@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 7/5 วันที่ 15 ม.ค. 56

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 7/5 วันที่ 15 ม.ค. 56

สุอาภาเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ หันไปก็ตกใจมากเพราะพิทยานั่งอยู่ข้างๆ
“นายเข้ามาได้ยังไง”
พิทยา ใส่เซฟตี้เบล
“ประตูรถคุณไม่ได้ล็อก ผมจะไปกับคุณด้วย ผมพร้อมแล้ว ไปได้เลย ออกรถสิ”
สุอาภาหน้าเหวอ หงุดหงิดมากที่ทำอะไรพิทยาไม่ได้ แล้วก็สตาร์ทรถขับออกไปด้วยความโมโห

ภายในผับ เสียงเพลงดังอึกทึกออกมาสนุกสนาน … สุอาภากับพิทยาเดินมาด้วยกัน พราวพิไลรีบโบกมือเรียก พอเห็นพิทยาก็แปลกใจ สองคนเดินมาที่โต๊ะ เห็นเพื่อนๆของสุอาภานั่งกันอยู่


“ทำไมแกไม่บอกว่าคุณพิทมาด้วย”
“ฉันไม่ได้ชวน เค้าตามมาเอง”
พราวพิไลยิ้มแซว
“ไม่ทันไรก็หวงกันขนาดนี้แล้วเหรอ”
สุอาภาถลึงตาใส่พราวพิไล พราวพิไลรีบเดินไปควงพิทยาพาเข้ามาในกลุ่มเพื่อน
“มายเฟรนจ๊ะ นี่คุณพิท..สามีของกระแต จำได้มั้ยเอ่ย”
“สวัสดีครับ”
“ทำไมจะจำไม่ได้ คุณพิทออกจะหล่อขนาดนี้” เพื่อนบอก
สุอาภาเบ้หน้าอย่างหมั่นไส้ที่ทุกคนต่างชื่นชมพิทยา ระหว่างนั้นจอห์นเดินมา
“แต...”
สุอาภาหันไปเห็นจอห์นก็ดีใจมาก
“จอห์น!”
สุอาภารีบเข้าไปกอดทักทายแบบฝรั่ง พิทยาหันมาเห็นก็ผงะ
“ฉันไม่รู้เลยว่าเธอมางานพราวด้วย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีนะ”
“สบายมาก แล้วยูล่ะ...”
สุอาภายังไม่ทันตอบ พิทยาก็รีบเข้ามาแทรกกลางระหว่างสองคน จอห์นกับสุอาภาหันไปมอง
พิทยารีบแนะนำตัวพลางโอบไหล่สุอาภาจนเธอแปลกใจ
“สวัสดีครับ ผมพิทยา สามีคุณแตครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จัก ผมจอห์นครับ”
ไม่นานภรรยาของจอห์นเดินมาควงแขนจอห์น พิทยาชะงัก รู้สึกแปลกๆ
“หวัดดีจ๊ะแต”
สุอาภายิ้มทักแล้วหันไปทางพิทยา
“นี่แคท...ภรรยาของจอห์น”
พิทยาผงะ หน้าแตกดังเพล้ง!! ปล่อยมือออกจากสุอาภา หันไปทางจอห์นกับแคททำหน้าไม่ถูก

จอห์นเทวอดก้าลงในแก้วหลายใบ
“มาดื่มให้กับพราวกัน”
สุอาภา พราวพิไล เพื่อนๆ ยกแก้ววอดก้าขึ้นมา แต่พิทยาดึงแก้วไปจากมือสุอาภา
“ผมขอดื่มแทนคุณแตก็แล้วกันนะครับ”
สุอาภาชะงัก เพื่อนๆมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มแซว
“ผัวหวงด้วยเว๊ย” เพื่อนอีกคนบอก
สุอาภาอายเพื่อนหันไปพูดกับพิทยาเสียงเบา
“ไม่ต้องยุ่ง ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว”
“คุณสัญญากับผมแล้วนะคุณแต ว่าคุณจะไม่ดื่ม”
สุอาภาพูดไม่ออก พิทยาหันไปทางพนักงาน
“น้อง ขอน้ำส้มให้คุณผู้หญิงคนนี้”
พนักงานเดินออกไป พิทยายกแก้ววอดก้าขึ้นมา
“ดื่มให้คุณพราวครับ”
พิทยาชนแก้วกับทุกคนแล้วก็ดื่ม
“แก้วเดียวไม่พอ จัดไปอีก” เพื่อนคนแรกบอก
เพื่อนเทวอดก้าแจก สุอาภามองพิทยาด้วยสายตาเป็นห่วง พิทยาจะยกดื่มแต่สุอาภาจับแขนห้ามแล้วหันไปทางเพื่อน
“พอได้แล้วพวกแก”
เพื่อนคนเดิมบอก
“ถึงตาเมียหวงผัวแล้วเว๊ยพวกเรา”
เพื่อนๆ ฮิ้ว....
สุอาภาทำหน้าไม่ถูก พลันเสียงดีเจดังขึ้น
“เพลงต่อไปเป็นเพลงที่มีคนขอเข้ามา เพื่อมอบให้กับคนพิเศษที่เกิดในวันนี้ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับคุณพราวพิไล..วู้!”
แล้วเสียงเพลงไทยสนุกสนานก็ดังขึ้น พราวพิไลกรี๊ด..
“อ๊าย พวกแกขอเพลงนี้ให้ฉันเหรอ”
สุอาภากับเพื่อนพยักหน้า พราวพิไลฉุดแขนสุอาภาให้ลุกขึ้นยืน
“แบบนี้มันต้องออกไปรื้อฟื้นความหลังกัน”
พราวพิไลลากสุอาภา แล้วเพื่อนคนอื่นๆก็ตามออกไป ทิ้งให้พิทยานั่งอยู่กับจอห์น จอห์นรินวอดก้าให้พิทยา..แล้วก็ยกแก้วตัวเองขึ้นมา พิทยายกแก้วขึ้นมาชนก่อนจะดื่ม จอห์นรินวอดก้าให้พิทยาอีก พิทยาหันไปมองสุอาภาที่กำลังเต้นกับเพื่อนอย่างบ้าคลั่ง แล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ พิทยายกแก้วขึ้นมาดื่ม
สุอาภา พราวพิไล กับเพื่อนๆกลับมา เห็นพิทยาเมาหลับไปแล้วก็อึ้ง โดยมีจอห์นที่มึนไม่แพ้พิทยานั่งอยู่ข้างๆ
“คุณพิทของแก..ไปซะแล้วว่ะ”
สุอาภามองพิทยาแล้วก็ถอนหายใจออกมา

สุอาภาจอดรถหันไปทางพิทยาที่หลับอยู่
สุอาภาเขย่าแขน
“พิท พิท”
พิทยาค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่หน้าตายังมึน
“ถึงบ้านแล้ว”
พิทยาหันไปมองด้านนอก...สุอาภาลงจากรถ แล้วก็มาเปิดประตูให้พิทยาที่ยังนั่งนิ่ง
“ลงมาสิ!”
พิทยาค่อยๆประคองตัวเองให้ออกมาจากรถ...สุอาภาปิดประตู พิทยาก้าวขาเดิน แต่จะล้ม สุอาภารีบเข้าไปประคอง พิทยารีบทรงตัว
“ผมเดินไหว”
“ขนาดจะยืนยังยืนไม่ไหว แล้วจะเดินได้ยังไง”
สุอาภาเอาแขนพิทยาโอบรอบคอเธอ แล้วก็ประคองพาพิทยาเดินเข้าไปในบ้าน

สุอาภาพาเขามานั่งบนโซฟา แล้วตัวเองก็เสียหลักล้มลงไปนั่งข้างๆ ก่อนจะหันมาเหวี่ยงใส่พิทยา
“ทำไมนายถึงดื่มเยอะขนาดนี้ห๊ะ”
“เพราะคุณไง”
“ฉัน... ฉันไปบังคับนายตอนไหน”
“ก็ถ้าคุณไม่ดันทุรังจะไปงานนี้ ผมก็ไม่ต้องเมาแบบนี้หรอก”
“ฉันไม่ได้ขอให้นายไป แล้วฉันก็ไม่ได้ขอให้นายดื่ม นายทำเองทุกอย่าง”
“ผมจะปล่อยให้คุณไปคนเดียวได้ไง ! ผมเป็นห่วง”
สุอาภามองพิทยาอย่างอึ้งๆ
“....กลัวคุณจะสร้างปัญหาให้คุณอา แค่ผมต้องมาแต่งงานกับคุณ มันก็แย่พออยู่แล้ว กรุณาอย่าสร้างความเดือดร้อนอะไรอีก”
สุอาภาผงะ...รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมากับคำพูดของพิทยาแล้วพิทยาก็ไม่ไหว ล้มตัวลงนอนบนตักสุอาภา สุอาภานิ่งงัน น้ำตารื้นขึ้นมาด้วยความเสียใจมาก ก่อนจะก้มมองพิทยา
“เคยมีซักครั้งมั๊ย...ที่นายเป็นห่วงฉันจริงๆ”
น้ำตาสุอาภาหยดลงมาโดนหน้าพิทยาที่เมาหลับไม่รู้เรื่อง

เช้ารุ่งขึ้น ในห้องรับแขก พิทยาตื่นขึ้นมารู้สึกหนักหัวเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งมองไปรอบบ้าน ไม่เห็นสุอาภา
เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน แล้วค่อยๆโผล่หน้าเข้ามา
“คุณแตครับ”
ไม่มีเสียงตอบ พิทยาเดินตรงมาที่ห้องน้ำเห็นประตูเปิด ไม่มีสุอาภาในห้องน้ำ หันไปมองที่ห้องแต่งตัว เห็นประตูเปิด เดินไปดู ไม่มีเธอในห้องแต่งตัว พิทยามีสีหน้าแปลกใจ
“หายไปไหนแต่เช้า”

มุมหนึ่งในบ้านพราวพิไล สุอาภานั่งซึมเพราะยังคิดถึงคำพูดของพิทยาเมื่อคืน
“ผมเป็นห่วง... กลัวคุณจะสร้างปัญหาให้คุณอา แค่ผมต้องมาแต่งงานกับคุณ มันก็แย่พออยู่แล้ว กรุณาอย่าสร้างความเดือดร้อนอะไรอีก”
ยิ่งคิดสุอาภาก็ยิ่งเจ็บปวด
ระหว่างนั้นพราวพิไลใส่เสื้อคลุมทับชุดนอนเดินออกมาหน้ายังไม่สร่างเมาซักเท่าไหร่
“มาซะเช้าเลยนะแก”
พราวพิไลผงะเพราะเห็นสุอาภาขอบตาแดงๆเหมือนคนจะร้องไห้ เธอตกใจ รีบนั่งลงข้างๆ
“แกร้องไห้เหรอ”
สุอาภาทำฝืนยิ้ม
“เปล่า”
“เปล่าไร..ขอบตาแดงเชียว”
“เมื่อคืนนอนไม่หลับ”
พราวพิไลยิ้มแซวบอก
“นอนไม่หลับเพราะดูแลคุณพิททั้งคืนล่ะสิ”
“เค้าไม่อยากให้ฉันดูแลนักหรอก เพราะสำหรับเค้า ฉันคือภาระ”
“ถ้าคุณพิทเห็นแกเป็นภาระ เมื่อคืนเค้าไม่ดื่มแทนแกจนเมาหรอก”
“มันก็แค่หน้าที่ เค้าไม่ได้เต็มใจทำด้วยซ้ำ เลิกพูดถึงเค้าซักที ออกไปเที่ยวกัน แกรีบไปแต่งตัวได้แล้ว รีบไปสิ!” พราวพิไลมองสุอาภาด้วยความสงสัย เธอดันพราวพิไลให้ลุกขึ้น
“เออเออ”
พราวพิไลลุกเดินออกไป สุอาภาหันมาทำหน้าเศร้าต่อ

พิทยาสีหน้าครุ่นคิดหิ้วกระเป๋าใส่แบบขึ้นมาจากโต๊ะ แล้วหยิบมือถือออกมา กดชื่อ “สุอาภา” จะโทรออก แต่ลังเล แล้วก็ตัดสินใจไม่โทรออก...เก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง หิ้วกระเป๋าเดินออกไป

ที่บ้านสวน ภูวดลที่นั่งบีบนวดขาให้จันทร์จำนงอยู่บนพื้น
“ย่าดีใจด้วยที่เราจะหมั้นกับหนูรวี”
“ครับ”
“เราจะมีครอบครัวแล้ว จะทำอะไรก็ต้องคิดหน้าคิดหลัง คิดให้รอบคอบ ไอ้นิสัยใจร้อนวู่วามก็เลิกซะ”
ภูวดลทำหน้าออดอ้อนแล้วเอาหน้าซบเข้ากับขาของย่า
“คร๊าบ คุณย่า”
จันทร์จำนงลูบหัว
“แล้วไอ้นิสัยขี้อ้อนแบบนี้ก็ต้องเลิกด้วย”
ภูวดลเงยหน้า
“อันนี้เลิกไม่ได้ครับ ขอไว้สักอย่างก็แล้วกัน ถ้าผมม่าอ้อนคุณย่า ถ้าเกิดคุณย่าลืมผมขึ้นมา ผมก็แย่สิครับ”
จันทร์จำนงหัวเราะชอบใจ ภูวดลลุกขึ้นมานั่งข้างย่าแล้วโผกอดแน่น
“คุณย่าห้ามรักคนอื่นมากกว่าผมนะครับ ไม่งั้นผมไม่ยอมจริงๆด้วย”
จันทร์จำนงชะงักไปกับคำพูดของภูวดล แต่ก็รับปากและลูบหลังหลานชาย
“จ้า”
ภูวดลหน้าตาเจ้าเล่ห์

พิทยาหิ้วกระเป๋าใส่แบบเดินมาที่บ้านสวน แต่กลับเจอภูวดลที่เดินออกมาพอดี ทั้งสองฝ่ายต่างชะงักหยุดเดิน พิทยาทำไม่สนใจจะเดินเลี่ยงออกไป จังหวะที่เขากำลังจะเดินผ่านภูวดล ภูวดลรีบพูดขึ้นมา
“ฉันมาหาคุณย่าเพราะมาบอกท่านว่า ฉันกับคุณรวีจะหมั้นกัน”
พิทยาหยุดกึก หันขวับไปมองภูวดลด้วยความอึ้ง ภูวดลหันมาทางพิทยาอย่างเต็มตัว ยิ้มอย่างผู้ชนะ
“ไม่จริง แกโกหก”
“ฉันไม่ได้โกหก!”
ภูวดลจ้องหน้าพิทยาด้วยสีหน้าจริงจัง จนพิทยาเริ่มลังเล
“ในฐานะที่แกกับคุณรวีเคยคบกันมาก่อน แกน่าจะรู้ใจคุณรวีมากกว่าฉัน ฉันอยากปรึกษาซักหน่อย คุณรวีชอบแบบไหน นุ่มนวลหรือว่ารุนแรง แต่จากประสบการณ์ของฉัน...ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อย อ่อนหวาน มักจะชอบอะไรที่ตรงกันข้าม คุณรวีเป็นผู้หญิงประเภทนั้นรึเปล่า”
ภูวดลทำหน้ากวน พิทยาโมโหสุดๆ
“อย่าทำอะไรรวี!”
ภูวดลสวนกลับทันที
“ทำไมฉันจะทำอะไรไม่ได้! ในเมื่ออีกไม่นาน เค้าก็ต้องเป็นเมียฉัน เป็นของฉัน แก-ไม่-มี-สิทธิ์” ภูวดล เอานิ้วจิ้มหน้าอกพิทยา
พิทยาปัดแขนภูวดลอย่างแรงแต่พูดไม่ออก ภูวดลยิ้มร้าย ผละออกห่างจากพิทยาก่อนจะทำเป็นนึกอะไรขึ้นมาได้
“อ้อ..อีกเรื่องหนึ่งที่อยากถาม รู้สึกยังไงกับการใช้ของเหลือเดนต่อจากฉัน”
พิทยากำมือแน่นด้วยความโมโหมากที่ภูวดลพูดจาดูถูกสุอาภา..แต่จันทร์จำนงเดินออกมาซะก่อนที่จะมีเรื่องกัน
“พิท”
พิทยาชะงัก ค่อยๆคลายมือแล้วหันไปทางจันทร์จำนงกับภูวดล
ภูวดลหันมามองพิทยาอีกครั้ง แล้วก็ยิ้มมุมปากร้ายกาจก่อนจะเดินออกไป จันทร์จำนงมองพิทยาสีหน้าเห็นใจ

ภายในห้องรับแขก พิทยากำลังรายงานการก่อสร้างห้องสมุดให้จันทร์จำนงฟัง
“การก่อสร้างห้องสมุดคืบหน้าไปมาก ผมก็เลยจะมาคุยกับคุณนายเรื่องวัสดุที่จะใช้ตกแต่งภายในอาคารน่ะครับ”
“เธอเลือกให้ฉันได้เลย เอาให้ดูสะอาดตาก็พอ”
“ได้ครับ”
พิทยาเก็บเอกสารบนโต๊ะ แล้วก็ทนไม่ไหวเงยหน้าขึ้นมา
“คุณนายครับ คุณภูวดลจะหมั้นกับรวีจริงเหรอครับ”
“จริงจ๊ะ”
พิทยาหน้าเครียดเพราะเป็นห่วงรวีพรรณมาก

รวีพรรณกำลังทำงานอยู่ในห้อง พลันเสียงมือถือดังขึ้น เธอหยิบมือถือขึ้นมาเห็นชื่อ “พิท” ก็ชะงัก มีความลังเลนิดนึง แล้วก็ตัดสินใจรับสาย
“โทรมาทำไม”
“ออกมาเจอกันหน่อยได้มั๊ย ผมมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับคุณ”
รวีพรรณนิ่งคิด

ในร้านอาหาร ภายในห้างสรรพสินค้า สุอาภามองมือถือ รอว่าเมื่อไหร่พิทยาจะโทรมาตาม พราวพิไลเงยหน้ามอง
“รอโทรศัพท์ใคร”
สุอาภาชะงักหันมาบอก
“เปล่า”

อ่านละคร แรงปรารถนา ตอนที่ 7/5 วันที่ 15 ม.ค. 56

ละครแรงปรารถนา บทประพันธ์โดย อาริตา
ละครแรงปรารถนา บทโทรทัศน์ : ปณธี
ละครแรงปรารถนา กำกับการแสดง : ยุทธนา ลอพันธ์ไพบูลย์
ละครแรงปรารถนา แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ละครแรงปรารถนาดำเนินงานสร้าง : บริษัทละครไท จำกัด โดย หทัยรัตน์ อมตวณิชย์
ละครแรงปรารถนา ออกอากาศ : ทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.30 น. ช่อง 3 (ต่อจากเหนือเมฆ)
ที่มา manager