@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 5 ม.ค 2556

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 5 ม.ค 2556

ฤชวีสวมแหวนให้ที่นิ้วซ้ายพิมภา พิมภาจับมือฤชวีแนบแก้ม ฤชวีเห็นสายตาพิมภาอ้อนๆ ก็ขยับขึ้นมานั่งบนเตียงกอดพิมภาไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ฉันดีใจที่รอดมา ตอนที่อยู่ในหลุมนั่นฉันกลัวว่าจะไม่ได้เจอคุณอีก”
ฤชวีรู้สึกใจหายกอดพิมภาอย่างทนุถนอม
“ผมกลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะไปไม่ทัน”
“ฉันคิดว่าฉันจะตายซะแล้ว ถ้าฉันตาย...”

ฤชวีจับคางพิมภาใช้นิ้วโป้งแตะที่ปากเบาๆ ไม่ให้พูด
“ผมจะไม่ยอมให้คุณเป็นอะไรเด็ดขาด”
“จริงเหรอ”
“จริงๆ นะครับ ไม่เชื่อผมเหรอ”
“เชื่อสิค้า คุณพูดอะไรฉันก็เชื่อทั้งนั้น” ฤชวีมองแบบพูดจริงเหรอเนี่ย พิมภาทำเสียงงอนนิดๆ “พูดจริงก็ไม่เชื่อ”
ฤชวีจับมือพิมภามาแนบแก้มง้อ ๆ



“ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่แค่แปลกใจว่าทำไมคุณถึงเชื่อผมง่ายนัก”
พิมภามองหน้าฤชวีแล้วพูดอย่างตรงความรู้สึกที่สุด
“ฉันไว้ใจคุณค่ะ” ฤชวีมองปลื้มๆ “ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณทำให้ฉันมั่นใจว่าคุณจะไม่มีวันโกหกฉันเหมือนพี่เอก” พิมภายิ้ม วางมือบนมือฤชวีมองตาอย่างขอคำสัญญา “คุณจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ ฉันมั่นใจ”
พิมภาหน้าซบกับอกฤชวี ฤชวีพูดไม่ออก พิมภาซบนิ่ง ฤชวีนึกถึงสิ่งที่พิมมาลาบังคับให้ฤชวีช่วยโกหกพิมภา ฤชวีมองพิมภาอย่างอ้ำอึ้งรู้สึกผิดกับเธอ
“คุณพิม ผม” ฤชวีเห็นพิมภาเงียบไป หันมองเห็นพิมภาหลับไปแล้ว ฤชวีหอมหน้าผากพิมภา “ผมรักคุณนะครับ คุณพิม”
ฤชวีกอดพิมภาสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลที่ต้องปิดบังเรื่องที่ทุกคนรู้ความจริงแล้ว พิมภานอนหลับตาพริ้มในอ้อมกอดฤชวีอย่างมีความสุข

วันต่อมาภัทรพล ภาณุวัฒน์ พิมมาลา เดินมาตามทางจะไปที่ห้องของชุติภา
“คุณย่าเรียกพวกเราไปคุยด่วน ไม่รู้มีเรื่องอะไรนะพ่อ”
“เรื่องยัยพิมกับคุณต้นแน่ มิ้นท์รายงานมาว่าคุณย่ายอมรับพิมแล้วภัทรว่างานนี้ไอ้พิมอยู่ในกำมือคุณต้นแน่นอน ดีนะที่แม่กับพ่อตัดสินใจดึงคุณต้นมารวมหัวกันให้อำไอ้พิม จะได้โดนปราบพยศซะบ้าง”
“นี่ถ้ายัยพิมรู้ว่าถูกทุกคนย้อนแผน เพราะพวกเรารู้ความจริงหมดแล้วเรื่องสามีหลอกๆ ยัยพิมคง...”
“หน้ามันก็เสียทรงจนคุมตัวเองไม่ได้เพราะเสียฟอร์มน่ะสิพ่อ”
“ถึงเวลานั้นอย่าไปล้อน้องนะตาภัทร” ทุกคนนึกว่าพิมมาลาจะห้าม “แต่ต้องย้ำให้หนัก อายหน่อยแต่จำ”
“พูดไม่รู้เรื่องก็ต้องดัดนิสัยกันบ้าง”
พิมมาลายิ้ม ภาณุวัฒน์โอบพิมมาลาเลี้ยวไปทางที่ไปห้องชุติภา ภัทรพล ตามไป ที่เคาน์เตอร์พยาบาลตรีวิญที่ยืนถามห้องผู้ป่วยจากพยาบาลอยู่หันมามองทุกคนได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว

ฤชวีคุยมือถืออยู่ที่หน้าต่างขณะที่พิมภานอนหลับอยู่บนเตียง
“พี่จะรีบไปที่ห้องคุณย่านะ” ฤชวีวางสายเข้ามาหาพิมภา “คุณพิมครับ” พิมภานอนหลับนิ่ง “ผมจะรีบไปรีบมานะครับคุณพิม”
ฤชวียิ้มแล้วออกไป

ฤชวี ภัทรพล ภาณุวัฒน์ พิมมาลา มิ้นท์อยู่ในห้องของชุติภา ทุกคนมองชุติภาที่นั่งอยู่บนเตียง
“ฉันอยากคุยเรื่องของหนูพิมกับหลานฉัน ตาต้น หลานหลอกย่าว่าแต่งงานกับหนูพิมแล้วใช่มั้ย”
“คุณย่า ทำไม” ฤชวีตกใจ ชุติภาจึงตัดบท
“จะยังไงก็ช่าง เอาเป็นว่าย่ารู้ความจริงก็แล้วกัน แต่อย่าโกหกย่าอีกไมงั้นตัดย่าตัดหลานแน่ๆ”
ทุกคนอึ้ง กลัวชุติภาเอาเรื่อง
“เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะคุณพิมห่วงความรู้สึกของคุณพ่อกับคุณแม่น่ะครับ”
“เล่ามาอย่างละเอียดนะ”

ขณะนั้นพิมภาที่นอนหลับค่อยๆ ขยับตัวรู้สึกตัวตื่นมองหาไม่เห็นใคร พิมภาพยายามจะขยับมาหยิบน้ำ เสียงประตูห้องเปิด พิมภาหันมองที่ประตูแล้วแปลกใจที่เห็นตรีวิญ
“คุณตรีวิญ”
“ผมช่วยครับ”
ตรีวิญรินน้ำให้กับพิมภา พิมภาใช้มือซ้ายรับแก้วน้ำ ตรีวิญเห็นที่นิ้วนางซ้ายของพิมภาสวมแหวนของเล่น ตรีวิญมีสีหน้าไม่พอใจ คิดแผนร้าย
ตรีวิญเดินปิดประตูก่อนจะขยับเข้ามายืนข้างเตียงแล้วยื่นหน้าใกล้พิมภาให้รู้สึกอึดอัด
“คุณพิมเป็นยังไงบ้างครับ” พิมภาขยับหนี
“ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ” พิมภารู้สึกว่าอยู่กันแค่สองคนในห้องก็มองไปรอบๆ บ่นๆ “ ไปไหนกันหมดนะ”
“มีอะไรเหรอครับ”
พิมภาไม่อยากอยู่ในห้องสองต่อสองกับตรีวิญ
“ครอบครัวพิมน่ะค่ะไม่รู้ว่า หายไปไหนกันหมด พิมต้องคุยกับท่านน่ะค่ะ”
“ท่านอยู่อีกห้องน่ะครับ เดี๋ยวผมพาไปพบท่านนะครับ”
“ดีค่ะ”
ตรีวิญขยับเก้าอี้รถเข็นมาให้ ตรีวิญช่วยประคองพิมภาแล้วแอบยิ้มร้ายๆ

ชุติภารับฟังสิ่งที่ฤชวีเล่าอย่างประมวลผล ฤชวีเกร็งรอคำตอบ
“พวกคุณเป็นพ่อแม่ประสาอะไรกัน ถึงได้ปล่อยให้ลูกหลานทำเรื่องพิเรนทร์แบบนี้”
ชุติภาต่อว่าภาณุวัฒน์กับพิมมาลา ทุกคนอึ้ง
“คุณย่าคะ”
“ผู้ใหญ่พูดอย่าสอด” มิ้นท์จ๋อย “โบราณเขาว่าดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ วันนี้ฉันรู้เช่นเห็นชาติครอบครัวของบ้านพิมภาแล้วว่า...” ทุกคนลุ้น ชุติภายิ้ม “ร้ายถูกใจฉันจริงๆ เด็กสมัยนี้มันต้องโดนแรงๆ แบบนี้ถึงจะเข็ด ตีก็ไม่พอใจ ตำหนิก็ต่อต้าน เหมือนหลานๆ ฉันแต่ละคนดื้อด้านนัก”
“อ้าว โดนด้วยเฉย” มิ้นท์บ่น
“ถ้าพวกคุณมีวิธีเด็ดๆ ก็บอกฉันบ้างนะ จะได้ดัดนิสัยหลานๆ วงศ์บริบูรณ์ให้มันรู้จักเชื่อฟังผู้ใหญ่ซะบ้าง ดื้อเหลือเกินทั้งตาต้น ยัยมิ้นท์”
“เจอข้อหาหนักเลย”
“แบบนี้แสดงว่าคุณย่ายกโทษให้น้องสาวผมแล้วใช่มั้ยครับ”
“ที่ฉันเรียกพวกคุณมาวันนี้ ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องของตาต้นกับพิมภา ไหน ๆ ทุกคนก็เข้าใจว่าตาต้นกับพิมภาเป็นสามีภรรยากันแล้ว เราก็ทำให้เรื่องจัดฉากครั้งนี้กลายเป็นเรื่องจริงเลยจะดีมั้ย”
มิ้นท์ดีใจออกนอกหน้า
“คุณย่าพูดจริงๆ เหรอคะ”
“จริงสิ ฉันจะจัดงานแต่งให้เป็นงานใหญ่แห่งปีเลย หลานชายคนโตของวงศ์บริบูรณ์แต่งทั้งที แขกไม่ถึงพันฉันไม่ยอม! เรื่องสินสอดไม่อั้น รีสอร์ทสามแห่ง ที่ดิน เงินสด เครื่องเพชร ฉันจัดเต็ม”
“ขอบคุณครับคุณย่า”
“ฉันต้องขอโทษพวกคุณด้วยนะที่เคยทำไม่ดีไว้ตั้งหลายอย่าง”
ชุติภาพูดกับภาณุวัฒน์และพิมมาลา
“ทางเราเองก็ต้องขอโทษคุณหญิงเหมือนกันค่ะ”
พิมมาลามองภัทรพล ภัทรพลรู้หน้าที่รีบเข้าไปคุกเข่าไหว้ชุติภา
“อภัยให้ลูกนกลูกกาตัวดำๆ ที่เคยลามปามคุณย่าน่ะครับ”
“ไม่เป็นไร วันหลังอย่าทำก็แล้วกัน ไม่งั้นฉันเอาตาย”
“คร้าบ”
“แต่ก่อนอื่น ช่วยเล่าแบบละเอียดทีสิว่าแผนดัดนิสัยลูกสาวคุณน่ะมันเป็นยังไง”
“เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ละเอียดเท่าผมหรอกครับ”

ภัทรพลบอก ทุกคนหันมองภัทรพลที่เตรียมจะแจกแจงรายละเอียด
ลัลนากับนันทิกานต์กำลังรีบเดินไปที่ห้องพักชุติภา
“เร็วสิแนน เดี๋ยวฉันไม่ทันประชุมร่วมกับครอบครัว”
“ก็จ้ำอยู่นี่ไง แหม ห่วงทำคะแนนจังนะ”
“ต้องใส่ทุกรายละเอียดสิจ๊ะ ความรักจะได้เป๊ะเวอร์”
แต่แล้วลัลนากับนันทิกานต์ก็ชะงักที่เห็นตรีวิญกับพิมภายืนอยู่ที่หน้าห้องพักชุติภา
“ไอ้พิมมันมายืนทำอะไรกับคุณตรีวิญ”
ลัลนากับนันทิกานต์เดินเข้าไปกำลังจะทักพิมภา แต่ต้องชะงักที่ได้ยินเสียงมาจากในห้องซึ่งขณะนั้นภัทรพลกำลังเล่าอย่างออกรส
“พอพ่อกับแม่รู้ความจริง คุณต้นจะขอยกเลิกการเป็นสามีของยัยพิมครับ แต่พ่อกับแม่บังคับให้คุณต้นเป็นสามีของพิมต่อ ยัยพิมมันคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุด ไม่ได้รู้เลยว่าโดนพวกเรากับคุณต้นหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
พิมภาช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน
“จนป่านนี้หนูพิมยังไม่รู้อีกเหรอว่าโดนพวกคุณหลอก”
“พี่พิมฉลาดออก ไม่น่าจะโดนหลอกได้เลยนะคะ”
“ก็ต้องยกความดีความชอบให้คุณต้นล่ะครับ รายนี้เล่นเนียนที่สุดปั่นจนยัยพิมอยู่ในกำมือเลยทีเดียว”
ภัทรพลเอ่ยชมแต่ฤชวีไม่ได้ภูมิใจเลย รู้สึกผิดด้วยซ้ำ
“ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยครับ”
“ยัยพิมไว้ใจคุณต้นมากน่ะค่ะ”
“คนที่ไว้ใจร้ายที่สุดเลยนะครับเนี่ย”
ภาณุวัฒน์ พิมมาลา ภัทรพลหัวเราะสนุกสนาน ฤชวีอึ้งไปเมื่อนึกถึงคำพูดพิมภาเมื่อคืนนี้
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณทำให้ฉันมั่นใจว่าคุณจะไม่มีวันโกหกฉันเหมือนพี่เอก” พิมภายิ้ม วางมือบนมือฤชวีมองตาอย่างขอคำสัญญา “คุณจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ ฉันมั่นใจ”
ฤชวีหน้าเสีย
“แล้วทีนี้จะทำยังไงดีล่ะ จะจัดงานแต่งก็ต้องให้หนูพิมสารภาพใช่มั้ย” ชุติภาถามขึ้นมา
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดการให้รับรองยัยพิมต้องรีบมาสารภาพกับพ่อแม่เร็วๆ นี้แน่ แต่พวกเราต้องเนียนทุกคนนะครับ ไม่รู้อะไรมาก่อนเลย น้องสาวผมมันฟอร์มเยอะ ถ้ารู้ว่าโดนดัดหลังคงหน้าเสียทรงแน่ๆ”
แก๊งค์ภาณุวัฒน์หัวเราะเป็นเรื่องสนุก ขณะที่พิมภาอึ้งด้วยความเสียใจ ลัลนากับนันทิกานต์วุ่นวายอยู่ข้างหลังพิมภา
“เอาไงดี ต้องเตือนข้างใน” นันทิกานต์ถามลัลนาอย่างไม่มีเสียง
“แต่ผมกลัวว่า...” ฤชวีห่วงความรู้สึกพิมภา
“ไม่ต้องห่วงน่าคุณต้น น้องผม ผมรู้ว่าจะปั่นมันยังไงให้พล่าน เตรียมงานแต่งได้เลยคร้าบ ฮ่าๆ”
พิมภาโกรธจนน้ำตาคลอ มือกำแน่น ลัลนาเห็นว่าชักจะไปกันใหญ่จึงตัดสินใจรีบขยับออกมากดโทรศัพท์หาภัทรพล ภัทรพลรับโทรศัพท์
“อยู่ไหนครับคุณลัล”
“ยัยพิมอยู่หน้าห้องค่ะ” ลัลนาพยายามกระซิบแต่ภัทรพลไม่ได้ยิน
“อะไรนะคุณลัล พูดดังหน่อยครับ”
ลัลนาพยายามพูดชัดที่สุด
“ยัยพิมอยู่หน้าห้องค่ะ”
“ยัยพิมอยู่หน้า...”
ภัทรพลชะงักหันมองทางประตู คนอื่นเลยพลอยมองตามต่างตะลึงที่เห็นพิมภาอยู่หน้าห้องกับตรีวิญ สีหน้าพิมภาอัดแน่นด้วยความโกรธ น้ำตาร่วง
“คุณพิม” ทุกคนมองรอว่าพิมภาจะพูดอะไร แต่พิมภาไม่พูด เดินหนีไป “คุณพิมครับ”
ฤชวีวิ่งตามไป ตรีวิญรีบตามไป
“พี่ภัทร”
“ไม่พูดแสดงว่าโกรธถึงจุดระเบิด”
พิมมาลา ภาณุวัฒน์ตามไป คนอื่นๆ รีบตาม

พิมภาวิ่งออกมาด้านนอก ฤชวีวิ่งตามมาคว้าแขนพิมภาไว้
“ฟังผมก่อนนะครับคุณพิม ผมไม่ได้...”
“ฉันไม่ฟัง พอที ฉันคิดว่าคุณช่วยฉันเพราะคุณเข้าใจ แต่มันไม่ใช่ คุณอยู่กับฉันเพราะแผนของพ่อกับแม่ คิดจะดัดสันดานฉันเหรอ คุณทำสำเร็จแล้ว คุณทำให้ฉันเป็นคนโง่ ตลกมากใช่มั้ย ที่ฉันต้องวิ่งพล่านหัวหมุนไปตามแผนของคุณ”
“ผมไม่เคยคิดแบบนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมทำทุกอย่างเพราะผมรักคุณนะคุณพิม”
“ปล่อยฉัน”
ฤชวีไม่ยอมปล่อย ทันใดนั้นตรีวิญก็เข้ามากระชากฤชวีแล้วต่อยฤชวี ผัวะ! ฤชวีไม่ทันตั้งตัวเซไป คนอื่นๆ ที่ตามออกมาอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตรีวิญเข้าไปยืนเคียงข้างพิมภา
“คุณพิม ผมรักคุณนะ”
พิมภาเจ็บปวด
“ฟังนะคุณฤชวี คนที่รักกันเขาไม่ทำร้ายกันแบบนี้” ฤชวีอึ้ง พิมภาถอดแหวนของเล่นออกจากนิ้วแล้วเขวี้ยงใส่หน้าฤชวี “เอาความรักของคุณคืนไป ฉันเกลียดคุณ ฉันจะไม่มีวันอภัยให้คุณ ไม่มีวัน”
ฤชวีหยิบแหวนขึ้นมามองพิมภาอย่างเจ็บปวด
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ความรักของผมมันไม่สามารถชดเชยกับความผิดพลาดของผมได้เลยใช่มั้ย” พิมภานิ่ง เห็นแต่ความเจ็บปวดของตัวเอง ทิฐิจนไม่ยอมอภัย ไม่รู้ใจตัวเองอย่างแท้จริง ฤชวีมองแหวนในมือ “แหวนของเล่น ไม่ใช่ของจริง ไม่มีราคาเก็บไว้มันก็เปลืองพื้นที่ในชีวิตคุณ”
พิมภาเห็นความเสียใจของฤชวี แต่ความโกรธมีมากกว่า พิมภาโมโหจนอยากใช้ถ้อยคำทำร้ายอีกฝ่าย
“ใช่ นับตั้งแต่นี้ไปเราจบกันแค่นี้ คุณตรีวิญพาฉันไปจากที่นี่ค่ะ”
ตรีวิญยื่นมือให้พิมภา พิมภามองฤชวีแล้วตัดสินใจวางมือลงบนมือตรีวิญ ตรีวิญจับมือพิมภาจะพาเดินไป ฤชวีเจ็บ มองพิมภาด้วยความเสียใจ
“สิ่งที่ผมมีไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย แต่ในสายตาคุณผมมีค่าด้อยกว่าเขาเสมอ...”
พิมภาชะงักหันกลับมา แต่ฤชวีหันหลังในมือกำแหวนของเล่นไว้แน่นด้วยความเสียใจ ฤชวีเดินจากไป พิมภารู้สึกเหมือนใจหายแต่สายตาเห็นกลุ่มของชุติภา พิมมาลา ภัทรพล นันทิกานต์ มิ้นท์ ลัลนา ด้วยแรงทิฐิทำให้พิมภากระชับมือตรีวิญแล้วเดินไปกับตรีวิญ ชุติภา มิ้นท์รีบตามฤชวีเข้าไป
“ภัทร แม่รีบตามไอ้พิมไปเร็ว”
ลัลนากับนันทิกานต์รีบตามไปด้วย

ฤชวีกลับมาที่ห้องพักชุติภาแล้วนั่งมองแหวนของเล่นด้วยความเสียใจ น้ำตาฤชวีคลอในดวงตา มิ้นท์กับชุติภามองด้วยความสงสาร
“ย่าไม่คิดเลยนะว่าตาต้นจะรักหนูพิมมากขนาดนี้”
“มิ้นท์สงสารพี่ต้นจังเลยค่ะคุณย่า”
ชุติภาเข้าไปหาฤชวี
“ต้น ถ้ารักเขาก็ไปปรับความเข้าใจกับเขาสิลูก”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก[2] วันที่ 5 ม.ค 2556

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage