่งตกหลุมรักเลยว่ะ เฝ้าแต่คิดถึงเจ้าอุรคา...คิดถึงจนกลัวจะมีคนมาแย่งเธอไป”

นัยน์ตาของสุบรรณเคลิ้มฝันเหมือนคนตกอยู่ในห้วงรัก แม้จะหวาดหวั่นแต่เขาจะขอสู้ไม่ถอย...

เวลาเดียวกันที่วังนาเคนทร์...เฟื่องฟ้ากับเฟื่องวลีอยู่คุยกับหม่อมภาณีตลอดเช้าและถือโอกาสฟ้องเรื่องไพศิษฐ์ที่ชอบพูดจาถากถางเฟื่องวลีตลอดเวลา หม่อมภาณีไม่เต้นตามแถมยังแก้ต่างให้เพื่อนรักลูกชายว่าพูดเพราะความหวังดี สองแม่ลูกหน้าจ๋อยไปถนัดใจ หม่อมภาณียิ้มนิดๆ มองไปทางเฟื่องฟ้าและเตือนเสียงอ่อน

“ที่ฉันเตือนเพราะหวังดี ฟีบี้เองก็เป็นลูกผู้หญิง ถึงเราจะสนิทกันแต่ฟีบี้กับตาชายก็ไม่ใช่ญาติกันอยู่ดี”

เฟื่องฟ้าเห็นท่าไม่ดี เถียงไปก็มีแต่จะเข้าตัว เปลี่ยนเรื่องถามถึงงานเปิดร้านเพชรของเจ้าประกายคำ หม่อมภาณีบอกว่าจะไปตามคำเชิญ สองแม่ลูกกระตือรือร้นขอตามไปด้วย อ้างว่าจะไปเลือกเครื่องประดับสักชิ้น คุณผู้หญิงแห่งวังนาเคนทร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา รู้ทันสองแม่ลูกแต่ไม่อยากหักหน้าให้เคืองกัน

ooooooo

ไพศิษฐ์นัดเจอกับสายสืบที่ร้านอาหารริมน้ำพร้อมกับภุชคินทร์ สองหนุ่มได้ข้อสรุปเบาะแสว่าคนร้ายที่ฆ่า เสี่ยปิงอาจเป็นกลุ่มของนินจัตสุ นินจาล่องหนหายตัวได้ ราชนิกุลหนุ่มอึ้งไปอึดใจ เสมองไปทางอื่นแล้วชะงัก เห็นสุบรรณเดินจู๋จี๋มากับเจ้าอุรคา ไพศิษฐ์มองตามสายตาเพื่อนแล้วตาโต...อะไรมันจะไวไฟขนาดนี้!

เจ้าอุรคาไม่เห็นสองหนุ่ม เดินเกาะแขนส่งสายตาเชิญชวนสุบรรณอยู่ตลอดเวลา ชายหนุ่มเหมือนตกอยู่ในภวังค์รัก ยินดีที่ได้ใช้เวลาตามลำพังกับหญิงสาว เจ้าอุรคายิ้มเย็นและพูดเสียงหวาน

“ตอนแรกก็ไม่อยากมาหรอกค่ะ แต่พอคุณสุบรรณบอกว่าที่นี่เลยเปลี่ยนใจ...ดิฉันชอบน้ำ”

สุบรรณยิ่งปลื้มหนักเพราะเป็นความตั้งใจที่เชิญเธอมาที่นี่ ด้วยว่าเห็นที่เฮือนภูจำปาเต็มไปด้วยบ่อน้ำ สารภาพอย่างหมดเปลือกว่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับหญิงสาว เขาทำด้วยความรู้สึกล้วนๆ เจ้าอุรคาถึงกับหน้าถอดสี มองหน้าชายหนุ่มอย่างคาดไม่ถึงและพึมพำเสียงเบา

“ไม่ใช่...ท่านจำได้ต่างหาก”

สุบรรณทำหน้างง ตั้งท่าจะถามแต่เจ้าอุรคารีบพูดหวานกลบเกลื่อน ชายหนุ่มได้ทีเกี้ยวกลับอย่างย่ามใจ ตัดพ้อขำๆว่าคำพูดของเจ้าหญิงต่างแดนเป็นปริศนาแทบทุกคำ ราชนิกุลสาวยิ้มเย็นและสวนกลับนิ่มๆอย่างลองใจ

“แล้วเบื่อที่จะต้องแปลไหมล่ะคะ”

“ไม่เลยครับ ผมชอบเสียอีก ชอบ...ทุกสิ่งที่เป็นเจ้า”

สุบรรณพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น เจ้าอุรคาได้โอกาส มองตาเขาและสะกดจิต

“ถ้าเช่นนั้น...ท่านต้องชอบน้ำ ลงไปสิ...อุรคาเทวีผู้หญิงที่ท่านรักที่สุดรออยู่ ลงไปพญาสุบรรณ ท่านต้องลงไป”

ชายหนุ่มค่อยๆเดินลงน้ำเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ เจ้าอุรคามองตามอย่างสาสมใจ!

ฟากภุชคินทร์เห็นเจ้าอุรคาใกล้ชิดกับสุบรรณก็อารมณ์เสีย ฮึดฮัดกลับไปขึ้นรถ ไพศิษฐ์วิ่งตามอย่าง ไม่เข้าใจ ตะโกนบอกให้รอก่อนเพราะอยากทักเจ้านาย ภุชคินทร์ไม่ไปด้วยและขอรอที่รถ ไพศิษฐ์มองเพื่อนอย่างสงสัยและแซวยิ้มๆว่าโมโหหึง ภุชคินทร์ไม่ทันตอบโต้ ผู้กองหนุ่มก็โวยวายขึ้นก่อนว่าสุบรรณเดินลงน้ำ

สุบรรณมีอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินลงน้ำอย่างไม่รู้ตัว เขาลืมตาในน้ำแล้วแทบสิ้นสติเมื่อเห็นงูน้ำนับร้อยกำลังเลื้อยพันร่างเขา ทั้งดึงและรั้งให้เขาอยู่ในน้ำจนกว่าจะขาดใจตาย!

ooooooo

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 2 วันที่ 25 ม.ค. 56

ละครเรื่อง มณีสวาท บทประพันธ์โดย : จินตวีร์ วิวัธน์
ละครเรื่อง มณีสวาท บทโทรทัศน์โดย : ณัฐวัฒน์
ละครเรื่อง มณีสวาท กำกับการแสดงโดย : วรวิทย์ ศรีสุภาพ
ละครเรื่อง มณีสวาท แนวละคร : ตื่นเต้น ลึกลับ
ละครเรื่อง มณีสวาท ผลิตโดย : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด โดย สมจริง ศรีสุภาพ
ติดตามชมละครเรื่อง มณีสวาท ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ