อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 7/4 วันที่ 15 ม.ค. 56
ในอดีต มุมหนึ่งในบ้าน สมัยที่สุอาภาและพิทยายังอยู่ในวัยมัธยม เธอยื่นกล่องของขวัญให้เขา“แฮปปี้เบิร์ดเดย์”
พิทยายิ้มดีใจรีบกล่องมาจากสุอาภา
“แกะเลยสิ แตอยากรู้ว่าพิทชอบรึเปล่า”
เขายิ้มแล้วแกะกล่องของขวัญ เป็นเสื้อใหม่เอี่ยมตัวเดียวกัน เขายิ้มกว้าง
“พี่ชอบมาก ขอบใจนะจ๊ะ พี่ใส่เลยนะ”
สุอาภาพยักหน้า แล้วพิทยาก็ใส่เสื้อทับตัวที่ใส่อยู่
“พอดีเลยอ่ะ”
สุอาภากับพิทยายิ้มให้กัน
สุอาภามองเสื้อแล้วก็ยิ้มออกมา...ก่อนจะเอาเสื้อมากอดแน่น ด้วยความคิดถึงคืนวันเก่าๆ พลันเสียงกดออดดังขึ้น สุอาภาแปลกใจว่าใครมา?!
สุอาภาเปิดประตูบ้าน เห็นบวรกับวรรณวดียืนอยู่และพูดขึ้นพร้อมกัน
“เซอร์ไพร์ส!”
สุอาภาดีใจมาก
“พี่ใหญ่ พี่ต่าย!”
สามพี่น้องกอดกันแน่น
ที่บ้านพิทยา วรรณวดีกำลังล้างจานในซิ้งค์แล้วหันมาทางสุอาภาที่ยืนอยู่ตรงข้าม บวรยืนเปิดตู้เย็นอยู่ด้านหลัง
“อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น เคยได้ยินมั๊ยจ๊ะ”
“อย่าเพิ่งบ่นสิคะพี่ต่าย แตกะว่าจะทำอยู่แล้ว”
“คิดได้แบบนั้นก็ดีเพราะมันคือหน้าที่ของศรีภรรยาที่ดี”
“พี่ต่ายอย่าใช้คำนี้กับแตเลยนะคะ แตยังไม่ชิน มันแปลกๆ”
บวรหันมาพร้อมปิดตู้เย็นบอก
“ไม่ชินก็ต้องหัดให้ชิน เพราะตอนนี้แกคือ นาง สุอาภา พิพัฒนะ”
สุอาภาคว้าส้มบนโต๊ะโยนใส่ บวรรับหมับ นำมาแกะแต่แกะไม่ได้
“ขอบใจ กำลังหิว เฮ้ย! ส้มปลอมเหรอวะ”
“เยส...”
“บ้านแกนี่มันไม่มีอะไรกินเลยซักอย่าง”
“บ้านพิทไม่ใช่บ้านแต”
“บ้านผัวก็เหมือนบ้านเมียนั่นแหละ”
“พี่ใหญ่”
บวรกับวรรณวดีหัวเราะ พลันเสียงกดออดดังขึ้นอีก สามคนหันไปมอง
ประตูบ้านถูกเปิดออกอีกครั้ง นพยืนยิ้มพร้อมถือถุงของสด
“เซอร์ไพร์ส!”
นพผงะแล้วหุบยิ้มแทบไม่ทันที่เห็นบวรกับวรรณวดียืนอยู่กับสุอาภาด้วย
“เจ้าใหญ่ เจ้าต่าย!”
สองพี่นอ้งพูด “เซอร์ไพร์ส!” ขึ้นพร้อมกัน
นพมองบวรกับวรรณวดีแล้วหรี่ตาด้วยความสงสัย
บนโต๊ะอาหาร นพเอาถุงของสดวางบนโต๊ะ หันไปทางลูกๆ
“เราสองคนมาที่นี่ทำไม”
“แล้วป๋ามาทำไม”
นพอึกอัก
“เออ...ป๋า ป๋าบังเอิญผ่านมาแถวนี้ก็เลยแวะมาดู”
“บังเอิญผ่านมา แล้วก็บังเอิญซื้อของมาด้วยเหรอคะ มีแต่ของสดทั้งนั้น” วรรณวดีว่า
นพทำหน้าตายบอก
“ก็ใช่น่ะสิ ป๋าซื้อมาจะเอาไปทำให้พวกเราทานนั่นแหละ แต่เผอิญผ่านบ้านพิทก่อน”
“อ๋อ” สองพี่น้องมองนพอย่างรู้ทัน
นพรีบเปลี่ยนเรื่อง
“นี่ๆ ไม่ต้องรุมป๋าเลยนะ เราสองคนยังไม่ตอบป๋าเลยว่ามาที่นี่ทำไม”
“ผมกับต่ายก็บังเอิ๊ญบังเอิญผ่านมาเหมือนป๋านั่นแหละครับ” บวรบอก
นพมองบวรกับต่ายรู้ทัน
“อ๋อเหรอ”
“จะทำฟอร์มใส่กันทำไมคะ ห่วงแตก็บอกมาเหอะ” สุอาภาบอก
ทุกคนถาม “ใครห่วง”
สุอาภาชะงัก
“พวกเราเป็นห่วงพิทมากกว่า กลัวแกจะโขกสับใช้งานเค้าถึงต้องมาดูให้เห็นกับตา”
ต่ายกับนพพยักหน้าเห็นด้วย สุอาภาแกล้งหน้างอ
“ถ้าไม่ได้ห่วงแต งั้นก็กลับไปเลยค่ะ แตอยู่คนเดียวได้ ไม่ง้อหรอก”
สุอาภาสะบัดหน้าทำงอน นพ บวร วรรณวดีเหวอ รีบสะกิดกัน แล้วนพกับวรรณวดีก็ผลักบวรให้มายืนด้านหลังสุอาภา บวรชะงัก นพกับวรรณวดีทำหน้าแบบให้บวรพูด บวรถอนใจแล้วก็สะกิดแขนสุอาภา สุอาภาปัดมือพี่ชายออก
“แต..พวกเราล้อเล่น ที่แห่กันมาเนี่ยก็เพราะเป็นห่วงแตนั่นแหละ..อย่างอนเลยนะ ดีกันเหอะ.นะแตนะ”
บวรชูนิ้วก้อยไปข้างๆ สุอาภาหันมา
“จะให้แตคืนดีก็ได้ แต่..”
ทุกคนมองหน้าสุอาภาด้วยความสงสัย
ภายในบ้านพิทยา สุอาภากำลังแจกจ่ายงาน
“ป๋าล้างผัก พี่ใหญ่สับหมู พี่ต่ายหุงข้าว”
สามคนพูดขึ้นพร้อมกัน
“รับทราบครับพ้ม!”
สุอาภาหัวเราะชอบใจ
ทุกคนช่วยกันทำอาหาร นพล้างผัก บวรสับๆๆๆหมูอย่างแรงด้วยความเมามันส์เลยเจอวรรณวดีดุใส่ บวรหน้าแหย
สุอาภาเอาพริกที่หั่นแล้วใส่ครก ก่อนจะตำๆๆ พริกกระเด็นเข้าตา..แสบ
นพเอาผักลงกะทะ น้ำมันกระเด็นโดนแขน ลูกทั้งสามคนพลอยโดนไปด้วยแล้วทุกคนก็หันมาหัวเราะให้กัน
สุอาภาจับหม้อต้มซุป แต่ร้อนมากถึงกับสะดุ้ง ต้องรีบเอามือมาจับใบหูตัวเอง
ภายในห้องครัวเล็กๆเห็นความชุลมุนวุ่นวาย ทั้ง 4 คนเบียดกัน ชนกันเป็นที่สนุกสนาน
ในเวลาเย็น พิทยากลับเข้ามาในบ้าน เห็นรองเท้าวางอยู่สามคู่ก็แปลกใจ
“ใครมา”
พิทยาเดินเข้าไปเห็นนพ บวร วรรณวดี สุอาภายกจานอาหารออกมาจากในครัวก็ผงะ
“พิท...กลับมาได้เวลาพอดี” นพบอก
พิทยาดีใจที่เห็นทุกคนที่นี่
บนโต๊ะอาหาร สุอาภา พิทยานั่งข้างเดียวกัน ตรงข้ามมีนพ บวร วรรณวดีนั่งอยู่ นพตักอาหารให้พิทยา “ผัดผักนี่ฝีมือป๋า”
พิทยากินแล้วบอก
“อร่อยมากครับ”
นพยิ้ม บวรตักหมูทอดให้พิทยา
“หมูทอดนี่ฝีมือฉัน”
“เยี่ยมเลยครับพี่ใหญ่”
บวรยิ้มยืด วรรณวดีตักน้ำซุปให้
“ต้มยำฝีมือพี่จ๊ะ”
“สุดยอดครับ แล้วจานไหนของคุณแตครับ”
สุอาภาชี้ไปที่จานๆหนึ่งสีหน้าไม่ค่อยมั่นใจ
“ยำวุ้นเส้น”
พิทยาตักขึ้นมา สุอาภากับคนอื่นมองลุ้น เขากินเข้าไปก็ผงะเพราะว่ามันเผ็ดมาก พิทยารีบดื่มน้ำ ทุกคนตกใจ
“เผ็ดมาก”
สุอาภาหน้าเสีย
“ไม่อร่อยใช่มั้ย ถ้างั้นก็ทิ้งเหอะ”
สุอาภาจับจานจะยกออกไปทิ้ง แต่พิทยาจับแขนเธอเอาไว้
“เผ็ด แต่อร่อยครับคุณแต...ไม่ต้องทิ้งหรอกครับ ผมจะทานให้หมดเลย”
สุอาภายิ้มออกมา นพ บวร วรรณวดีหันมาลอบยิ้มให้กัน พิทยาตักยำวุ้นเส้นทานอีก สุอาภาหันไปดึงทิชชู่ให้
“เหงื่อนายออกเต็มหน้าแล้ว”
พิทยารับกระดาษมาจากมือสุอาภาแล้วเช็ดเหงื่อที่หน้าตัวเอง บวรกับวรรณวดีสะกิดกันมองทั้งคู่แล้วก็ยิ้มกรุ่มกริ่ม นพมองยิ้มอย่างมีความสุข มื้ออาการมีแต่ความสุขอบอวลไปทั่วบริเวณ
วันถัดมา ภายในห้องรับแขก รวีพรรณเดินออกมาเห็นรมณีกับณรงค์กำลังดูหนังสือพิมพ์อยู่ด้วยกัน
“คุณแม่คุณพ่อดูอะไรกันอยู่คะ”
รมณีกับณรงค์หันไป แล้วรมณีก็ยื่นหนังสือพิมพ์ให้รวีพรรณ
“ดูเอาเองสิ”
รวีพรรณแปลกใจ ในหนังสือพิมพ์ เธอเห็นภาพพิทยาหอมแก้มสุอาภา รวีพรรณอึ้งมาก ถึงแม้จะรู้แล้วแต่ก็อดที่จะโมโหไม่ได้ รวีพรรณรีบวางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ
“ในที่สุดมันกับนังสุอาภาก็แต่งงานกันจริงๆ”
รวีพรรณพยายามนิ่งไม่แสดงออก
“ผมว่าก็เหมาะสมกันแล้วนะคุณ คนหนึ่งชั่ว อีกคนก็มั่ว”
รมณีหัวเราะชอบใจ
“เข้าใจพูดนะคะ”
ณรงค์หัวเราะชอบใจตามไปด้วย รวีพรรณทำหน้าไม่ถูก รมณีหันมา
“หมดเวรหมดกรรมกันซักที ต่อไปนี้ลูกของแม่จะได้เจอแต่เรื่องดีดี คนดีดี เริ่มจากเรื่องดีเรื่องที่หนึ่ง” รวีพรรณนิ่วหน้าแปลกใจ รมณีพูดต่อ
“งานหมั้นของลูกกับพ่อดล”
รวีพรรณตกใจ รมณีชะงัก
“อย่าบอกนะว่าลูกลืมไปแล้ว”
“แม่คะ รวีไม่ได้รักคุณภูวดล” รวีพรรณบอก
“แต่พ่อดลเป็นคนดี แล้วแม่ก็รู้ว่าพ่อดลเค้ารักลูกของแม่มาก คิดให้ดีนะรวี การได้อยู่กับคนดีที่รักเรา ดีกว่าต้องอยู่กับคนที่เรารัก แต่ทรยศหักหลังเราตลอดเวลา”
รวีพรรณฟังที่รมณีพูดแล้วก็นิ่งคิดตาม
พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน พิทยากลับเข้ามาในบ้าน เห็นสุอาภากำลังโทรศัพท์ เธอไม่เห็นเขา
“ปาร์ตี้วันเกิดแก ฉันต้องไปอยู่แล้ว จะให้พลาดได้ไง... งั้นเดี๋ยวเจอกัน”
สุอาภาวางสาย หันไปเห็นพิทยาพอดี
“จะไปไหน”
“งานวันเกิดพราว”
“ที่ไหน”
สุอาภาบอกชื่อผับแห่งหนึ่ง พิทยาถาม
“ที่นั่นมันเป็นผับไม่ใช่เหรอ”
“อือ”
“ไปที่แบบนั้นก็ต้องมีดื่มกันด้วยน่ะสิ”
“งานปาร์ตี้นะ ไม่ใช่งานบวช มันก็เป็นเรื่องธรรมดา”
“แต่ถ้าคุณไป ผมว่าไม่ธรรมดาแน่”
“กลัวฉันเมาอาละวาดเหรอไง”
“ใช่...”
“ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ดื่ม”
“ผมไม่ไว้ใจ กลัวคุณจะไปก่อเรื่องอีก ผมจะไปกับคุณด้วย”
สุอาภาฉุนกึก
“นี่นายเห็นฉันเป็นคนที่แย่มากขนาดนั้นเลยเหรอ”
พิทยารีบปฏิเสธ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ”
สุอาภาสวนกลับทันควัน
“ก็นายเพิ่งพูดไปหยกๆ ยังจะปฏิเสธอีก ยังไงฉันก็ไม่ให้นายไป”
สุอาภาพูดจบก็เดินขึ้นไปบนห้อง พิทยามองตามสุอาภาพลางถอนหายใจ...สีหน้าครุ่นคิดอย่างนึกอะไรออก
ตอนเย็น สุอาภาเดินออกมายืนตรงระเบียง มองลงไปเป็นโต๊ะกินข้าว..เธอชะโงกหน้ามองหาพิทยา แต่ไม่เห็น
สุอาภาแปลกใจ
“ไปไหนของเค้า หายไปก็ดี”
สุอาภาเดินลงมาด้วยความสบายใจ
สุอาภาเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ หันไปก็ตกใจมากเพราะพิทยานั่งอยู่ข้างๆ
“นายเข้ามาได้ยังไง”
พิทยา ใส่เซฟตี้เบล
อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 7/4 วันที่ 15 ม.ค. 56
ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตาละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager