อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 6 วันที่ 16 ก.ค. 56
แม้รู้ว่าลูกสาวแสดงรำอวยพรในงานโรงเรียนแต่เพราะเป็นการรวมเจ้านายหลายพระองค์ไว้ด้วยกันจันทร์จึงไม่อยากเสี่ยง ปฏิเสธเสียงอ่อนเมื่อรุ้งมาขอให้ไปชม แต่สุดท้ายก็แพ้ทางอาจารย์ประจำชั้นที่มาเชิญเธอไปช่วยแต่งหน้าและแต่งตัวบรรดานักแสดงสาวรุ้งเลยพลอยได้หน้าเพราะจันทร์ช่วยงานได้ดีจนเป็นที่ประทับใจของคนทั้งงานรุ้งกับจริมาถูกจันทร์แปลงโฉมจนกลายเป็นขวัญใจของบรรดารุ่นน้อง พากันรุมถ่ายรูปด้วยจนแทบขยับไปไหนไม่ได้ รุ้งต้องแสดงเป็นชุดแรกเลยปลีกตัวไปก่อน อดประหม่าไม่ได้ที่จะแสดงต่อหน้าเจ้านายหลายพระองค์ และหนึ่งในนั้นก็คือท่านหญิงแขไขเจิดจรัสซึ่งวันนี้เสด็จพร้อมกับชายเดียวและครอบครัวท่านหญิงเล็ก
“งามเหลือเกิน ลูกใครคะ...พี่หญิงแขไขทราบไหมคะ”
“หลานสาวคุณหญิงเพ็ง...แต่หลานลูกใครก็ไม่รู้แน่เหมือนกัน”
ขณะเดียวกันด้านหลังเวที...จริมาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง รุ่นน้องมาขอถ่ายรูปกับหัวโจกคนดังประจำ
โรงเรียนมากมายจนคุณหญิงทอแสงรัศมีหมั่นไส้และอดแขวะไม่ได้ จริมาไม่ยี่หระแถมสวนกลับจนอีกฝ่ายหน้าหงาย
“ฉันก็ว่าฉันทุเรศจริงๆ ไม่เหมือนทอแสงรัศมีที่ไม่ทุเรศเลย...เพราะไม่มีใครมาขอเธอถ่ายรูปเลย”
คุณหญิงทอแสงรัศมีปรี๊ดแตก แต่จริมากลับหัวเราะร่วนไม่กลัวแม้แต่น้อย จันทร์เข้ามาพอดี คุณหญิงเลยถือโอกาสเอาคืนด้วยการพูดจาดูหมิ่นแม่ของรุ้งว่าเป็นแค่ช่างแต่งหน้า จริมาถึงกับเลือดขึ้นหน้าแหวกลับเสียงเขียว
“ทอแสงรัศมี...นี่คุณน้าฉันนะ เธอน่ะมีสติพอจะพูดอะไรที่มันเหมาะสมบ้างไหม”
“แต่เป็นคนแต่งหน้าใช่ไหมล่ะ ก็ไม่เห็นต้องพูดดีด้วยเลย เมื่อไหร่เป็นลูกคุณหญิงค่อยพูดกันอีกที”
จริมาโกรธจัดจะเอาเรื่องแต่จันทร์รั้งไว้ สาวน้อยหัวโจกประจำโรงเรียนเลยได้แต่ประกาศกร้าว
“รู้ไว้ด้วย...น้าจันทร์เป็นน้าของฉัน เธอจะพูดจาดูถูกไม่ได้ ถ้าฉันได้ยินอีกเธอเจ็บแน่!”
คุณหญิงทอแสงรัศมียักไหล่น้อยๆ แล้วออกไปเตรียมตัว จริมาถอนใจและหันไปกอดน้าสาว
“ริมาจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกน้าจันทร์ โดยเฉพาะคนอย่างยายทอแสง ได้ยินอีกริมาจะต่อยให้คว่ำเลย”
จันทร์ตื้นตัน น้ำตาพานจะไหลแต่พยายามข่มไว้ กลบเกลื่อนด้วยการไล่ให้ไปสมทบกับเพื่อนๆ เพื่อเตรียม
ขึ้นแสดง จริมาจึงวิ่งออกไปอย่างร่าเริง จันทร์มองตามยิ้มๆ...ภูมิใจในตัวสาวน้อยเหลือเกิน
ฟากพจน์กับคุณหญิงเพ็งก็รอดูจริมาเต้นระบำสเปนด้วยใจจดจ่อ เมื่อเธอออกมาก็ไม่ผิดหวังเพราะแม้จะบ่นไม่อยากเต้นแต่ก็ทำได้ดีจนน่าปลื้มใจ ต่างจากคุณหญิงทอแสงรัศมีที่หน้าหงิกงอเพราะอารมณ์ค้างจากการมีปากเสียงกับจริมา ฉัตต์ชมน้องสาวพอเป็นพิธีแล้วค่อยๆ ปลีกตัวไปถ่ายภาพรุ้ง เด็กสาวอดดีใจไม่ได้แต่เมื่อหันมาอีกครั้งก็ไม่เห็นเขาแล้ว
ฝ่ายชายเดียวก็ทำหน้าเมื่อยเมื่อระบำจบลงเพราะคุณหญิงทอแสงรัศมีมาคะยั้นคะยอให้ถ่ายภาพคู่ เขาเห็นจริมายืนเก็กท่ากับเพื่อนๆ จึงเลี่ยงไปแอบถ่าย เธอหันมาเจอแล้วทำหน้าคว่ำ เขาเลยแหย่ว่าจะไม่ยอมอัดให้ จริมาฮึดฮัดหมุนตัวจากไป ราชนิกุลหนุ่มน้อยมองตามขำๆ นับวันก็ยิ่งเอ็นดู...เธอมีอะไรให้ต้องคอยลุ้นตลอดเวลา น่าสนใจจริงๆ
กว่างานโรงเรียนจะเลิกก็ค่อนข้างดึก ครอบครัวปัณณธรกลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ยังยิ้มสดใสเพราะมีแต่เรื่องน่าประทับใจโดยเฉพาะการแสดงของสองสาวที่คุณหญิงเพ็งเอ่ยชมไม่ขาดปาก
“เชื่อไหมว่าย่าจำริมาไม่ได้ นึกในใจว่าเด็กคนนี้ลูกใคร หน้าตาสะสวย”
“แสดงว่าริมาตัวจริงขี้เหร่มาก ต้องแต่งถึงจะสวยหรือคะคุณย่า”
“สองคนฟังย่านะ ตอนนี้เราสองคนเหมือนดอกไม้
ที่กำลังแย้ม เขาเรียกว่าแรกผลิหรือแตกเนื้อสาว เราต้องงามแบบธรรมชาติ อย่าไปตบแต่งให้มาก สวยแต่ง...ยังไงก็สู้สวยแบบธรรมชาติไม่ได้”
รุ้งกับจริมาพยักหน้ารับ ส่งยิ้มให้บรรดาสาวใช้ที่พร่ำชมว่าสองสาวงามเหมือนนางในวรรณคดี ฉัตต์ทำตัวไม่ถูกจึงหนีเข้าบ้านดื้อๆ รุ้งหน้าเสียเพราะคิดว่าคงทำไม่ถูกใจ คุณหญิงต้องกอดปลอบและพาเข้าบ้าน พจน์อ่อนใจ ขอโทษจันทร์แทนลูกชายที่เสียมารยาท อดีตหม่อมไม่ถือสาแต่เป็นห่วงความรู้สึกรุ้ง จริมาเข้าไปจับมือพร้อมเปรยยิ้มๆ
“พี่ฉัตต์น่ะไม่ได้โกรธรุ้งหรอกค่ะ เชื่อริมาเถอะค่ะ...ใครจะรู้ใจพี่ฉัตต์เท่าริมา”
จบคำก็วิ่งตามรุ้งเข้าห้อง ทิ้งพจน์ให้มองหน้ากับจันทร์งงๆ...ขอให้จริงเถอะ!
คืนเดียวกันที่วังรังสิยา...คุณชายศักดินาไปส่งท่านแม่ถึงห้อง ท่านหญิงติดใจท่าทางแช่มชื่นออกนอกหน้าของลูกชายที่มีต่อสองสาวบ้านปัณณธร ทนเก็บความกังวลไว้ไม่ไหวจึงถามตามตรง ว่าคิดยังไง
“หลานสาวคุณหญิงเพ็งสวยไหม ชายว่าคนไหนสวย”
“ก็สวยทั้งสองคน ความจริงคืนนี้ทุกคนก็สวยหมดเพราะแต่งตัวเต็มที่เหมือนดอกไม้”
“ชายเห็นแม่ของเขาไหม มาหรือเปล่า...ได้พูดกับเขาไหมลูก”
“มาค่ะ...ชายเห็นมายืนดูรุ้งรำ ชายว่าเขาแปลกๆ เวลาพบชาย...น้าจันทร์จะอึกอักไม่ค่อยพูด ได้แต่มอง”
ท่านหญิงนิ่งไปอึดใจแล้วโบกมือไล่เขาไปนอน ชายเดียวจูบลาและเดินจากไปเงียบๆ ท่านหญิงเพียรข่มตานอนแต่ไม่ยอมหลับ ได้แต่ลืมตามองเพดานพร้อมน้ำตารื้นๆ
“เฟือง...ถ้าเป็นอย่างที่คิด หญิงคงทนไม่ได้ เฟือง...ได้ยินหญิงหรือเปล่า อยู่ที่ไหนได้ยินไหม”
ท่านหญิงสะอื้นกับตัวเองจนเกือบเช้า โดยมีผีบ่าวคนสนิทคอยปลอบไม่ห่าง...สงสารท่านหญิงเหลือเกิน
ooooooo
วันเวลาผ่านไปจนถึงกำหนดที่ฉัตต์ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ พจน์ประกาศต่อหน้าทุกคนในบ้านว่าได้เตรียมการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ฉัตต์เหลือบตามองรุ้งนิ่งๆ แต่บอกความนัยบางอย่างจนเธอเขินเสมองไปอีกทาง ส่วนคุณหญิงเพ็งเศร้าใจไม่น้อยที่ต้องจากหลานรักแต่เพื่ออนาคตของเขาจึงได้แต่อวยพรและถามความสมัครใจ
“ผมไม่ขัดข้องครับ ผมทราบมานานแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง ผมพร้อมแล้วที่จะไปเรียนต่อ จะได้กลับมาเป็นเกียรติและศรีกับวงศ์สกุล แล้วก็จะได้ทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติด้วย”
ทุกคนตะลึงเพราะเป็นครั้งแรกที่ฉัตต์พูดอะไรยาวๆ คุณหญิงเพ็งคุ้นหูประโยคนี้แล้วพลันนึกได้ว่าเหมือนที่เธอเคยพูดให้ฟังตั้งแต่เขายังเด็ก จริมาย่นหน้า บอกว่าตนคงไม่ไปเพราะเป็นผู้หญิงและไม่อยากจากบ้านไปไกล คุณหญิงเพ็งหันขวับและอบรมเสียงเข้ม
“อย่าอ้างเรื่องผู้หญิง การศึกษาไม่มีผู้หญิงหรือผู้ชาย เกลียดนักไอ้คนที่คิดว่าลูกชายต้องเรียนมากกว่าลูกสาวเนี่ย ได้ยินเมื่อไหร่ก็โมโหขึ้นสมองทุกที ว่าไงยายริมา...เรียนจบมอแปดแล้วก็ต้องไปเรียนต่อ...เข้าใจไหม”
“พ่อเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว มีพอสำหรับรุ้ง...ถ้ารุ้งอยากไปเรียนต่อประเทศใกล้ๆนี้”
“รุ้งจะเรียนพยาบาลค่ะ เรียนในเมืองไทย”
ทุกคนยกเว้นจันทร์ตกใจมาก จริมาโวยวายใหญ่ ต่างจากฉัตต์ที่นิ่งเงียบ สบตารุ้งด้วยแววตาบางอย่างที่ทำให้เด็กสาวขนลุก ก้มหน้าหลบตาและขอตัวออกไป ฉัตต์ตามจนเจอแล้วตัดสินใจจะถามเรื่องที่เธอเลือกเรียนต่อพยาบาลแทนมหาวิทยาลัยเหมือนคนอื่นๆ แต่ต้องชะงักตรงพุ่มไม้เมื่อเห็นเธอกำลังทำแผลให้นกที่บาดเจ็บ
“ขาเจ้าหัก...ฉันใส่เฝือกให้นะ ไม่เจ็บหรอกไม่ต้องร้องนะ ฉันเอาไม้มาทำเฝือกให้นี่ไง แล้วเอาผ้าเช็ดหน้า
ของฉันเองมาผูกไว้ แล้วเจ้าก็ต้องอยู่ที่นี่ อยู่โรงพยาบาล...ยังกลับบ้านไม่ได้”
เด็กสาวประคองนกน้อยไว้ในมือแล้วจะกลับเข้าบ้าน ฉัตต์มาดักหน้าแล้วเปิดฉากถามเรื่องคาใจ รุ้งจะเดินหนีแต่เขาไม่ยอมหลบและคาดคั้นถามเรื่องเรียนต่อพยาบาล รุ้งอึกๆอักๆจนเขาหงุดหงิด
“หมายความว่ายังไง...แสดงว่าต้องตอบแทนถึงจำยอมเรียนงั้นหรือ”
“ชอบหาเรื่องหรือคะ...รุ้งอยากดูแลคุณย่าคุณลุงอย่างดี รุ้งก็ต้องเรียนให้รู้วิธี จะเพราะอะไรมันสำคัญหรือคะ”
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 6 วันที่ 16 ก.ค. 56
ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภาละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศ: เร็ว ๆ นี้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ