@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 3/4 วันที่ 7 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 3/4 วันที่ 7 ม.ค. 56

“คิดว่าฉันจะหวังดีกับนายจริงๆเหรอ นายก็ยังโง่เหมือนเดิม”
สุอาภายิ้มพร้อมยักไหล่แล้วก็ฮัมเพลงอย่างอารมณืดีเดินเข้าไปในบ้าน
เวลาต่อเนื่องมา พิทยาเปิดไฟ เดินเข้ามาในห้องนอนอย่างคนหมดเรี่ยวหมดแรง นั่งลงที่โต๊ะทำงาน ครุ่นคิด แล้วก็ตัดสินใจเปิดโน๊ตบุ๊ก ก่อนจะพิมพ์ อีเมล รวีพรรณลงไปในช่อง “raweepan@yahoo.com….”

วันถัดมา รวีพรรณกำลังอ่านอีเมลที่เขาส่งมาจากทางไอโฟน แล้วก็นึกเป็นห่วงพิทยาขึ้นมา
“พิท...”

นอกตัวบ้านพิทยาในเวลาเช้า พิทยายืนอยู่กับสุอาภา และช่างซ่อมรถ
“ฉันจะให้ช่างเอารถนายไปซ่อม”
“ไม่เป็นไร วันนี้ผมว่าจะเข้าอู่อยู่แล้ว”
“ไม่ต้องเลย เรื่องเมื่อวานเป็นความผิดของฉัน เพราะฉะนั้นฉันต้องรับผิดชอบ ขอกุญแจ”
พิทยาถอนหายใจแล้วก็ส่งกุญแจรถให้ เธอหันไปให้ช่าง
“เอารถไปเลย”



ช่างรับคำแล้วขับรถพิทยาออกไป
“ต่อจากวันนี้ไป ฉันจะเป็นคนมารับมาส่งนายเอง”
“ผมเรียกแท็กซี่มารับได้”
“นั่งแท็กซี่ทุกวัน เปลืองตาย ช่วงนี้นายต้องเก็บเงินไว้ เพราะท่าทางเงินจะเป็นปัจจัยเดียวเท่านั้นที่ทำให้แม่กับพ่อคุณรวียอมรับในตัวนาย”
พูดเรื่องนี้แล้วพิทยาก็เครียด สุอาภาเห็นพิทยาไม่ค่อยดีเลยรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย นายมีอะไรกินมั้ย”
พิทยามองหน้าสุอาภา

บนโต๊ะอาหาร ภายในบ้าน พิทยาเอาข้าวต้มกับกับข้าวมาวางตรงหน้า มีไข่ต้มกับผักกาดดอง
“ผมมีกับข้าวแค่นี้แหละ”
“แค่นี้ก็หรูแล้ว”
พิทยาเอาไข่แดงออกให้ แล้วตักไข่ขาวใส่จานอีกใบให้สุอาภา เธอชะงัก คิดไม่ถึงว่าพิทยาจะจำได้
“นายยังจำได้อีกเหรอว่าฉันกินแต่ไข่ขาว”
“ทำไมจะจำไม่ได้ เพราะทุกครั้งผมต้องเป็นคนกินไข่แดง”
พิทยาก้มหน้ากินข้าว สุอาภามองพิทยาอึ้งไป แล้วก็กินข้าว เขานึกอะไรออก หันไปคว้าแม็กกี้มาให้สุอาภา
“อีกอย่างที่คุณขาดไม่ได้”
สุอาภาอึ้งอีกหน พิทยาก้มหน้ากินข้าวต่อ สุอาภานิ่งไปพักแล้วก็เปิดฝาแม็กกี้แต่เปิดไม่ออก..เลยดึงอย่างแรงทำให้แม็กกี้ระชอกใส่เสื้อเต็มๆ สุอาภาผงะ พิทยาเงยหน้ามองก็ชะงัก
“เสื้อฉัน!”
สุอาภาถอนหายใจ

ภายในห้องนอน พิทยาเอาเสื้อเชิ้ตมาให้สุอาภา
“เดี๋ยวคุณเอาเสื้อมาให้ผม ผมจะรีบซักให้”

สุอาภาพยักหน้า แล้วพิทยาก็เดินออกไป สุอาภารีบปลดกระดุมถอดเสื้อ
เวลาผ่านไปอีกเล็กน้อย รวีพรรณขับรถมาจอดหน้าบ้านพิทยา...เธอหันไปมองที่ตัวบ้านเห็นรถสุอาภาจอดอยู่ข้างใน รวีพรรณแปลกใจ

“ใครมาแต่เช้า”

ที่หลังบ้าน พิทยารับเสื้อมาจากสุอาภา
“ขอบใจนะ”
พิทยาแปลกใจที่สุอาภาเปลี่ยนไปมาก มีคำ “ขอบคุณ” ที่เขาไม่เคยได้ยินบ่อยนัก พิทยาไม่ได้พูดอะไร หันไปเอาเสื้อใส่ลงในกะละมัง เธอเดินออกไป แล้วก็หยุด..ลังเล หันมาแอบดูเห็นพิทยาซักเสื้อให้ด้วยแววตาที่อ่อนโยนลง

ภายในบ้าน สุอาภากำลังดูรูปพิทยากับรวีพรรณที่วางโชว์บนชั้น... แล้วก็เบ้หน้าหมั่นไส้ พลันเสียงกดออดดังขึ้น
สุอาภาหันไปเห็นรวีพรรณยืนอยู่หน้าประตู...ก็ชะงัก ครุ่นคิด แล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาในทันที

รวีพรรณยืนรอที่หน้าประตูรั้ว สุอาภาที่ใส่เสื้อเชิ้ตของพิทยา ปลดกระดุมหนึ่งเม็ดให้คอกว้างๆ ผมยุ่งนิดๆพอให้เซ็กซี่เดินออกมาเปิดประตู ... รวีพรรณผงะ รู้สึกชาไปทั้งตัว
รวีพรรณพึมพำแทบจะไม่มีเสียงออกมา
“คุณสุอาภา!”
สุอาภาแสร้งยิ้มจริงใจ
“มอร์นิ่งค่ะคุณรวี...”
พิทยาเดินออกมาไม่เห็นสุอาภาก็แปลกใจ พิทยามองหา...แล้วก็เห็นสุอาภายืนหันหลังอยู่กับรวีพรรณที่นอกตัวบ้าน พิทยาแทบช็อก รีบเดินออกไปทันที

พิทยารีบเดินออกมา สุอาภาหันไป รวีพรรณหันมามองพิทยาที่หน้าตาตื่นมาก
“พิทมาพอดี...งั้นแตกลับเลยนะคะ ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ”
สุอาภายิ้มแหย่ พิทยาแปลกใจมากที่สุอาภาไม่ป่วนเหมือนทุกครั้ง
“เสื้อฉันไว้ที่นายก่อนก็แล้วกัน ฉันจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้าน แล้วค่อยเข้าออฟฟิศ”
สุอาภาหันไปทางรวีพรรณ
“ถ้าไงวันนี้ฝากคุณรวีไปส่งพิทด้วยนะคะ”
รวีพรรณยิ้มรับแบบฝืนๆยังทำหน้าไม่ถูก สุอาภาเดินออกไป พิทยาหันไปมองรวีพรรณลุ้นว่ารวีพรรณจะโกรธเค้ารึเปล่า

ภายในห้องรับแขก พิทยามองหน้ารวีพรรณด้วยความประหลาดใจ
“คุณแตอธิบายทุกอย่างให้รวีฟัง”
“ค่ะ เค้ายังบอกอีกด้วยว่าเรื่องระหว่างเค้ากับคุณไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้ามีอะไรอยากให้เค้าช่วย เค้าก็พร้อมที่จะช่วยเราทุกอย่าง”
พิทยาฟังแล้วก็ระแวงขึ้นมาทันที

ภายในห้องทำงาน พิทยาใช้แมคบุ๊กทำการวาดแบบตึก ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เชิญครับ”
สุอาภาเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับกาแฟ พิทยาหันไปมอง
“ฉันซื้อกาแฟมาฝาก”
สุอาภาวางกาแฟบนโต๊ะ พิทยาหรี่มองสุอาภาด้วยความระแวดระวังจนเธอรู้สึกได้
“ไม่ได้ใส่ยาพิษให้นายกินหรอก ไม่ต้องห่วง”
“ผมไม่ได้กลัวคุณใส่ยาพิษ”
สุอาภายิ้มกำลังจะเดินออกไป พิทยารีบเรียกเอาไว้
“เดี๋ยว!”
สุอาภาหยุดหันมา พิทยาลุกขึ้นเดินมาตรงหน้าสุอาภา
“ผมไม่รู้นะว่าที่คุณดีกับผม เป็นเพราะคุณแกล้งทำ หรือว่าคุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ”
สุอาภาพยายามนิ่งไม่แสดงออกใดใด
“ถ้าเป็นอย่างหลัง ผมก็ขอบคุณ แต่ถ้าเป็นอย่างแรก ผมบอกได้เลยว่าคุณกำลังเสียเวลา ผมกับรวีไม่มีทางเลิกกัน และอย่าพยายามฝืนเป็นในสิ่งที่คุณไม่ได้เป็น”
สุอาภาถึงกับอึ้ง...ไปไม่ถูก พิทยาพูดจบก็เดินกลับไปนั่ง เธอมองเขาด้วยความไม่พอใจอย่างแรง

ภายในห้องน้ำหญิงในออฟฟิศรวีพรรณ พนักงานคนที่ 1 ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับหนังสือพิมพ์ เดินผ่านห้องน้ำห้องหนึ่งที่ปิดประตูเอาไว้ ก่อนจะมาหาพนักงาน2 ที่ยืนแต่งหน้าอยู่หน้ากระจก เธอยื่นหนังสือพิมพ์ให้เพื่อน
“แกเห็นข่าวนี้ยัง”
พนักงานคนที่ 2 ที่แต่งหน้าอยู่หันมามองหนังสือพิมพ์แล้วบอก
“นี่มันแฟนคุณรวีพรรณ”
“ใช่น่ะสิ...สุอาภา คุณหนูจอมซ่าส์ วีนแตกกลางถนน แต่ครั้งนี้มีบอดี้การ์ดสุดหล่อมาคุมเข้มอย่างใกล้ชิด”
“คราวที่แล้วเค้าก็เป็นข่าวด้วยกันครั้งนึงแล้วไม่ใช่เหรอ?! หรือว่าเค้าจะกิ๊กกันจริงๆ”
“มันก็ไม่แน่”
“คุณรวีพรรณสวยขนาดนี้ ยังจะปันใจไปให้คนอื่นได้อีก”
“มันสวยคนล่ะแบบนี่ยะ คุณรวีพรรณเธอสวยเย็นๆ ไม่ค่อยถึงใจ แต่คุณสุอาภา สวยร้อนเหมือนไฟ รสชาติก็คงเข็ดฟันพิลึก ฉันว่าสองคนนี้อาจจะมีอะไรที่ลึกซึ้งกันไปแล้วก็ได้”
พนักงานสองคนคุยกันเสร็จก็เดินออกไป

ไม่นานรวีพรรณเดินออกมาจากห้องน้ำ ได้ยินทุกอย่างถึงกับหวั่นไหวไปเล็กน้อย
ในเวลาต่อมา สินีนาฎเอาหนังสือพิมพ์มาวางตรงหน้ารวีพรรณ เธอมองภาพข่าวที่ถูกแอบถ่ายกลางถนนสายหนึ่ง สุอาภายืนเอาเรื่องกับคู่กรณี โดยมีพิทยายืนอยู่ตรงกลางระหว่างสุอาภากับคู่กรณี พิทยายกมือห้าม หันไปทางสุอาภา

รวีพรรณเงยหน้ามองสินีนาฎด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
“คุณสุอาภาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฉันฟังแล้ว”
สินีนาฎอึ้ง
เค้าเล่าให้เธอฟังเอง แล้วเธอก็เชื่อเค้า”
รวีพรรณพยักหน้า
“แล้วทำไมฉันต้องไม่เชื่อ”
“เพราะว่าเค้าคือยัยสุอาภาจอมแหลยังไงล่ะ เธอห้ามเชื่อคำพูดยัยนั่นเด็ดขาด ใครๆก็รู้ว่ามันคิดจะแย่งพิทไปจากเธอ อย่าทำตัวโง่ให้มันสวมเขาหน่อยเลย เธอต้องเอาคืนบ้าง”
“ฉันไม่ได้โง่ แต่ฉันเชื่อใจพิท”
“ระวังเถอะ ความเชื่อใจของเธอ มันจะทำให้เธอเสียใจ!”
รวีพรรณฟังแล้วก็นิ่ง สินีนาฎมองรวีพรรณด้วยความหงุดหงิดแล้วก็เดินออกไป
รวีพรรณค่อยๆหยิบภาพข่าวขึ้นมาดู เห็นความห่วงใยที่พิทยามองสุอาภาก็นึกถึงคำพูดของพนักงานที่เมาท์กันในห้องน้ำ
“คุณรวีพรรณเธอสวยเย็นๆ ไม่ค่อยถึงใจ แต่คุณสุอาภาสวยร้อนเหมือนไฟ รสชาติก็คงเข็ดฟันพิลึก ฉันว่าบางทีสองคนนี้อาจจะมีอะไรที่ลึกซึ้งกันไปแล้วก็ได้”
รวีพรรณสีหน้ากลัดกลุ้มถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลันเสียงมือถือดังขึ้น รวีพรรณหยิบออกมาพอเห็นชื่อหน้าจอก็ผงะไปด้วยความเซ็ง

ที่บ้าน รมณีกำลังดูข่าวพิทยากับสุอาภาสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“เห็นข่าวแล้วใช่มั้ย”
รวีพรรณรู้ทันทีว่าแม่โทรมาเรื่องอะไร
“ค่ะ”
“นี่ถ้าพ่อดลไม่โทรมาบอกแม่ แม่ก็คงไม่รู้ จนขนาดนี้แล้ว ยังจะปกป้องมันอีก!”
รวีพรรณชะงัก ที่รู้ว่าภูวดลเป็นคนเอาข่าวนี้มาบอก
“พิทไม่ได้ทำเรื่องเสียหายอะไรนี่คะแม่”
รมณีปิดหนังสือพิมพ์สีหน้าไม่พอใจอย่างแรง
“พูดออกมาได้ว่าไม่เสียหาย คนที่เสียหายคือแม่กับคุณพ่อ ที่เมื่อวานมันไม่มาตามนัด เพราะมันไปอยู่กับยัยสุอาภา มันเห็นความสำคัญของยัยนั่นมากกว่าลูก มากกว่าครอบครัวของเรา”
รวีพรรณได้แต่เงียบอย่างพูดไม่ออก
“ลูกควรจะฉลาดได้แล้วนะรวี ไม่ใช่ปล่อยให้โดนมันหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ เดี๋ยวพ่อดลจะรับลูกออกไปทานข้าว”
รวีพรรณผงะ
“แม่คะ”
รมณีเสียงเข้ม
“ลูกห้ามปฏิเสธ! แล้วก็จำไว้ด้วยเพราะที่แม่ทำลงไปทั้งหมด เพราะแม่หวังดี”
รมณีวางสาย รวีพรรณไม่กล้าขัดใจ

บนโต๊ะทำงานของพิทยา เขายื่นแบบวัสดุก่อสร้างให้สุอาภา
“เอาไปให้คุณนายจันทร์ที่บ้าน”
สุอาภาผงะเพราะไม่อยากไป
“นายก็ไปกับฉันสิ”
“ผมไม่ว่าง มีงานต้องเคลียร์”
“ถ้างั้นก็ให้คนอื่นเอาไป ฉันจะอยู่ช่วยนาย”
“คุณจำไม่ได้เหรอ คราวที่แล้วคุณนายจันทร์ท่านสั่งให้คุณเป็นคนเอาไป ขัดคำสั่งผู้ใหญ่ มันไม่ดี”
สุอาภาจำต้องรับมาแล้วพิทยาก็เดินออกไป สุอาภาเซ็งมาก...ไม่อยากไปเพราะกลัวจันทร์จำนง

เวลาต่อมา ภูวดลขับรถ รวีพรรณนั่งข้างๆ ภูวดลหันไปทางรวีพรรณ
“ขอบคุณนะครับที่ออกมาทานข้าวกับผม”
“คุณแม่สั่งให้ฉันมากับคุณ คุณจะพาฉันไปทานข้าวที่ไหน”
ภูวดลผงะไปด้วยความเสียหน้านิดนึง แล้วฝืนยิ้มทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร
“บ้านคุณย่าผมครับ เวลามีเรื่องไม่สบายใจผมจะชอบไปที่นั่น ถ้าคุณได้ไป คงช่วยให้คุณสบายใจขึ้นแน่ๆ”
ภูวดลหันไปมองรวีพรรณแล้วก็ยิ้มให้ รวีพรรณหันหน้าไปทางอื่น ภูวดลลอบมองรวีพรรณด้วยสีหน้าร้าย

ภายในห้องทำงาน พิทยากำลังร่างแบบ แต่ไม่มีสมาธิ หยิบมือถือจะโทรออกแต่ลังเล เขาถอนหายใจ พยายามจะร่างแบบต่อ แต่ก็เกิดความกังวลขึ้นมา
“จะไปทำอะไรให้คุณนายจันทร์ไม่พอใจรึเปล่า คงไม่มีอะไร อย่าคิดมาก”
พิทยาตัดสินใจก้มหน้าทำงานต่อ

ที่บ้านสวนจันทร์จำนงในเวลาต่อมา สุอาภายืนยื่นแบบวัสดุก่อสร้างให้จันทร์จำนงที่นั่งเก้าอี้ จันทร์จำนงรับแบบมาก่อนแล้วก็ตีที่น่องสุอาภาดังเพี๊ยะ!! สุอาภาสะดุ้งโหยงตกใจ..และเจ็บ
“ตีฉันทำไม”
“ใครสอนให้ยืนค้ำหัวเวลาพูดกับผู้ใหญ่”
สุอาภาไม่พอใจแต่ต้องอดกลั้น
“ไม่มีใครสอน”
“มิน่า...นั่งลง”
“ไม่มีเก้าอี้ แล้วจะให้ฉันนั่งตรงไหน”
“ไม่มีเก้าอี้ก็คุกเข่ากับพื้น”
สุอาภาผงะ จันทร์จำนงมองดุ สุอาภาไม่กล้าจำต้องคุกเข่า จันทร์จำนงก้มดูแบบ สุอาภาค้อน
“หน้างอเป็นม้าหมากรุกเชียวนะ โดนตำหนิแค่เนี้ยะ”
สุอาภาหน้าถอดสี จันทร์จำนงเงยหน้าขึ้นมา
“ท่าทางที่บ้านคงตามใจน่าดูล่ะสิ ใครขัดใจ ใครสอนอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย”
สุอาภาเงียบแต่หน้าหงิก เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ฉันขอตัวกลับเลยนะคะ ถ้าคุณนายเลือกแบบได้แล้ว ค่อยโทรมาบอกแล้วกัน”
สุอาภาทำท่าจะลุก
จันทร์จำนงน้ำเสียงเด็ดขาดบอก
“เธอต้องรอ! จนกว่าฉันจะเลือกเสร็จ”

สุอาภาชะงักไม่กล้าลุกขึ้นจำต้องคุกเข่าต่อไป ไม่กล้าขัดคำสั่ง จันทร์จำนงลอบมองสุอาภาแล้วก็ยิ้มพอใจ
นอกตัวบ้าน ภูวดลกับรวีพรรณลงมาจากรถ รวีพรรณมองไปรอบๆ แล้วก็ยิ้มออกมาด้วยความชอบเลยทำให้ลืมความอึดอัดใจที่มากับภูวดล เขาเดินมายืนข้างๆ

“เป็นอย่างที่ผมบอกมั้ยครับคุณรวี”
รวีพรรณหันมายิ้ม
“บ้านคุณย่าของคุณร่มรื่นแล้วก็อากาศดีมาก ฉันชอบจริงๆด้วยค่ะ”
“ถ้าคุณรวีชอบ ผมพาคุณมาที่นี่บ่อยๆได้นะครับ”
รวีพรรณหันไปมองภูวดลแล้วยิ้มให้ก่อนจะหันไปมองต้นไม้ใบหญ้าแล้วสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด เขามองเธอที่มีสีหน้าพอใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามเกมที่เค้าวางเอาไว้
“คุณรวีอยู่ตรงนี้ก่อน ผมจะเข้าไปดูว่าคุณย่าอยู่รึเปล่า”
“ค่ะ”
ภูวดลเดินเข้าไปข้างใน รวีพรรณหันไปชมนกชมไม้ต่อสีหน้าผ่อนคลายมากขึ้น

สุอาภาเหน็บกินเท้าเพราะคุกเข่านาน เริ่มจะไม่ไหว ยุกยิกไปมา เหล่มองจันทร์จำนงที่ยังก้มหน้าดูแบบ ก็ค่อยๆหย่อนก้นจะนั่ง แต่จันทร์จำนงเงยหน้าขึ้นมา
“ฉันเลือกเสร็จแล้ว”
สุอาภาตกใจเลยเสียหลักเซ..ล้มตัวกระแทกไปบนพื้น จันทร์จำนงตกใจ
“อุ๊ย!”
“ซุ่มซ่ามจริง”
สุอาภาลุกขึ้นมาคุกเข่า
“ก็คนไม่เคยนั่งคุกเข่านานๆนี่คะ”
“เถียงคำไม่ตกฟาก”
“ไม่ได้เถียงค่ะ เค้าเรียกว่าชี้แจง”
“แบบนี้เค้าเรียกว่าเถียง ผู้ใหญ่พูดอะไรก็ต้องฟัง เพราะมันคือคำสอน”
“แต่บางครั้งผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ถูกต้องเสมอไปนะคะ”
“ชาติก่อนเกิดเป็นหอยตลับรึไง”
“มันเกี่ยวไรกับหอยตลับ”
เคยเห็นหอยตลับมั้ย”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 3/4 วันที่ 7 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager