@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 3 วันที่ 30 ม.ค. 56

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 3 วันที่ 30 ม.ค. 56

ภุชคินทร์ขับรถไปที่เฮือนภูจำปากลางดึกวันนั้น เจ้าอุรคาออกมาต้อนรับเหมือนเคยราวกับรู้ล่วงหน้า ราชนิกุลหนุ่มคร้านจะถาม ตัดสินใจมุ่งสู่ประเด็นสำคัญ เชิญหญิงสาวไปทานอาหารที่วังนาเคนทร์ เจ้าอุรคาตอบรับอย่างยินดี แต่แอบทิ้งท้ายด้วยคำพูดเป็นนัยเหมือนเคย ภุชคินทร์ทำหน้าเมื่อยแล้วย้อนอย่างหงุดหงิด
“เจ้ารู้ตัวไหมครับว่าเจ้าเป็นคนชอบพูดจากำกวม น่าปวดหัวที่สุด”

“หรือไม่จริงคะว่าใจคนเปลี่ยนไปได้ทุกวัน ดิฉันจะรอ ถ้าถึงวันนั้นคุณยังอยากให้ดิฉันไปหาคุณแม่คุณที่วังอยู่”



ภุชคินทร์ไม่อยากเถียงด้วยจึงขอตัวกลับ เจ้าอุรคามองตามด้วยแววตาอาวรณ์ ร่ายมนต์ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สะกดให้เขาตามเธอกลับขึ้นเฮือน ราชนิกุลหนุ่มอยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินตามหญิงสาวไปอย่างไม่รู้ตัว...

ฝ่ายสุบรรณ...คิดถึงเจ้าอุรคาจนกินไม่ได้นอนไม่หลับด้วยพิษเสน่หา สั่งอำนาจให้ขับรถไปเฮือนภูจำปาทันทีที่เลิกงาน สวนกับรถของไพศิษฐ์และนาถสุดาที่มองตามอย่างสงสัย ผู้กองหนุ่มขับตามและพอเดาได้ว่าเจ้านายหนุ่มจะไปเฮือนเจ้าอุรคา นาถสุดาฮึดฮัดแต่ทำอะไรไม่ได้ ขอร้องแฟนหนุ่มให้ตามไปด้วยความเป็นห่วง

เวลาเดียวกันที่เฮือนภูจำปา...ภุชคินทร์ตามเจ้าอุรคาไปจนถึงห้องแต่งตัว ความทรงจำในอดีตชาติหลั่งไหลมาแต่ไม่มากพอจะระลึกชาติได้ ราชนิกุลหนุ่มเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ลอบมองหญิงสาวไม่วางตา

“งาม...เจ้างามเหลือเกิน งามจนผมอยากเป็นเจ้าของ”

“เราเป็นของท่านตลอดเวลาภุชเคนทร์ เราเป็นของท่านตลอดมา”

ภุชคินทร์ค่อยๆเชยคางเจ้าอุรคาขึ้น สบตาซึ้งและโน้มหน้าลงจุมพิตอย่างแผ่วเบาแต่กลับรุ่มร้อนอย่างประหลาด เลือดในกายเร่าร้อนจนสุดระงับ ตวัดร่างบอบบางของเจ้าอุรคามาใกล้และประทับจูบอย่างดื่มด่ำหนักหน่วง ชรายุและเหล่าบริวารงูมองหน้ากันอย่างสมใจ รับรู้ได้ด้วยญาณพิเศษว่ามีรถสองคันมุ่งหน้ามาทางนี้ จึงชักชวนกันออกไปขัดขวาง...ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ขวางทางรักระหว่างอุรคาเทวีและพญาภุชเคนทร์ได้ในเวลานี้!

ooooooo

อำนาจกับสุบรรณลงจากรถอย่างหัวเสียแล้วต้องผงะเมื่อเห็นงูเหลือมขนาดใหญ่เกาะเกี่ยวใต้ท้องรถ ไพศิษฐ์กับนาถสุดาที่ขับตามมารีบเบนรถจอดข้างทางและลงไปดู อำนาจตั้งท่ายิงงูแต่กระสุนด้าน สุบรรณจะหยิบปืนของตัวเองให้แต่ไม่ทันขยับ มีเสียงระเบิดดังขึ้นเสียก่อน

หลังควันสงบ...ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองไปทางที่เกิดเหตุแต่ไม่พบร่องรอยความเสียหาย นาถสุดาเบิกตาโพลง ชี้ไปที่พงหญ้าริมทางเพราะเห็นชายร่างยักษ์จ้องมาอย่างน่ากลัว ไพศิษฐ์มองตามมือแฟนสาว จำได้แม่นว่าชายหนุ่มคนนั้นชื่อประทีปคนของเจ้าอุรคา พยายามวิ่งไปหาแต่ไม่ทัน เพราะประทีปหายไปแล้วราวกับล่องหนได้...

ขณะที่ด้านหน้าเฮือนตื่นตระหนกเพราะแรงระเบิด... ภายในเฮือนก็รุ่มร้อนเพราะแรงสิเน่หา ภุชคินทร์ตระกองกอดเจ้าอุรคาและค่อยๆดันร่างนั้นลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล สองหนุ่มสาวสบตากัน เจ้าอุรคามองมาด้วยแววตาภักดี

“ข้ารักท่านเหลือเกินภุชเคนทร์ ข้ารักท่านเหลือเกิน”

“ข้าก็รักเจ้า...อุรคาเทวี ข้ารักเจ้า”

สองหนุ่มสาวเหมือนตกอยู่ในภวังค์รัก ภุชคินทร์ก้มลงจูบที่หน้าเจ้าอุรคา ทันใดนั้นเอง...เสียงเคาะประตูดังขึ้น สองหนุ่มสาวผละจากกันทันที ราชนิกุลหนุ่มส่ายหน้าเรียกสติ มองภาพตรงหน้าด้วยแววตาตื่นตะลึง ตั้งท่าจะถามแต่เสียงชรายุดังแทรกเสียก่อนว่ามีแขกต้องการพบเจ้าอุรคาเป็นการด่วน!

เจ้าอุรคาชักสีหน้าอย่างหงุดหงิดที่เห็นแขกไม่ได้รับเชิญยามวิกาล สุบรรณมองภุชคินทร์ที่เดินตามมาอย่างงงๆด้วยสีหน้าไม่พอใจ ไม่ต่างจากไพศิษฐ์และนาถสุดาที่มองมาด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ อำนาจทนไม่ไหว โพล่งขึ้นอย่างเหลืออดว่ามีคนขว้างระเบิดใส่รถสุบรรณ เจ้าอุรคายิ่งเคืองที่โดนหาเรื่อง ตอกกลับเสียงนิ่งแต่แววตาเอาเรื่อง ไพศิษฐ์เห็นท่าไม่ดี ออกตัวว่าเป็นตำรวจและมาที่นี่เพื่อขอสอบสวน เจ้าอุรคาเชิดหน้าและพูดอย่างไม่ยี่หระ

“ถ้าทุกคนต้องการให้เราแสดงความบริสุทธ์ใจด้วยการค้นที่นี่ก็เชิญ!”

เจ้าอุรคากับชรายุเดินนำทุกคนไปยังทางเดินในสวน นาถสุดากวาดตามองรอบๆอย่างหวาดระแวง มองเห็นรูปปั้นพญานาคและพญาครุฑในอิริยาบถต่างๆแล้วขนลุก ขมวดคิ้วเมื่อเห็นไม้แกะสลักพญานาคที่เหมือนกับอันที่ร้านของเธอ หญิงสาวเกาะแขนไพศิษฐ์แน่นแล้วต้องร้องสุดเสียงเมื่อเห็นงูชูคอแผ่แม่เบี้ยอยู่ตรงหน้า เสียงร้องนั้นทำให้ทุกคนหันไปมองแต่ไม่มีใครเห็นงู นอกจากต้นพญานาคราชที่ชูช่อส่ายไปมาตามแรงลมเท่านั้น นาถสุดาตั้งท่าจะเถียงแต่โดนสายตาปรามของสุบรรณและไพศิษฐ์จึงยั้งปากไว้ ขอร้องให้ทุกคนแยกย้ายกันกลับ เจ้าอุรคาส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้และพูดจาเกี่ยวกับคดีเป็นนัยยะเหมือนเคยจนภุชคินทร์อดไม่ได้ถามขึ้นอย่างเซ็งๆ ราชนิกุลสาวเลยอธิบายยิ้มๆ

“ทุกที่ย่อมมีคนดีและเลวปนกัน และในตัวของทุกๆคน ย่อมมีทั้งความดีและเลวปนกันอยู่”

ทุกคนนิ่งเงียบ ครุ่นคิดถึงคำพูดของเจ้าอุรคา เสียงมือถือไพศิษฐ์ดังขึ้น ผู้กองหนุ่มนิ่งฟังและหันมามองเจ้า อุรคาด้วยแววตาบางอย่าง วางสายและบอกว่าจับตัวประทีปในฐานะผู้ต้องสงสัยได้แล้ว ชวนราชนิกุลสาวไปที่สถานีตำรวจแต่เธอไม่สนใจ ภุชคินทร์กับสุบรรณมองมาด้วยความเป็นห่วง...กลัวหญิงสาวจะกลายเป็นผู้ร้ายจริงๆ

ooooooo

เจ้าอุรคาไม่ไปเยี่ยมประทีป แต่นั่งบริกรรมคาถาในห้องลับที่เฮือนภูจำปา ส่งกระแสจิตให้ทาสหนุ่มค่อยๆกลายร่างเป็นงูและเลื้อยออกจากห้องขัง ทิ้งไว้เพียงคราบโคลนคล้ายรอยงูเลื้อยออกไป!

เช้าวันถัดมา...ไพศิษฐ์ไปทานข้าวเช้าที่บ้านแฟนสาว เล่าให้พันเอกนรินทร์ฟังเรื่องคนของเจ้าอุรคาถูกจับเมื่อคืนด้วยข้อหาประทุษร้ายสุบรรณ นาถสุดาเบ้หน้าและพูดถึงราชนิกุลสาวอย่างไม่ชอบใจ โดยเฉพาะท่าทางเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง อดีตนายทหารส่ายหน้าน้อยๆให้กับความช่างติของลูก พยายามพูดเป็นนัยๆให้ลูกสาวกับแฟนหนุ่มรู้ว่าเจ้าอุรคาเป็นคนพิเศษ นาถสุดากับไพศิษฐ์มองหน้ากันงงๆ ไม่เข้าใจคำพูดกำกวมของพันเอกนรินทร์แม้แต่นิดเดียว

นาถสุดามาชี้ตัวคนร้ายแทนสุบรรณช่วงบ่ายวันเดียวกันนั้น บ่นกระปอดกระแปดที่ญาติหนุ่มไม่ยอมมาเองเพราะเกรงใจเจ้าอุรคาอย่างไม่เข้าเรื่อง นายตำรวจเวรวิ่งหน้าตื่นมาหาและแจ้งว่าประทีปหายตัวไป ผู้กองหนุ่มหน้าเครียด พาแฟนสาวแหวกกลุ่มนักข่าวที่ยืนออกันหน้าห้องขัง ตรวจสอบที่เกิดเหตุแต่ไม่พบร่องรอยงัดแงะ มีเพียงคราบโคลนคล้ายรอยงูเลื้อยออกไป บรรดากระจอกข่าวส่งเสียงอื้ออึง บ้างก็ว่าเป็นรอยตีนงู บ้างก็ว่าเป็นรอยเท้าพญานาค ไพศิษฐ์มึนตึ้บแต่ไม่ทันคิดอะไร เจ้าอุรคาก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน

เจ้าอุรคาเดินกรายมาในโรงพักด้วยมาดนางพญา ไพศิษฐ์เห็นท่าทีไม่ทุกข์ร้อนก็ปักใจเชื่อว่าราชนิกุลสาวมีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของประทีป พยายามคาดคั้นแต่ไม่ได้คำตอบนอกจากคำพูดกำกวมเหมือนเคย เจ้าอุรคาส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายและขอตัวกลับ ผู้กองหนุ่ม ไม่ยอม ตรงไปกระชากแขนและพูดใส่หน้าอย่างเคืองๆ

“เจ้าไม่ต้องปฏิเสธว่าไม่รู้ไม่เห็น เฮือนทั้งหลังเจ้ายังทำให้มันหายไปได้ นับประสาอะไรกับแค่คนคนเดียว”

เจ้าอุรคาสบตาไพศิษฐ์อย่างไม่สะทกสะท้าน ดึงมือออกด้วยพละกำลังที่ผู้กองหนุ่มถึงกับอึ้งแล้วเดินนวยนาดออกไป ไพศิษฐ์วิ่งตามราชนิกุลสาวถึงหน้าโรงพัก ถามผู้คนแถวนั้นก็ไม่มีใครเห็นเธอ เขามองหน้ากับนาถสุดาที่ตามมาสมทบอย่างเครียดๆ...เจ้าอุรคาหายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกแล้ว

ไพศิษฐ์กับนาถสุดาไปที่วังนาเคนทร์หลังจากนั้น เล่าเรื่องการหายตัวไปอย่างลึกลับของประทีป คราบโคลนปริศนาหน้าห้องขังและข้อสันนิษฐานล่าสุดว่าเจ้าอุรคาอาจเป็นผู้บงการเรื่องทั้งหมด เพราะหายตัวได้รวดเร็วเหมือนพวกนินจาล่องหนอย่างกลุ่มนินจัตสุ นาถสุดามองหน้าแฟนหนุ่มอย่างเกรงใจและบอกเสียงอ่อยว่าไม่เห็นด้วย

“ไม่ใช่นาถไม่เชื่อนะคะ แต่นาถว่าเจ้าอุรคาไม่ได้อยู่ในกลุ่มนินจัตสุอะไรนั่นหรอก เจ้าแค่คนไม่ปกติเท่านั้น”

หม่อมภาณีที่นั่งฟังตลอดถามขึ้นอย่างสงสัยว่าอะไรทำให้คิดว่าราชนิกุลสาวไม่ปกติ นาถสุดาทำหน้าแหยงๆและอธิบายว่าเพราะทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเจ้าอุรคา ทั้งเฮือนภูจำปาและรูปปั้นน่ากลัวต่างๆทำให้คิดแบบนั้น ภุชคินทร์ได้ฟังเรื่องของเจ้าอุรคาก็อาการไม่สู้ดี ทำท่าเหมือนจะเป็นลม ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

หม่อมภาณีประคองลูกชายไปพักผ่อนที่ห้อง ภุชคินทร์รู้สึกดีขึ้น พยายามฝืนลุกแต่ทุกคนห้ามไว้ นารีวรรณแซวพี่ชายยิ้มๆว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตั้งแต่เมื่อคืน ไพศิษฐ์สังหรณ์ใจ กลัวว่าอาการประหลาดของเพื่อนจะมาจากเจ้าอุรคา ภุชคินทร์ฟังความเห็นทุกคนแล้วชักเครียด ครุ่นคิดเรื่องนี้จนนอนไม่หลับทั้งคืน

ขณะที่ภุชคินทร์คิดมากเรื่องเจ้าอุรคา...ราชนิกุลสาวมีอาการไม่ต่างกัน ยืนทอดสายตามองรูปปั้นพญานาคสองตัวกอดก่ายกัน นึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วน้ำตาคลอ พึมพำกับตัวเองเบาๆ

“ข้าจะทำให้ท่านหวนคืนมายังวันเวลาเก่าๆของเรา ภุชเคนทร์”

เจ้าอุรคากล้ำกลืนความเจ็บช้ำอย่างสุดความสามารถ... หวังอย่างเต็มหัวใจว่าจะได้คนรักในอดีตชาติกลับคืนมา

ooooooo

สุบรรณถึงกับหัวเสียเมื่อได้ยินข้อกล่าวหาของบรรดานักข่าวที่มาสัมภาษณ์ถึงคฤหาสน์ว่าคนของเจ้าอุรคาเป็นมือระเบิด อำนาจรู้ดีว่าเจ้านายหนุ่มไม่ พอใจเพราะถือเป็นการให้ร้ายเจ้าอุรคา แย้งขึ้นอย่างเกรงๆเรื่องวิถีระเบิดว่าตั้งใจปามาที่รถของนักการเมืองหนุ่ม สุบรรณยังไม่เชื่อ ตอกกลับอย่างพาลๆ

“แล้วมันเป็นใคร...หรือจะเป็นคุณชายภุชคินทร์ ฉันดูตาก็รู้แล้วว่าคุณชายก็สนใจเจ้าอุรคาอยู่เหมือนกัน”

“ขอโทษครับนาย ผมไม่คิดว่าเจ้าชายนั่นจะทำอะไรรุนแรง ต้องใจเหี้ยมอย่างคู่แข่งคนสำคัญของนายมากกว่า”

สุบรรณตาวาวโรจน์อย่างโกรธจัด...นึกถึงคู่ปรับคนสำคัญอีกคนอย่างเสี่ยทรงยศ...แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!

สุบรรณส่งคนไปสอดแนมที่คฤหาสน์เสี่ยทรงยศกลางดึกคืนนั้น สุรินทร์พรางตัวในชุดนินจาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเข้าไปด้านใน ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของเสี่ยใหญ่ที่แผนลอบทำร้ายสุบรรณได้ผลดี ไม่มีใครสาวมาถึงเพราะมัวแต่หลงเชื่อรอยตีนงูปริศนาหน้าห้องขัง สุรินทร์แค้นแทนเจ้านาย ตั้งท่าจะหลบออกไปแต่เสี่ยทรงยศไหวตัวเสียก่อน สั่งอากรกับสมศักดิ์ลูกน้องคนสนิทให้ตามไปจับตัวมา สุรินทร์ใช้วิชานินจาหนีไปได้อย่างหวุดหวิด เสี่ยทรงยศเจ็บใจ นึกรู้ว่าคนร้ายต้องเป็นคนของสุบรรณและเป็นพวกนินจัตสุ...หรือว่าคู่ปรับเขาจะจ้างพวกนี้ไว้

วันเวลาผ่านไป...สองคู่ปรับหวนมาเจอกันโดยไม่ได้นัดหมายที่คาสิโนแถบชายแดน เสี่ยทรงยศส่งสายตาเย้ยหยันมาแต่ไกล พูดจาค่อนแคะถึงเรื่องอดีตต่างๆจนสุบรรณชักมีน้ำโห สวนกลับอย่างเคืองๆ

“คนเราเปลี่ยนได้ทุกวัน ถ้าเคยทำเลวแต่คิดทำดีก็เป็นเรื่องดี แต่ถ้ายังทำเลวไม่เปลี่ยนก็คงเป็นคนเลว”

เสี่ยใหญ่ไม่สะทกสะท้าน โบกมือลาแต่ไม่วายทิ้งท้าย ด้วยคำพูดยียวน สุบรรณเดือดจัด คำรามเสียงดุ

“ฉันเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าการพยายามทำความดีน่ะมันยาก แต่ทำเลวน่ะมันง่าย”

จบคำนักการเมืองหนุ่มถลันไปกระชากคอเสื้อเสี่ยใหญ่และเหวี่ยงหมัดใส่หน้าเต็มแรง ทั้งสองต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร งัดฝีมือมาโชว์คนทั้งคาสิโน ก่อนที่เสี่ยใหญ่จะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำโดนสุบรรณจ่อปืนที่หัว

“จำไว้...ผมไม่อยากทำเลว อย่าทำให้ผมต้องเลว ไสหัวไป...และหวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก เพราะถ้าเจอ... เสี่ยอาจจะไม่มีโอกาสได้หายใจ!”

และอย่างไม่มีใครคาดคิด...เจ้าอุรคาปรากฏตัวปรบมือให้กับฉากต่อสู้ของสองผู้ยิ่งใหญ่ สุบรรณลดปืนราวกับโดนสะกด จ้องหน้าราชนิกุลสาวไม่วางตา เสี่ยทรงยศมองอย่างครุ่นคิด ดูออกว่าคู่ปรับชอบผู้หญิงคนนี้

หลังแยกกับเสี่ยทรงยศ สุบรรณพาเจ้าอุรคาไปคุยในสวนหย่อมนอกคาสิโน พูดจาเกี้ยวและตัดพ้อที่เธอให้ความสนิทสนมกับภุชคินทร์มากเกินไป ราชนิกุลสาวยิ้มหวานและตอกกลับนิ่งๆ

“ของทุกสิ่งในโลกไม่ได้มีเพียงแค่สองด้าน ไม่ได้มีแค่ขาวกับดำ ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ ดิฉันว่าคุณสุบรรณควรใจกว้างให้มากกว่านี้ ถ้าเป็นนักกีฬาก็ควรรู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ไม่ใช่แย่งชิงหรือข่มขู่”

“เจ้ากำลังตำหนิผม”

“เรื่องของหัวใจบังคับยาก ไม่เช่นนั้นคงไม่มีคน ผิดหวังสมหวัง แต่คนที่ผิดหวังก็ไม่ควรทำตัวเป็นอันธพาล”

สุบรรณของขึ้นเพราะแรงหึง กระชากหญิงสาวเข้ามาและทำท่าจะจูบ เจ้าอุรคาไม่มีท่าทีตกใจกลัว เอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากเขาแผ่วเบาแต่ให้ความรู้สึกถึงพลังมหาศาลตรึงให้ผ่อนแรงลง พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่ฟังดูเย้ยหยัน

“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ท่านสุบรรณก็ยังเป็นคนเดิม”

“คนที่มีหัวใจรักเจ้า ผมรักเจ้า...อย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน”

“รัก...พอที่จะทำทุกอย่างให้ดิฉันอย่างนั้นหรือ”

สุบรรณตอบเหมือนละเมอว่าได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ เจ้าอุรคาใช้โอกาสที่เขากำลังเคลิ้ม ค่อยๆกลายร่างเป็นงูยักษ์เกาะเกี่ยวร่างเขาจากช่วงขาและทำท่าจะฉก สุบรรณรู้สึกถึงแรงรัดแบบหนักหน่วงที่ช่วงล่าง ลืมตาดูแล้วถึงกับผงะ เห็นงูยักษ์ตั้งท่าจะฉก ร้องลั่นและถอยกรูดจนล้มไปกับพื้น ทันใดนั้นเอง...เสียงปืนดังขึ้น สุรินทร์กับอำนาจที่ตามอารักขาถือปืนวิ่งหน้าตื่นมาจากอีกมุมรายงานว่างูยักษ์เลื้อยหนีไปแล้ว สุบรรณแค้นจัด สั่งสุรินทร์ให้ตามไปฆ่าก่อนที่มันจะย้อนกลับมาแว้งกัดเขาอีก สุรินทร์วิ่งไปแล้ว สุบรรณได้สตินึกถึงเจ้าอุรคา กวาดตามองหาแต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ มองหน้าอำนาจอย่างงุนงง... ราชนิกุลสาวหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีกแล้ว

ฟากสุรินทร์ตามไปถึงด้านในสวน เจ้าอุรคาในร่างงูยักษ์ดักซุ่มและจู่โจมอย่างรวดเร็วแต่นักฆ่าหนุ่มก็สามารถหลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่วทุกครั้ง ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนสุรินทร์ได้จังหวะ กางมือบีบคองูอย่างแรง งูยักษ์ สบสายตาอย่างไม่กลัวจนนักฆ่าหนุ่มถึงกับชะงักเมื่อเห็นแววตาคล้ายอิสตรี เจ้าอุรคารีบใช้โอกาสนี้ฉกกลับ สุรินทร์วิ่งหนีพร้อมยิงปืนสวนกลับอย่างไม่คิดชีวิต งูยักษ์โดนยิงเข้าอย่างจัง เลื้อยหายไปตามพงหญ้าอย่างรวดเร็ว สุบรรณกับอำนาจที่เพิ่งตามมาถึง กวาดตามองหาซากงูแต่ไม่พบ สุรินทร์รายงานหน้าเครียดว่าหนีไปได้แต่ไม่น่ารอดเพราะเห็นกับตาว่าโดนยิงอย่างจัง

“ผมว่ามันไม่ใช่งูธรรมดา ปืนที่ผมใช้ลงอาคม ถ้ายิงถูกงูธรรมดายังไงก็ต้องมีเลือด แต่นี่ไม่มีและที่สำคัญ... ตาที่มันมองผม มันเหมือนตาของคน”

สุบรรณไม่เอะใจเพราะคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ...ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าอันตรายใกล้จะถึงตัวขึ้นทุกที!

ooooooo

เจ้าอุรคาที่ถอดจิตไปหาสุบรรณฟื้นขึ้นที่ห้องลับในเฮือนภูจำปา เดินเซซังไปยังแท่นบูชาและเริ่มสวดบริกรรมคาถา พลางเอื้อมมือไปลูบบริเวณบาดแผลที่โดนยิงทางด้านหลังด้วยสีหน้าเจ็บปวด บาดแผลค่อยๆ สมาน ต่างจากดวงตาวาวโรจน์ของราชนิกุลสาวที่ลุกโพลงด้วยเพลิงแค้น...

กลางดึกคืนเดียวกันนั้น...นาถสุดาออกมาเดินเล่นที่สวนเพราะนอนไม่หลับ ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองตาฝาดเห็นต้นพญานาคราชเป็นงูแล้วไม่อยากเชื่อเพราะคุ้นเคยกับต้นไม้ชนิดนี้มาตั้งแต่เด็ก นึกถึงเรื่องราวแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นช่วงนี้แล้วสังหรณ์ใจ...ทำไมทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าอุรคาถึงมีแต่งู!

พันเอกนรินทร์ตามมาดูลูกสาวด้วยความเป็นห่วง แกล้งถามหยั่งเชิงว่ากลัวเจ้าอุรคาหรือ นาถสุดาทำหน้า แหยงๆเมื่อนึกถึงราชนิกุลสาว บอกว่าไม่ได้เกลียดหรือกลัวแต่ไม่สบายใจเวลาอยู่ใกล้ เพราะเจ้าหญิงต่างแดนมักปรากฏตัวพร้อมกับความวุ่นวายและเรื่องเลวร้ายเสมอ อดีตนายทหารไม่มีทีท่าแปลกใจแต่เลือกไม่อธิบายใดๆ มีเพียงแววตาเคร่งขรึมเท่านั้นที่บ่งบอกถึงความหนักใจไม่ต่างกัน...เรื่องของกรรมเก่าใครเล่าจะหยุดได้

ด้านภุชคินทร์...ทุกข์ทรมานอย่างหนักเพราะพิษเสน่หาที่มีต่อเจ้าอุรคา พยายามสะบัดหน้าเรียกสติแต่ไม่ได้ผล นึกเคืองราชนิกุลสาวที่ทำให้เป็นแบบนี้และตั้งใจจะไม่เจอเธออีกเพื่อตัดปัญหา แต่สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้เมื่อหม่อมภาณีทวงถามเรื่องชวนหญิงสาวมาทานอาหารที่วังในเช้าวันถัดมา ภุชคินทร์อึกอักจนหม่อมภาณีหงุดหงิดเพราะเข้าใจว่าลูกชายลืมแล้ว ย้ำแกมบ่นให้รีบไปจัดการเพราะอยากคุยกับเจ้าอุรคาเต็มแก่เรื่องสมบัติประจำตระกูลภูจำปา ราชนิกุลหนุ่มถอนหายใจอย่างหนักหน่วง...ลำบากใจเหลือเกินแต่คงขัดแม่ไม่ได้

ภุชคินทร์ไปหาเจ้าอุรคาในสายวันเดียวกันนั้น ชรายุ ออกมาต้อนรับและบอกว่าเจ้านายสาวไม่รับแขกเพราะเป็นวันพระ ราชนิกุลหนุ่มกลับไปอย่างงงๆ...ไม่รู้แม้แต่น้อยว่าขณะเดียวกันที่ห้องลับในเฮือน เจ้าอุรคาในร่างงูยักษ์นอนขดตัวบนแท่นหิน บริกรรมสวดมนต์ตั้งแต่เช้าถึงเที่ยงคืนของวันใหม่จึงกลับร่างมาเป็นคน...

ฝ่ายนาถสุดาเก็บของและปิดร้านขายของเก่าอย่างเหนื่อยอ่อน เดินไปที่โต๊ะทำงาน เหลือบเห็นไม้แกะสลักรูปพญานาคเหมือนที่เห็นในเฮือนของเจ้าอุรคาก็นึกเอะใจ ตัดสินใจไปถามคุณยายอติศรีที่บ้านไพศิษฐ์เช้าวันถัดมา ได้ความว่าเป็นของตอบแทนจากหญิงสาวแปลกหน้าที่คุณยายพบระหว่างรอรถที่หน้าบ้านของเธอ ในวันที่นำกระเช้าผลไม้ไปให้พันเอกนรินทร์ นาถสุดาชักสังหรณ์ใจ ซักไซ้ต่อด้วยความอยากรู้

“แล้วผู้หญิงคนนั้นเธอไปทางไหน คุณยายได้ตามไปไหมคะ”

“ไม่ได้ตามหรอกลูก ยายมัวแต่มองของที่เธอให้ มันสวยและเหมือนมีชีวิต ยายเงยหน้าอีกทีเธอก็หายไปแล้ว”

นาถสุดานิ่งไปอึดใจ หยิบไม้แกะสลักมาดูอย่างพินิจ เห็นแววตาพญานาคตัวนั้นไหวระริกจึงขยี้ตาตัวเองแรงๆ อย่างไม่อยากเชื่อ...หรือว่าเจ้าอุรคาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย

ooooooo

อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 3 วันที่ 30 ม.ค. 56

ละครเรื่อง มณีสวาท บทประพันธ์โดย : จินตวีร์ วิวัธน์
ละครเรื่อง มณีสวาท บทโทรทัศน์โดย : ณัฐวัฒน์
ละครเรื่อง มณีสวาท กำกับการแสดงโดย : วรวิทย์ ศรีสุภาพ
ละครเรื่อง มณีสวาท แนวละคร : ตื่นเต้น ลึกลับ
ละครเรื่อง มณีสวาท ผลิตโดย : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด โดย สมจริง ศรีสุภาพ
ติดตามชมละครเรื่อง มณีสวาท ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ