@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4 วันที่ 13 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4 วันที่ 13 ก.ค. 57

“ป้ามาซาโกะบอกว่าคุณจะต้องเป็นโซเรียว ฉันอยากให้คุณระวังตัวให้ดี”
แพรวดาวพูดด้วยความเป็นห่วง ก่อนนึกขึ้นได้
“ฉันควรจะกลับไปที่งาน เดี๋ยวป้ามาซาโกะจะตามตัว”
ทาเคชิพยักหน้าเศร้า เมื่อต้องกล่าวคำลา

“ขอบคุณที่มาตามคำขอร้องของผม...ถึงคุณจะมีคนรักอยู่ที่เมืองไทย แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้”
แพรวดาวหลบสายตาทาเคชิ ทั้งรู้สึกผิดระคนตื้นตันในคำสารภาพของเขา
“คุณก็มีคู่หมั้นแล้ว เราไม่ควรพบกันอีก”


“ผมไม่เคยรักไอโกะ ทั้งหมดเป็นความต้องการของผู้ใหญ่”
“คุณจะเป็นโซเรียวที่ดี และแข็งแกร่งเหมือนพ่อของคุณ”
แพรวดาวยิ้มบาง ๆ ให้ราวกับถ่ายทอดกำลังใจผ่านรอยยิ้มนั้น
“ลาก่อนค่ะ”
แพรวดาวดึงมือออกจากการเกาะกุมของทาเคชิ
“เซโกะ”
ทาเคชิดึงตัวแพรวดาวเข้ามากอดอีกครั้ง อย่างแนบแน่น เหมือนกลัวเธอหลุดมือไป

“อ้อมกอดอบอุ่นนี้...คุณไม่ใช่ฝัน...คุณคือตัวจริง คุณคือคนที่ทำให้ผมลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง”
แพรวดาวน้ำตาซึม ด้วยความอาลัย ขณะเดียวกันนั้นเสียงไอโกะดังขึ้น
“ทาเคชิ”
ทาเคชิกับแพรวดาวตื่นจากภวังค์ เขาประทับจูบที่หน้าผากของเธออีกครั้ง
“ผมจะไม่มีวันลืมรักแรกของผม...ชั่วชีวิต”
แพรวดาวประสานสายตากับทาเคชิ น้ำตาไหลริน ทาเคชิหมุนตัวออกไปจากเงามืดหลังต้นซากุระ ตอบไอโกะเสียงห้วน
“มีอะไร”
“คุณพ่ออยากคุยกับคุณค่ะ”
ทาเคชิมองแพรวดาวที่ยืนหลบอยู่ด้านหนึ่งด้วยสายตาเศร้าสร้อย ก่อนก้าวออกไปหาไอโกะ...แพรวดาวยืนหลบอยู่ตรงมุมมืดหลังต้นซากุระ มองทาเคชิเดินจากไปพร้อมไอโกะด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ แต่ไอโกะไม่เห็นแพรวดาว

ในห้องรับแขก บ้านโอะนิซึกะ...ทาเคชิ ริวและโคจินั่งอยู่ฝั่งเดียวกัน มองหน้าริกิอย่างแปลกใจที่จู่ๆ เรียกคุยด่วนในงานศพ ริกิ ซาโตชิ และไอโกะนั่งอยู่อีกฝั่ง ทั้งหมดมองหน้ากันนิ่งๆแต่ยังไม่ยอมพูดอะไร อายะโกะและฟูมิโกะเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับทุกคนแล้วคำนับขอตัวออกจากห้องไป ทาเคชิถามขึ้น
“มีเรื่องอะไรครับ...ทำไมถึงเรียกพวกเรามาคุยด่วนแบบนี้”
“เป็นเรื่องเร่งด่วนของโอะนิซึกะ รอไม่ได้...โอะนิซึกะต้องมีการจัดระเบียบการทำงานหลังโซเรียวตาย” ริกิบอก
ทาเคชิกับริวหันมามองหน้ากันอย่างรู้สึกไม่ชอบมาพากล แล้วหันไปมองริกิ
“เราสองคนกลับไปเรียนต่อให้จบ กิจการทุกอย่างของโอะนิซึกะลุงจะช่วยดูแลให้เอง”
ทาเคชิและริวเหลือบมองโคจิที่นั่งนิ่งไม่แสดงอาการใดๆ ซาโตชิและไอโกะแอบยิ้มร้าย ริกิเห็นทาเคชิยังเงียบอยู่ก็ยิ้มได้ใจ
“ซาโตชิจะเข้าไปดูแลบริษัทชิปปิ้งที่ท่าเรือ ส่วนบริษัทเหมาก่อสร้างลุงจะดูแลเอง พวกงานเอกสารก็เหมือนกัน” ริกิหันไปสั่งโคจิ “บอกมาซาโตะให้จัดการเรื่องเซ็นเอกสารด้วย ฉันจะเป็นคนเซ็นเอกสารทุกอย่างเพียงคนเดียว จะได้ไม่รบกวนเวลาเรียนของทาเคชิ”
ทาเคชิอึ้งไปกับท่าทีของริกิ ริวชักสีหน้าไม่พอใจ แต่โคจิแอบแตะแขนริวเพื่อให้ควบคุมอารมณ์ ทาเคชิพูดขึ้นนิ่งๆ
“อย่าลำบากเลยครับ โอะนิซึกะของเรายิ่งใหญ่ได้ทุกวันนี้เพราะยืนอยู่บนขาของตัวเอง ถ้าให้คนของมิซาว่ามาดูแล...จะเรียกโอะนิซึกะได้ยังไง”
พวกมิซาว่าอึ้ง ซาโตชิโมโหเผลอตัวชี้หน้าทาเคชิ
“แต่แกยังต้องเรียน จะทำสองอย่างพร้อมกันได้ยังไง”
ทาเคชิจ้องตาซาโตชิอย่างเด็ดเดี่ยว
“ถ้าผมดูแลโอะนิซึกะไม่ได้...ก็อย่าเรียกผมว่าโซเรียว”
ริกิอึ้งนิ่งไป ซาโตชิชักสีหน้าไม่พอใจ ทาเคชิและริวจ้องหน้าริกิที่ยังมีสีหน้าไม่พอใจอยู่ ริกิสะกดอารมณ์...สีหน้านิ่งปรบมือให้ทาเคชิช้าๆ แววตาและสีหน้ายังนิ่งเรียบไม่แสดงอาการใดๆ
“มันต้องให้ได้อย่างนี้สิไอ้หลานชาย”
ทาเคชิ ริวและโคจิอึ้งแล้วเหลือบมองหน้ากันอย่างแปลกใจในท่าทีของริกิ
“อิจิโร่คงตายตาหลับที่มีลูกชายใจเด็ดแบบนี้...ลุงจะเอาใจช่วยอีกแรง”
ไอโกะเห็นจังหวะก็รีบชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ๆริกิ
“ถ้าทาเคชิจะไม่เรียนแล้ว ผ่านช่วงไว้ทุกข์เราก็แต่งงานกันได้เลยสิคะ”
ซาโตชิมองหน้าน้องสาว
“อย่าบอกนะว่าเธอจะเลิกเรียนด้วยอีกคน”
“เรื่องเรียนไม่สำคัญเท่ากับการเป็นโอะคะมิซัง ไอโกะพร้อมจะดูแลอยู่เคียงข้างทาเคชิแล้ว”
ริวมองไอโกะแล้วส่ายหน้าเอือมๆ
“ไอโกะ...นายหญิงของโอะนิซึกะไม่ใช่จะเป็นกันได้ง่ายๆ ต่อให้แต่งงานไปแล้ว แต่ถ้าคุณสมบัติไม่เพียงพอ ก็ไม่มีวันได้รับตำแหน่งเป็นโอะคะมิซัง”
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
ไอโกะหันไปเอาเรื่อง ง้างมือจะลุกไปตีริว แต่ริกิรั้งตัวไว้
“ใจเย็นๆ ไอโกะ”
“แต่มันว่าหนู...ฉันแต่งงานเมื่อไหร่ แกเจอดีแน่”
ทาเคชิเหลืออดระเบิดอารมณ์เสียงดัง เด็ดขาดและทรงพลัง
“งานศพยังผ่านไปไม่ทันข้ามวัน คิดเรื่องแต่งงานแล้วเหรอ”
ไอโกะอึ้งเหวอไปที่โดนทาเคชิขึ้นเสียงดัง ผิดกับบุคลิกปกติของเขา ริวเสริม
“มารยาทพื้นฐานก็ไม่ผ่านแล้ว”
ซาโตชิโกรธมากลุกขึ้นชี้หน้าริวทันที
“อย่ามาว่าน้องสาวฉัน พวกแกไม่มีมารยาท พูดเรื่องแต่งงานทีไรก็เอาแต่บ่ายเบี่ยง ทั้งๆ ที่รับปากไว้แล้ว...โซเรียวต้องรักษาคำพูดของตัวเอง”
ริวยิ่งโมโหจะเข้าไปเอาเรื่องซาโตชิ แต่ทาเคชิห้ามไว้แล้วลุกขึ้นจ้องหน้าซาโตชิ
“ผมไม่เคยผิดคำพูด แต่วันนี้ผมจะไม่คุยงานมงคล”

ทาเคชิหนจ้าตาเอาจริง จ้องไปที่หน้าซาโตชิที่จ้องตอบแบบไม่ยอมกัน
ในบ้านมิซาว่า ไอโกะกรี๊ดไปแล้วทุบซาโตชิรัว
“ไหนบอกจะบังคับให้ทาเคชิแต่งงานกับฉัน แล้วทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมๆ”
“โอ๊ย...พี่ไม่ได้บอกว่าจะคุยกับทาเคชิให้ซะหน่อย ไปทุบคนนั้นซิ”
ไอโกะหันไปทางพ่อ ริกิจ้องด้วยสายตาดุ ไอโกะชะงักไป
“ต้องให้พวกมันชี้หน้าด่าตรงๆ ว่าพวกเราไม่มีมารยาทรึไง ลูกถึงจะคิดได้”
ไอโกะน้อยใจที่ทำอะไรไม่ได้ หันกลับไปนั่งกอดอกสีหน้าไม่พอใจ ซาโตชิเจ็บใจ
“ทาเคชิมันกล้าหักหน้าพ่อ พ่อเป็นถึงโซเรียวของมิซาว่าแต่คำพูดแต่ละประโยคไม่ไว้หน้ากันเลย”
“ปล่อยไปก่อน เมื่อถึงเวลามันจะต้องชดใช้ความผิด...ที่กล้าหักหน้าโซเรียวของมิซาว่า”
ไอโกะสวนขึ้นทันที
“ห้ามพ่อทำร้ายทาเคชินะคะ”
ริกิหงุดหงิด
“หยุดได้แล้วไอโกะ เอาเวลาไปคิดดีกว่า...ควรทำตัวยังไงถึงจะเอาชนะใจทาเคชิได้ขึ้นเป็นโอะคามิซัง เพราะแบบที่ลูกเป็นอยู่...มันใช้ไม่ได้”
ไอโกะไม่พอใจ แต่ทำอะไรมากไม่ได้ ริกิมองไอโกะแล้วส่ายหน้ากลุ้มใจ

มหาวิทยาลัยเนโรเช้าวันใหม่...แพรวดาวและมิโยะโกะอยู่ในห้องสมุดเดินหาหนังสือตามชั้น
“มิซาว่าน่ะเหรอคิดจะล้มโอะนิซึกะ ท่าทางไอโกะรักทาเคชิจะตาย” แพรวดาวน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ
“ความรักหญิงสาวจะสู้ความรักในสายเลือดได้ยังไง ชาวเมืองรู้กันทั่วว่ามิซาว่าอยากเป็นใหญ่เหนือโอะนิซึกะ”
แพรวดาวเดินเลยมาที่ชั้นหนังสือแถวถัดมา มองหาหนังสือบนชั้น มิโยะโกะหันไปมองหาหนังสือที่อีกชั้นนึงสองสาวหันหลังให้กัน
“เสียดายนะที่ทาเคชิต้องแต่งงานกับยายไอโกะพ่นพิษ ทาเคชิกำลังจะขึ้นเป็นโซเรียว ควรจะมีผู้หญิงที่ดีและเหมาะสมอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่คนแบบไอโกะ”
“แล้วแบบไหนถึงจะเหมาะสมล่ะ” แพรวดาวถามลอยๆ


อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4 วันที่ 13 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ