@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 8 วันที่ 21 ก.ค. 56

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 8 วันที่ 21 ก.ค. 56

รุ้งไม่โกรธที่แม่ไม่ยอมให้เจอคุณชายแต่อยากรู้มากกว่าว่าราชนิกุลหนุ่มมาหาเธอเรื่องอะไร จันทร์ไม่คิดปิดบัง ตอบตามตรงว่าเขามาถามเรื่องเรียนต่อของรุ้ง จริมานอนเอกเขนกข้างๆ ได้ยินทุกอย่างว่าคุณชายก็จะเรียนหมอที่เมืองไทย ก็ได้แต่นิ่งอึ้งและเก็บความเศร้าระคนน้อยใจไว้คนเดียว

แต่ความเศร้าเรื่องคุณชายก็ไม่ทำให้จริมาลืมอาการเจ็บป่วยของพ่อ เธอไปหาเขาถึงห้องทำงานจนผู้พิพากษาใหญ่เก็บกองจดหมายแทบไม่ทัน จริมายิ้มทักและรับปากจะสอบให้ได้ที่หนึ่งพร้อมขอสัญญาว่าเขาจะไปงานรับปริญญาของเธอกับฉัตต์ที่เมืองนอก พจน์จำใจรับปากเพราะไม่อยากให้ลูกใจเสีย แต่ถึงกระนั้นจริมาก็ดูออก เธอสะเทือนใจจนแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหวจึงไปปรับทุกข์กับรุ้งและจันทร์


“น้าจันทร์...ริมาจะทนไม่ไหวแล้วนะ อย่าให้ริมาไปเลย ริมาไม่อยากทิ้งคุณพ่อ” จันทร์กอดปลอบ จริมาส่งสายตาอ้อนวอนไปทางรุ้ง “รุ้งช่วยด้วย...ช่วยกันขอคุณพ่อ ให้ริมาเรียนหนังสือที่เมืองไทย ได้ไหมรุ้ง...น้าจันทร์ขา”

“ถ้าริมาไม่ไป รุ้งคิดว่าคุณลุงจะผิดหวังมากอาการของท่านอาจแย่ลงและต้องจากเราไปเร็วขึ้น ไปเรียนแล้วรีบกลับมา ถ้าคุณลุงได้เห็นว่าลูกๆทำอย่างที่หวังก็อาจอยู่ถึงวันที่คุณริมากลับมาก็ได้”

จริมายังสะอื้นแต่ก็รับปากจะไปเรียนต่อ รุ้งสงสารแต่ต้องข่มความรู้สึก รอจนจริมาออกจากห้องจึงบอกกับแม่

“ถ้ารุ้งเป็นคุณริมา...เป็นตายยังไงรุ้งก็ไม่มีวันไป”

จันทร์เข้าใจดี เธอเองก็เคยมาก่อน ทั้งการจากเป็นหรือจากตาย ไม่ใช่เรื่องที่ทำใจให้เข้มแข็งกันได้ง่ายๆเลย

วันเวลาผ่านไปจนถึงวันที่จริมาเดินทาง ชายเดียวขอประทานอนุญาตไปส่ง ท่านหญิงปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ลูกเจอกับจันทร์ ถึงกระนั้นเขาก็ขัดคำสั่งไปส่งจนได้แต่โชคไม่ดีเกิดอุบัติเหตุจักรยานล้มทำให้ไปต่อไม่ได้

ขณะเดียวกันที่บ้านปัณณธร ทุกคนรอคอยจริมาเตรียมตัวและเอ่ยคำลาแต่เด็กสาวคนสำคัญกลับนั่งมองหน้ารูปแม่อย่างสงบในห้องพระ พนมมือแล้วพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น

“แม่คะ...ริมาไม่อยากไปแต่ต้องไป ต้องไม่ให้คุณพ่อผิดหวัง น้าจันทร์กับรุ้งเขาดูแลคุณพ่อกับคุณย่าได้ แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ” จริมากลั้นสะอื้นจนตัวสั่น “ริมาจะบอกแม่อีกอย่าง คุณพ่อไม่รักใครมากเท่าแม่นะคะ... ริมาดีใจที่เป็นลูกของผู้ชายที่มีจิตใจมั่นคงกับผู้หญิงคนหนึ่งตลอดชีวิต ริมาอยากพบผู้ชายแบบนั้นบ้าง...แต่คงไม่โชคดีเท่าแม่”

จริมาปาดน้ำตา นึกถึงชายเดียวที่สัญญาเป็นมั่นเหมาะจะมาส่งแต่ก็ยังไม่มาด้วยความรู้สึกน้อยใจ ตัดใจปั้นหน้ายิ้มและร่ำลาทุกคนในบ้าน รุ้งร้องไห้เป็นเผาเต่าจนเธอต้องกอดปลอบอยู่นานกว่าจะยอมนิ่ง พจน์เข้ามาให้ศีลให้พรเป็นคนสุดท้าย จริมาจ้องนัยน์ตาพ่อและทวงสัญญาว่าเขาจะไปร่วมงานรับปริญญาของเธอกับฉัตต์ สองพ่อลูกกอดกันด้วยความอาลัย ทุกคนในบ้านได้แต่น้ำตาคลอ... สงสารแต่เข้าใจว่าเพื่ออนาคตที่ดีของจริมา

ooooooo

ท่านหญิงแขไขเจิดจรัสเสียพระทัยมากที่ลูกชายไม่เชื่อฟังรั้นจะไปส่งจริมา เธอเห็นผีบ่าวคนสนิทหมอบกราบที่ลานสนามหน้าตำหนักจึงรับสั่งเรียกหาเพื่อปรับทุกข์

“ชายเดียวเป็นลูกหญิงแต่เขาก็ไม่ใช่ วันนี้เขาขัดใจหญิง หญิงควรจะรู้ว่าไม่ควรหวังอะไรที่เป็นไปไม่ได้”

“คุณชายเป็นโอรสท่านหญิง เป็นโอรสองค์เดียวของท่านหญิง ไม่ใช่ของใครหน้าไหนทั้งนั้น!”

ขาดคำผีเฟืองก็หายตัวไป ท่านหญิงได้แต่นั่งไม่ติดกลัวผีบ่าวไปก่อเรื่องอีก และก็เป็นจริงดังคาดเพราะผีเฟืองแล่นไปถึงบ้านปัณณธรเพื่อจัดการจันทร์กับลูกแต่ฝ่าด่านพระภูมิเจ้าที่เข้าไปไม่ได้ ผีบ่าวยิ่งอาฆาตหนัก ย้อนกลับไปเรือนพักเก่าแก่ ก้มหน้าร้องไห้โหยหวนที่ไม่สามารถแก้แค้นให้ท่านหญิงได้

กว่าชายเดียวจะถึงบ้านปัณณธรก็เลยเวลาและจริมาก็ออกจากบ้านไปแล้ว ราชนิกุลหนุ่มเสียดายที่ไม่ได้เอ่ยคำลา ตัดสินใจเขียนจดหมายบอกสาเหตุที่มาไม่ทันแต่ก็ไม่เคยได้รับจดหมายตอบกลับสักฉบับ ต่างจากรุ้งที่ได้รับจดหมายจากจริมาตลอดเพราะต้องรับหน้าที่เดิมคือเขียนจดหมายตอบฉัตต์

นับวันรุ้งก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดาและเขียนถึงฉัตต์ได้คล่องมากขึ้นจนแทบจะไม่ต้องระวังตัวอะไร ส่วนฉัตต์ก็รอจดหมายจากน้องสาวอย่างใจจดจ่อ สำนวนเรียบๆแต่ให้ความรู้สึกอบอุ่นทำให้เขามีกำลังใจเรียน

“ริมาสบายดี พี่ฉัตต์ยังโกรธง่ายหายยากเหมือนเดิมหรือเปล่า อย่าโกรธใครแล้วมีเรื่องนะคะ ริมาเป็นห่วง”

เขาลงมือเขียนตอบเหมือนที่เคยทำตลอดสองสามปีที่ผ่านมาแต่ไม่เคยเอ่ยถึงรุ้งสักครั้ง รุ้งเสียใจจนทำให้เกิดทิฐิเขียนด้วยสำนวนประชดแดกดันอย่างที่ไม่เคยทำ

“ขอบคุณพี่ฉัตต์ที่เป็นห่วงริมา ริมาได้ข่าวว่าที่บ้านทุกคนสบายดี พี่ฉัตต์ไม่ต้องห่วงใครที่บ้านเลยก็ได้ค่ะ”

ฉัตต์ตอบกลับทันที ตกใจที่จดหมายล่าสุดเหมือนกำลังโดนน้องสาวโกรธ “ริมาพูดแปลกๆเหมือนประชดใคร ทำไมพี่จะไม่ห่วงคุณพ่อ คุณย่า น้าจันทร์และพวกผู้คนในครัวที่เขาปรนเปรอพี่ด้วยกับข้าวสารพัดอย่าง”

ฉัตต์ร่ายยาวชื่อทุกคนในบ้านยกเว้นรุ้ง พร่ำบอกเป็นห่วงและอีกสารพัดคำปลอบใจ รุ้งน้อยใจที่ไม่เคยอยู่ในสายตา ตัดใจไม่ยอมเขียนจดหมายตอบอีกเลยตั้งแต่นั้น แม้ฉัตต์จะเขียนมาตัดพ้อและจริมาเขียนมาทวงแทนพี่ชาย เธอก็ใจแข็งไม่ตอบกลับ...หมั่นไส้นัก ถ้าไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตาก็ไม่เห็นอยากจะง้อ!

ooooooo

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 8 วันที่ 21 ก.ค. 56

ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภา
ละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ