@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 2/4 วันที่ 2 ก.พ. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 2/4 วันที่ 2 ก.พ. 56

“เอ็งมีอะไรปิดข้า”
“ปะ..เปล่าเจ้าค่ะ ไม่มีอะไรจริงๆ”
คุณหญิงมณีกำลังจะคาดคั้นแจ่ม แต่จังหวะนั้น ขุนพิทักษ์ไมตรีเดินขึ้นเรือนมาด้วยสีหน้าอมยิ้ม
“ทำไมตัวเปียกปอนมาอย่างนั้นล่ะพ่อพิทักษ์”
“ลูกลงน้ำไปช่วยคนของคุณแม่มา”
“ใครเป็นอะไร” คุณหญิงถาม

“นังชุ่มไงขอรับคุณแม่ มันจมน้ำ”
“นังชุ่ม!” สมโพล่งขึ้น
สมได้ยินรีบลงเรือนไปทันที
“แล้วมันเป็นอย่างไรบ้างลูก”
“ไม่เป็นอะไรแล้วขอรับ ลูกไปช่วยมันไว้ทัน”
คุณหญิงมณีโล่งใจ เปลี่ยนเรื่องมาคุยเรื่องเมื่อวาน
“ถือว่าทำบุญเถอะลูก แม่แค่เกรงว่า เจ้าจะไปเอาความมันเรื่องเมื่อวาน แม่รู้นิสัยลูกดี พวกทาสกลัวกันหงอ”



“แต่เห็นทีจะไม่ใช่นังชุ่มคนนี้ ดูท่ามันฉลาดนัก”
แจ่มถาม
“มันทำอะไรให้ท่านขุนขัดใจรึเจ้าคะ แจ่มจะไปกำราบมันเอง”
ขุนพิทักษ์ยิ้ม
“ไม่มีอะไร มันก็แค่เป็นคนกล้าต่างจากคนอื่น”
แจ่มกับคุณหญิงมณีมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างแปลกใจ
ผ่องกับผาดเห็นได้จังหวะ เลยรีบรายงาน
“เออ...คุณหญิงเจ้าคะ คุณรำพึงเอาดอกไม้มาช่วยงานเจ้าค่ะ” ผ่องว่า
“น้องรำพึงมารึ”
ผาดบอก
“เจ้าค่ะ อ้าวไม่เจอกันหรือเจ้าคะ บ่าวบอกไปว่าท่านขุนฯอยู่ที่บึงบัว”
“แล้วทำไมไม่รีบบอกข้า!”
ขุนพิทักษ์ รีบวิ่งลงไปจากเรือน
“แปลก” แจ่มพูดขึ้นลอยๆ
“อะไรนังแจ่ม”
“ท่านขุนฯไม่เคยชมทาส แต่กลับชมนังชุ่ม”

คุณหญิงมณีชะงักคิดตาม
ภายในเรือนทาส ชุ่มเปียกปอนนั่งขดตัวร้องไห้ จังหวะนั้น จวงเดินเข้ามายืนค้ำหัวชุ่ม

“มันยังสำออยไม่เลิกเลยเจ้าค่ะ คุณรำพึง”
ชุ่มเงยหน้ามาเห็นรำพึง กับจวงก็ตกใจ
“เอ็งนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง” รำพึงว่า
จวงจิกหัวชุ่ม
“ท่านขุนเป็นของคุณรำพึงจำไว้”
“ปล่อยข้า...โอ้ย”
จวงกระชับมือจิกลงน้ำหนักหัวชุ่มอีก รำพึงจิ้มไปที่รอยช้ำ
“เอ็งคงจะเจ็บมาก เจ็บแล้วมันก็น่าจะจำใส่กระโหลกบ้าง”
“ข้าทำผิดเรื่องอะไร ทำไมคุณรำพึงต้องทำกับข้าถึงขนาดนี้”
“ข้าทำอะไรเอ็ง เอ็งนี่เพ้อเจ้อใหญ่แล้วนะ”
ชุ่มมองรำพึงที่สีหน้ายิ้ม ๆ ชุ่มมั่นใจว่าใช่ก็พูดซื่อ ๆ หยั่งถาม
“ถ้าอย่างนั้นข้าคงเข้าใจผิด ดีเลยเจ้าค่ะข้าจะได้ขอให้คุณหญิงช่วยหาตัวคนที่ทำร้ายข้าถึงเรือนนอน”
รำพึงตาวาวโรจน์มองจวง
“เอ็งคิดจะขู่นายข้างั้นรึ”
จวงลากชุ่มมาที่โอ่งแล้วจับชุ่มกดน้ำลงไป แล้วจับเงยขึ้นมา ชุ่มหายใจแทบไม่ออก
“จำไว้ อย่าคิดตีเสมอกับคุณรำพึง!”
“ข้าเปล่า”
ชุ่มโดนจับกดน้ำอีก... “อุ๊บ”
สีหน้าชุ่มที่โดนจับกดน้ำ ดูทรมานมาก
สมเดินเข้ามาเห็นรำพึงทำร้ายน้องอยู่ ก็วิ่งเข้าไปกระแทกรำพึงที่ขวางทางอยู่
“โอ้ย!”
สมไม่สนใจเข้าไปผลักจวงจนล้มแล้วประคองชุ่มที่สำลักน้ำขึ้นมา
“ไอ้สม ทำคุณรำพึงได้ยังไง เอ็งไม่ตายดีแน่ ข้าจะฟ้องคุณหญิง”
“ฟ้องเลย ถ้าเอ็งอยากให้คุณหญิงรู้ว่าใครทำร้ายน้องข้า”
รำพึงตกใจ
“คิดจะใส่ร้ายข้าเพื่อให้ท่านขุนสงสารยกน้องเอ็งเป็นเมียบ่าวหรือยังไง”
“กระผมกับน้องไม่เคยคิดมักใหญ่ใฝ่สูง! แต่กระผมก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะโดนรังแกจากผู้ที่ได้ชื่อว่าลูกพระยา คุณหญิงจะต้องรู้เรื่องนี้”
“คิดว่าคุณหญิงจะเชื่อคำพูดทาสอย่างเอ็งหรือไง”
สมอึ้ง ประกาศกร้าว
“ถ้าใครหน้าไหนคิดจะทำร้ายนังชุ่มอีก กระผมจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น”
“ทาสอย่างเอ็งจะทำอะไรได้”
“ถ้าอยากรู้จะลองดูก็ได้ขอรับคุณรำพึง”
รำพึงกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ
จังหวะนั้นเองที่ขุนพิทักษ์ เข้ามา
“น้องรำพึง!”
รำพึงรีบปรับสีหน้าทันที
“คุณพี่”
“มาทำอะไรที่นี่ ทำไมไม่ขึ้นไปบนเรือน”
“น้องรู้ว่านังชุ่มมันจมน้ำ น้องก็เลยมาดูว่า มันเป็นอะไรมากรึเปล่า มีอะไรบ้างไหมที่น้องพอจะช่วยเหลือได้บ้าง”
จวงเสริม
“ใช่เจ้าค่ะ คุณรำพึงยังว่าจะจัดยามาให้นังชุ่มกันไข้กินด้วยนะเจ้าคะ”
ชุ่มกับสมมองรำพึงอย่างไม่อยากเชื่อว่า จะเปลี่ยนหน้าได้เร็วขนาดนี้
ขุนพิทักษ์ พูดกับชุ่ม
“เอ็งนี่โชคดีจริงๆนะนังชุ่ม รอดตายและยังได้รับน้ำใจจากน้องรำพึง”
ชุ่มมองขุนพิทักษ์ อย่างเจ็บปวด
“ต่อไปข้าจะไม่ทำให้พวกท่านต้องลำบากมาเมตตาข้าแบบนี้อีก”
“เก่งให้มันเหมือนปากเถอะนังชุ่ม” ขุนพิทักษ์ บอก
ขุนพิทักษ์ มองชุ่มอย่างถูกใจ รำพึงสังเกตเห็น
ชุ่มกับรำพึงมองหน้ากันไม่วางตา
“เอ็งนี่มันพยศจริงๆ ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อย”
ชุ่มซึ้งใจ
“เจ้าค่ะ”
สมกัดฟันจ้องหน้ารำพึง
“กระผมจะดูแลน้องให้ดี ไม่ให้มีภัยมาถึงตัวแบบนี้อีกขอรับ”

รำพึงตวัดตาไปมองสม แววตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตที่รำพึงมีต่อสองพี่น้อง
ภายในห้องนอน เวลากลางวัน รำพึงเขวี้ยงหมอนไปที่โต๊ะเครื่องแป้งจนกวาดข้าวของหน้ากระจกล้มระเนระนาด

“มันร้ายทั้งพี่ทั้งน้อง!”
“คุณรำพึงว่ามันจะบอกคุณหญิงรึเปล่าเจ้าคะ”
“ไม่หรอก...คนอย่างไอ้สมมันคงไม่หาเหาใส่หัว หรือแม้ถึงบอก คุณพี่ก็ต้องปกป้องข้าอยู่แล้ว”
“จริงด้วยเจ้าค่ะ เพราะท่านขุนฯหลง...”
“นังจวง!”
“เอ้ย.....รักคุณรำพึงของบ่าวจะแย่”
รำพึงสงบลงแต่ยังเคียดแค้น เมื่อนึกถึงใบหน้าของสมและชุ่ม
“ตามันกล้านัก”
“เแต่มันคงไม่กล้าอีกแล้วล่ะเจ้าค่ะ โดนไปขนาดนั้น”
“ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ เพราะถ้ามันยังกล้ากำแหงกับข้า ข้าไม่เอามันไว้แน่”
รำพึงจิกนิ้วลงฝ่ามืออย่างแรงด้วยความอาฆาต จวงเห็นอาการก็มีทีท่าแขยง

บริเวณร้านขายผ้าในตลาด ผ้าผืนงามอยู่ในมือของขุนไวพิชิตพล แววตาของขุนไว เป็นประกายเมื่อนึกถึงรำพึง
“ผ้าแพรผืนงามสำหรับหญิงงามอย่างคุณรำพึง”
แต่ขุนไวต้องชะงัก เพราะเสียงขุนพิทักษ์ยังดังก้องอยู่ในหัว

ขุนพิทักษ์ดึงผ้าแพรผืนน้อยออกมา
“แต่แพรผืนนี้น้องรำพึงมอบให้ข้า กลิ่นดอกฟ้ายังติดอยู่ที่ปลายจมูก ใครกันแน่วะที่จะไม่ได้เชยชมดอกฟ้า”

“เมื่อเอ็งรุกถึงขนาดนี้ ข้าจะไม่นิ่งเฉยอีกต่อไปแล้ว..ไอ้พิทักษ์”
ขุนไวพิชิตพล ลูบผ้าผืนงามอย่างแผ่วเบาแต่หนักแน่น แววตาแห่งการต่อสู้ผุดขึ้นในดวงตาของขุนไว การแย่งชิงให้ได้มาซึ่งความรักกำลังเริ่มต้นขึ้น


คุณหญิงมณีเดินเข้ามาที่เรือนทาส บ่าวไพร่ทำความเคารพกันทั้งเรือน คุณหญิงตรงไปที่เรือนของชุ่ม แจ่มร้องเรียก
“นังชุ่ม คุณหญิงมาหาเอ็ง”
แจ่มเรียก แต่ชุ่มไม่ออกมา
“เอ๊ะยังไง นังนี่คุณหญิงอุตส่าห์มาถึงเรือนทาส เอ็งยังจะตะมอยทำ อะไรอยู่ ไม่รีบออกมา”
“แจ่ม เข้าไปดูมันสิ มันเป็นอะไรรึเปล่า”
“เจ้าค่ะคุณหญิง”
แจ่มเดินขึ้นเรือนไป ด้านใน แจ่มเห็นชุ่มนอนคู้ตัวอยู่
“นังชุ่ม คุณหญิงเรียกให้หาเอ็งยังกล้านอนสันหลังยาวอยู่ได้ยังไง มันน่านัก”
แจ่มเข้าไปเขย่าตัว แจ่มรู้สึกได้ถึงความร้อนจากตัวชุ่ม
“นังชุ่ม เอ็งเป็นไข้รึนี่”
แจ่มรีบออกไปบอกคุณหญิงมณีที่ด้านนอก สมเข้ามาสมทบพอดี
“คุณหญิงเจ้าขา นังชุ่มไข้ขึ้นเจ้าค่ะ ตัวร้อนอย่างกับไฟ”
“นังชุ่ม!” สมร้องขึ้น
สมรีบวิ่งขึ้นไปดูน้องสาวที่ด้านใน คุณหญิงมณีตามไปติดๆ สมเข้าไปประคองน้อง
“ชุ่ม นังชุ่ม”
ชุ่มรู้สึกตัว ลืมตาตื่นเห็นคุณหญิงมณีอยู่ตรงหน้า ชุ่มยกมือไหว้
“เอ็งไหวมั้ยนังชุ่ม”
“ไหวเจ้าค่ะคุณหญิงฯ คุณหญิงจะให้ข้าทำอะไร ข้าทำได้เจ้าค่ะ”
“คุณหญิงจะให้มันทำอะไร กระผมขอทำแทนเองขอรับ” สมบอก
“เออ ดูมัน คนน้องไข้ขึ้นขนาดนี้ยังจะทำเก่ง ส่วนคนพี่ก็รักน้องห่วงน้องจนไม่ฟังความก่อน นังชุ่มมันไข้ขึ้นขนาดนี้ข้าคงไม่ใจดำให้มันทำงานหรอกไอ้สม”
“คุณหญิงท่านทราบว่าเอ็งจมน้ำ ท่านเป็นห่วงก็เลยอยากมาดูด้วยตัวเอง” แจ่มบอก
“เขาว่าเอ็งช่วยชีวิตเด็ก อวดเก่ง เลยต้องมาเป็นแบบนี้”
คุณหญิงมณียิ้มให้ชุ่มด้วยความเอ็นดู
“แจ่ม หายาให้มันด้วยนะ อย่าปล่อยให้เป็นนาน ถ้ายาสมุนไพรไม่หาย ไปเอายาฝรั่งที่บนเรือน”
“เจ้าค่ะ คุณหญิง”
“ส่วนเอ็งไอ้สม คืนนี้ผลัดเวรกับคนอื่น ไม่ต้องเฝ้าเรือจะได้มาดูแลน้อง”
“ขอบพระคุณขอรับคุณหญิง”
สมไหว้คุณหญิงมณี แต่ชุ่มขัดขึ้นมาก่อน
“อย่าให้พี่สมต้องเสียงานเพราะบ่าวเลยเจ้าค่ะ”
คุณหญิงมณียิ้ม
“ดูฤทธิ์มันสิ นังแจ่ม”

คุณหญิงมอง ๒ พี่น้องคู่นี้อย่างเอ็นดู
ที่บนเรือน คุณหญิงมณีลงนั่งสีหน้ายังยิ้มๆ เมื่อคิดถึงชุ่ม

“นังแจ่ม..ถ้านังชุ่มหายป่วย ข้าอยากให้เอ็งฝึกนังชุ่มให้ขึ้นมาช่วยงานบนเรือน”
“นังชุ่มเหรอเจ้าคะ”
“แล้วก็จัดการให้มันดูเป็นผู้เป็นคนหน่อย หน้าตาผมเผ้าดูไม่ได้เลย ตัวรึก็กระดำกระด่างอย่างกับลูกหมาตกโคลน”
“บุญของนังชุ่มมันจริงๆที่คุณหญิงเมตตา”
“หมาที่มันกตัญญูต่อเจ้าของ ไม่ควรรึที่ข้าจะให้มันมารับใช้ใกล้ตัว ในเมื่อข้ารู้ว่า มันจะต้องภักดีกับข้าเท่าชีวิต เหมือนเช่นที่เอ็งเป็น”
แจ่มยิ้มปลื้ม
“บ่าวดีใจเจ้าค่ะ ที่คุณหญิงเห็นความภักดีของบ่าว”
คุณหญิงมณีมองแจ่มอย่างพอใจ

ในเวลากลางคืน รำพึงนอนอยู่ที่เตียง พระยาเทวราชยืนอยู่ข้างเตียง
“รำพึงเวียนหัวนิดหน่อยค่ะคุณพ่อ เห็นทีคืนนี้ลูกคงไปงานศพท่านพระยาฯกับคุณพ่อไม่ได้”
“ไม่เป็นไร พ่อมีขุนไวไปด้วยอยู่แล้ว ลูกนอนพักผ่อนให้หายดีซะก่อนเถอะ”
“ค่ะ”
“จวงเอ็งดูแลลูกข้าให้ดี ถ้าอาการไม่ดีก็รีบตามหมอมาดู”
“เจ้าค่ะ”
พระยาเทวราชเดินออกไป

ที่หน้าเรือน ขุนไวพิชิตพลยื่นผ้าแพรให้พระยาเทวราช
“ขอบใจแทนรำพึงด้วยนะ เดี๋ยวให้บ่าวเอาไปให้รำพึงที่ห้อง”
จวงรับแล้วเดินขึ้นเรือนไป ขุนไว ถามอย่างแปลกใจ
“แล้วคุณรำพึงไม่ได้ไปงานคืนนี้ด้วยกันหรือครับ”
“นอนป่วยอยู่ในห้องน่ะ”
ขุนไว ตกใจ
“คุณรำพึง เป็นอะไรมากรึเปล่า กระผมจะไปตามหมอมาให้”
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกท่านขุน”
“กระผมเป็นห่วงคุณรำพึงเหลือเกินครับ”
ขุนไว อยากเดินเข้าไปในเรือน แต่พระยาห้ามไว้
“ฉันเป็นพ่อ ฉันย่อมห่วงลูกยิ่งกว่าใคร ดังนั้นฉันว่าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น”
ขุนไวพิชิตพลจำต้องนิ่งไป
“ครับ”
“ถ้างั้นก็ไปกันได้แล้ว”
ขุนไว มองขึ้นไปบนเรือนอย่างเป็นห่วงเป็นใย

รำพึงสะบัดผ้าห่มพรึ่บ ลุกขึ้น จวงเปิดประตูเข้ามาพร้อมผ้าแพรของขุนไว
“อ้าวคุณรำพึงลุกมาทำไม ป่วยอยู่นะเจ้าคะ” จวงว่า
“ใครป่วย...อย่าโง่น่านังจวง”
“อ้าว...แล้วทำไมคุณรำพึงต้องแกล้งป่วย”

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 2/4 วันที่ 2 ก.พ. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3 (ต่อจาก ตะวันฉาย ในม่ายเมฆ)
ที่มา manager